KAMILA I SENNE MARZENIA XIII. Ona tańczy dla nas.

Jak to mogło tak być? Że ona konserwatystka z natury, tak często miewała fantazje, w których była zwykłą kurewką?

Z uwagi na charakter, osobowość, kurestwem było dla niej niemal wszystko co odbiegało od normy. Czyli od spędzania intymnych chwil tylko i wyłącznie ze swym chłopakiem a później mężem. Tylko on mógł widzieć jej nagie ciało, tylko on mógł ją dotykać, tylko on mógł penetrować ją swym penisem.

Wszystko inne było przejawem dziwkarstwa, robieniem z siebie kurwy. Mniej, lub bardziej. Ale jednak. Nawet wystawianie się na dotyk kogoś obcego. Nawet sytuacja, gdy ktoś obcy widział trochę za dużo nagości, na przykład uda. To było dla niej dziwkarstwem. Nie takim rzecz jasna, jak dawanie dupy komu tam popadnie po kolei, ale było.

Czy był sens po raz kolejny o tym rozmyślać? No chyba był, skoro…

- Chce pani, byśmy zmienili muzykę? – usłyszała głos Dawida.

Tak, jemu chyba najbardziej zależało. Nie umiał tego ukryć. Może także dlatego, że Kamila była dla niego kimś bardziej niezwykłym, niż dla innych. Nie tylko żoną niedawnego kapitana drużyny piłkarskiej seniorów a aktualnego trenera juniorów do lat osiemnastu, ale także szkolną nauczycielką.

No więc tym samym on był dla niej, nie tylko członkiem drużyny piłkarskiej, która właśnie wygrała finałowy mecz w rozgrywkach wojewódzkiego Pucharu Polski. Był także uczniem z jej własnej licealnej klasy.

Kilka miesięcy temu, Daniel, rzecz jasna pół żartem złożył obietnicę, że jak jego podopieczni zdobędą to trofeum, to jego żona zatańczy dla nich na stole nago. Albo w samej bieliźnie. Tak mataczył.

Kamila stała przy nim, gdy wypowiadał te słowa, w budynku klubowym. Spojrzała na niego z wyraźną dezaprobatą, nie do końca wiedząc jak zareagować w obecności kilkunastu uśmiechających się młodych piłkarzy. Może by i coś powiedziała, gdyby nie to, że Daniel w swoim stylu szybko przeszedł do innego wątku, skupiając się już na sprawach czysto piłkarskich.

Żaden z juniorów specjalnie nie traktował tego poważnie. Brali to jako motyw luzackiego zdopingowania, zastosowany przez trenera. No, ale on czasem potrafił im w szatni o tym dyskretnie przypomnieć w trakcie jakichś połajanek, czy innych taktycznych wywodów.

- Grzebień, jak nie będziesz wracał za tym z szóstką, to podczas striptizu, wywalę cię za drzwi – tak na przykład mobilizował jednego z podopiecznych w przerwie ćwierćfinałowego meczu z drużyną z Leszna.

I tak, chłopakom traktującym z dystansem te zapowiedzi, tkwiło to jednak w głowach. Jednym mniej, innym bardziej. W końcu mając lat siedemnaście, czy osiemnaście, marzy się przede wszystkim o sukcesach sportowych, nie patrząc na gratyfikacje i inne korzyści.

Ale piękna żona klubowego szkoleniowca, rozebrana do bielizny tańcząca na stole, tylko dla nich. Pewnie lepiej byłoby dla każdego z osobna, ale…

- Nie, może być – odparła swobodnie, nie dając poznać po sobie miotających niż uczuć.

Może dlatego, że nie czuła się z tym wszystkim źle. O, dziwo.

Bo choć zawsze lubiła czuć w sobie tę nutkę zniewolenia, czasem nawet poniżenia, to jednak tylko i wyłącznie w towarzystwie Daniela. On mógł dominować, nakazywać różne rzeczy, jak choćby chodzenie po mieszkaniu nago, czy spełnianie bardziej ognistych fantazji seksualnych.

Natomiast ciężko było przyjąć to z rąk gromadki nastolatków. Mając trzydzieści pięć lat, była od nich praktycznie dwukrotnie starsza. Byli małolatami, choć dorastającymi, jak to w życiu bywa, jedni mniej, inni bardziej.

Był Dawid, przystojny, czy raczej, ładny, niczym Cristiano Ronaldo chłopak, niezbyt wysoki, szczupły, czarnowłosy o ciemnej karnacji. Zdecydowanie bardziej chłopiec, niż mężczyzna. Trochę łobuz, niesforny. Ale w szkole, potrafił w momentach zagrożenia przyłożyć się do nauki o poprawić oceny z zadziwiającą skutecznością.

Jego z oczywistych względów znała najlepiej. Pozostałych co najwyżej kojarzyła, albo i nie.

Zresztą na tej kameralnej imprezce mistrzowskiej odbywającej się kilka godzin po zakończeniu meczu, w mieszkaniu jednego z chłopaków, Arka, kapitana drużyny, nie przebywało zbyt wielu piłkarzy. Z dobrze kilkunastoosobowej kadry, cześć ulotniła się świętować triumf ze swoimi dziewczynami, ktoś tam wyszedł wcześniej widocznie nie wierząc w atrakcje zapowiadane przez szkoleniowca drużyny, tym bardziej, że sama Kamila w towarzystwie męża pojawiła się już w trakcie imprezy, w okolicach dwudziestej trzeciej. Daniel pobawił się może całe pięć minut i poszedł zostawiając żonę w towarzystwie podekscytowanych chłopaków, coraz bardziej przekonanych, że zapowiedzi trenera nie musiały wcale być żartem.

W sumie chłopaków było ośmiu. Oprócz Dawida i Arka, dość przystojnego na chłopięcy sposób blondyna, kapitana drużyny o ładnym uśmiechu, nie znała nikogo. No, może jeszcze kojarzyła Kubę, trochę masywniej zbudowanego bruneta o zaciętym spojrzeniu. Nie sprawiał wrażenia miłego chłopaka.

Zresztą nieważne. Jakie to miało znaczenie?

No w sumie miało… Jeśli już miała zrobić, to co miała zrobić, to jednak lepiej, by odbiorcy sprawiali trochę przyjemniejsze wrażenie. Choć jeśli będą sprawiać nieprzyjemne, to czyż ładunek perwersji nie stanie się przez to jeszcze większy?

Kontrolując wyraz twarzy, rozejrzała się spokojnie po dużym pokoju i upiła łyk fanty. No… Czysta fanta to tak do końca nie była. Ale nikt się chyba nie domyślał.

A więc do tego teraz doszła. Że już teraz, gdy jeszcze siedzi w ubraniu w towarzystwie młodych chłopaków, niby rozmawiających ze sobą o różnych duperelach, ale pewnie myślących o tym jednym wydarzeniu, miast zrobić to co do niej należy przez te kilka minut i wrócić do domu, rozmyśla jak to będzie, jak…

- Może jeszcze trochę pani potańczy dla rozgrzewki?

Dawid. Tylko jego było stać na taki tekst kulturalnie sugerujący, że się już niecierpliwią. Tamci nie mieli odwagi, jednak trzydziestopięcioletnia żona trenera, podobno zniewalająca swoją urodą niejednego mężczyznę a co dopiero nastolatka, tonowała ich animusz.

Ale Dawid, jakby czujący większą zażyłość i z natury bardziej łobuzerski, nie miał oporów. Był złośliwy. Tak w bardziej sympatyczny sposób, ale jednak.

- Arek, mogę cię o cos prosić? – zwróciła się do gospodarza imprezy. – Masz jakiś wolny pokój? – zapytała, gdy już opuścili rozbrykane towarzystwo.

Wskazał jej odpowiedni, nie bardzo wiedząc o co jej chodzi. I wrócił na imprezę.

Jeszcze tego brakowało, by rozbierała się tam przed nimi. Wiedziała, że sam fakt nagości nie jest aż tak podniecający dla większości facetów, jak fakt rozbierania się przed nimi. Gdy zapięta po szyję kobieta powoli zrzuca z siebie kolejne ciuchy, zostając naga, czy prawie naga.

W pokoju rodziców Arka, przebywających aktualnie zagranicą, z bijącym mocniej sercem rozpięła koszulę i zdjęła ją z siebie. Potem to samo uczyniła ze szpilkami. Z oporem, ale jednak, uporała się ze spodniami. Tak niewiele zdjęła i tak niewiele na niej zostało.

Przejrzała się w pokojowym lustrze. Zobaczyła swoją twarz, nie wyrażającą już tak pewnego siebie spojrzenia. Zobaczyła większość swego ciała. W dużej mierze nagiego. Miała na sobie tylko stanik i majtki. Zwykłe, nie żadne stringi, których nie tolerowała.

Parę minut musiało upłynąć, by zacisnąwszy zęby wyszła z pokoju. To nie było takie łatwe. Oto ona, zrównoważona, w pewien, dwudziestopierwszowieczny sposób dostojna nauczycielka, czy szanowana żona, jeszcze bardziej szanowanego trenera, byłego wieloletniego piłkarza klubu, miała stanąć przed grupką nastolatków w samej bieliźnie.

Westchnęła, czując narastające emocje różnego rodzaju. Ale szła. Coś w środku ją ostrzegało. Ale przed czym? Może przed nią samą?

Już przed samym pokojem dopadła ją myśl, że ta cała sytuacja jest nadzwyczaj kretyńska. Ten cały zakład, czy tam obietnica złożona przez Daniela… Jakie to wszystko jest głupie… Ot, wejdzie w samych majtkach i staniku, wdrapie się na stół i zatańczy przed widownią? Może niewielką, ale za to jak specyficzną?

Ale już stała w drzwiach. A potem, usiłując trzymać fason, obiegła wzrokiem cały pokój i nie spuszczając głowy, usiadła na swoim miejscu przy stole.

Dobrze, że muzyka grała dość głośno i po jej wejściu nie zapadła jakaś niezręczna cisza. Czarne rytmy zapodane przez któregoś z piłkarzy uratowały atmosferę. Do jej uszu doszedł jakiś śmieszek, ktoś tam klasnął w dłonie a ona siedziała i dopiła resztę fanty, czując spory mentlik w głowie.

- Może jednak pozwoli pani zrobić zdjęcie? – zaproponował Dawid.

Kamila nie odpowiedziała, zdecydowanie tylko potrząsając głowa. Taka była umowa, że telefony lądują poza pokojem i nikt niczego nie dokumentuje. Wyglądało na to, że wszyscy posłusznie poddali się temu nakazowi.

Starała się nie zwracać uwagi na twarze chłopaków, ale widziała spojrzenia rzucane na nią. I bolały ją. A skoro bolały, to na swój perwersyjny sposób zniewalały.

Bo mieli nad nią przewagę. Oni, ubrani osiemnastolatkowie, mieli tu przed sobą półnagą kobietę, która jeszcze zaraz dla nich zatańczy.

Czuła jak alkohol mocniej uderza do głowy. Ale to jeszcze nie było to. To było za mało.

Wykorzystała moment, gdy w pokoju zrobiło się luźniej, większość wyszła gdzieś na chwilę a pozostała dwójka skupiła się na rozmowie między sobą. Wstała i przeszła w miejsce, gdzie mogła nalać sobie ukradkiem trochę wódki i dolać do niej fanty.

Czuła na sobie spojrzenia tej dwójki. Na swoim ciele, na tyłku. Wzruszyła ramionami, czując narastające zdenerwowanie i poniżenie. Nie mogła nic na to poradzić.

Chociaż jednak mogła. Gdy przygotowała już sobie miksturę, rzuciła im dość surowe spojrzenie, wyrażające pewność siebie. Poskutkowało, speszyli się trochę i odwrócili wzrok.

Tylko trochę poprawiło jej to humor. Minutę później wróciła cała gromadką a ona zdążyła już upić sporo ze szklanki.

- Musi być pani cholernie spragniona – Dawid skomentował widok pijącej „fantę” nauczycielki.

Westchnęła w duszy. Ten, trochę nieujarzmiony chłopaczek, pogrywał sobie z nią… Spojrzała na niego uważniej. Zaczęła się zastanawiać, czy miał już kiedyś dziewczynę. Tak, był ładny, ale trochę mało męski. Choć w sumie, czy dziewczynom w tym wieku, to nie wystarczało? Tym bardziej, że miał jednak także inne walory, bywał dowcipny, dość wygadany, zaczepny. To mogło podobać się jego rówieśniczkom.

Chłopacy stali się coraz bardziej hałaśliwi. Jej samej raczej nie zaczepiali. To znaczy rzadko, rzucając jakąś neutralną zaczepkę. Nawet nie próbowali świńskich tekstów. Tylko Dawid coś tam próbował, ale i on nie przekroczył dobrego smaku.

Ciekawiło ją, co ich tak hamuje. Czy sami z siebie byli tak kulturalni? Czy może jednak czuli respekt przed starszą kobietą? Albo po prostu żoną trenera?

W każdym razie, w pokoju było głośniej. O ile hamowali się w stosunku do niej, to nie w stosunku do siebie samych.

Muzyka trochę zagłuszała ich słowa, ale nie wszystkie. Mogła co nieco usłyszeć. Na przykład, kapitana drużyny, sympatycznego raczej Arka, mówiącego coś gwałtownie do jednego z kolegów.

- Kurde, Berdycz, jakbyś zaruchał, to od razu chodziłbyś na dyskoteki. Ja… - tu utraciła wątek. - … Monikę, tą co chodziła z nami do podstawówki, po tym, gdy… Miałem majtki na kostkach… - śmiech znów zagłuszył co nieco.

No tak, taki był sympatyczny…

Kiwający głową inny kolega, o imieniu Damian, zdawał się potwierdzać relację kolegi. Czyli wszystko wskazywało na to, że opowieść Arka o dyskotekowym podboju była prawdziwa.

W sumie, trochę zdumiewała ją ta grupa. Bo nie wyglądali na chłopaków jakoś wybitnie przepełnionych testosteronem, adrenaliną, nadmiarem ambicji. Przynajmniej nie wszyscy.

Owszem, dość jednak, mimo wszystko pozytywny Dawid, czy kapitan drużyny, Arek, napastnik. Może i ten czarnowłosy Damian, jeden z dwóch, którzy dorównywali jej wzrostem. A reszta? Przysadzisty Kuba, którego kojarzyła, dość nieprzyjaznym obliczu, nie zdradzający swym wyglądem ambitnego piłkarza, czy Robert, kompletny przeciętniak, nie mający nic do powiedzenia, wręcz przeciwnie, ze swym uśmieszkiem od ucha, do ucha, sprawiający wręcz wrażenie przygłupa. Niski, dość drobny Łukasz, chociaż on akurat dość błyskotliwy, ale ten wzrost…

Ów Berdycz, jedyny, którego wzrost przekraczał sto osiemdziesiąt centymetrów, raczej spokojny, czym przynajmniej wyróżniał się pozytywnie. Spokojnie przyjmujący docinki Arka. Chociaż… Był dobrze zbudowany, może najlepiej z nich wszystkich? No… Po przemyśleniu, nie był taki zły.

I ostatni, czyli Marek. Taki nijaki, że nie dało się go w ogóle scharakteryzować.

I to dla nich miała tańczyć na stole? Z nerwów dopiła drinka do końca. Chyba nigdy nie poszło jej to tak szybko.

Wstała. Dostrzegli jej ruch i spojrzeli na nią. Na moment straciła odwagę, pragnąc usiąść, ale to byłoby okazaniem strachu a tego zdecydowanie wolała uniknąć.

- No dobra, startujemy, nie? – nie kombinując wybrała najprostszą odzywkę.

Wyszła zza stołu, czując momentalnie osiem par oczu na swoim półnagim ciele. Znów ją to upokorzyło i wiedziała, że to uczucie będzie jej towarzyszyć do końca. Trudno, nie było wyjścia.

Była skrępowana, ale zrobiła coś na przekór. Wolnym krokiem, takim na jaki pozwalało jej obuwie, czyli szpilki i stan ciała po wypiciu dwóch drinków przechadzała się po pokoju, który stał się w pewien sposób parkietem tanecznym. Lekko bujała się w rytm muzyki. Nie było to trudne, czarne rytmy same z siebie sprawiały, że biodra kręciły się ochoczo.

Tak jakby rozgrzewała się przed występem.

Jeszcze czekała. Najbardziej na to, by ten drugi drink zadziałał mocniej a do tego trzeba było jeszcze trochę czasu. Tym samym przechadzała się po „parkiecie” w różne strony, raczej bez celu. Ale także po to, by usłyszeć jakiś tekst Dawida, by poczuć spojrzenie Arka, Kuby, czy Damiana. No dobra, nie gapili się aż tak nachalnie, ale… Ale gapili.

- No to nie przedłużajmy – odezwał się Damian.

Tak, niecierpliwili się. Nic dziwnego. Ale ona też wolała mieć to za sobą. I to był dobry moment, bo alkohol jakby uderzał już mocniej.

Bez ceregieli, czując kolejną falę upokorzenia, postawiła nogę na krześle i wdrapała się na stół. Spojrzała w górę, sufit był w bezpiecznej odległości. Teraz zerknęła w dół. Tu nie było już zmiłuj, wszyscy gapili się na nią bez ceregieli. To na twarz, próbując wyczytać z niej jakieś emocje, to na jej długie, nagie nogi.

Stanęła na stole czując się mocno kretyńsko. Jak jakaś stara dziwka, czy tam striptizerka na wieczorku kawalerskim dla jakiegoś pana młodego i jego jeszcze młodszych kolegów.

Gdyby jej jakoś… pomogli, zareagowali a oni… W zasadzie stali, albo głupio się uśmiechając, albo po prostu patrząc na starą striptizerkę. Deprymowało ją to i poniżało.

- Berdycz, zgłośnij trochę – odezwał się w końcu Dawid. – No chłopaki, dajemy – pobudził nieco towarzystwo i zaczął klaskać w dłonie. Dołączyły do niego inne osoby.

Tak, ich wcześniejsza reakcja wynikała po prostu z onieśmielenia. Z tego, że nie wiedzieli jak to odebrać, całą sytuację i jak reagować na dwa razy starszą kobietę.

Zamknęła oczy z wrażenia. Z głośników płynęło coś tam. Nie wiedziała co, nie znała tytułu, ale prawdę mówiąc Berdycz dobrze wybrał kawałek. Nogi same się uginały a tyłek bujał się sam.

No właśnie… Otworzyła oczy, jakby nie wierząc, że tak szybko wpadła w trans. Jej ciało poruszało się na stole a nogi uginały… Nie, nie z powodu muzyki. Uginały, bo wystawiona na widok ośmiu nastolatków, ona, półnaga, zwyczajnie nie potrafiła utrzymać pionu. Tym bardziej, że tańczenie na stole w szpilkach nie należało do najłatwiejszych rzeczy na świecie. Dodatkowo alkohol robił swoje.

Ale to nie alkohol. Ani nawet nie szpilki na stopach.

To jej natura a w zasadzie dwie osobowości toczyły teraz szaloną walkę o prymat.

Ta konserwatywna, jakby z całą mocą uświadamiała jej, co się dzieje. Dlatego jej dłonie poruszały się bardziej mechanicznie, niż naturalnie, kierując się w stronę stanika, jakby zasłaniając go przed pożądliwym wzrokiem małolatów. Ale przecież wszystkiego zasłonić nie mogły. Na widoku pozostawał nagi brzuch w całej swej okazałości i długie nogi, równie gołe co reszta ciała. Z wyjątkiem tego miejsca, które zakrywały majtki.

A ta druga… Ta druga doprowadzała ją do wrzenia. To, że robiła z siebie dziwkę dla gromady dzieciaków nakręcała ją w sposób wręcz niemożliwy. Ot, banda małych chłystków, miała na wyciagnięcie ręki, ją, półnagą. Kobietę o pewnej pozycji społecznej, szanowaną nauczycielkę i żonę niespecjalnie anonimowej osoby, wręcz przeciwnie, znanej i cenionej. I ona wystawiała na ich widok wszystkie swoje atuty. No, prawie wszystkie, ale jakie to miało znaczenie, że piersi i tyłek znajdują się jeszcze pod materiałem?

Może gdyby atmosfera była nieco inna, albo towarzystwo. Gdyby oni byli jacyś bardziej rozochoceni, gdyby była ta chemia miedzy nimi, gdyby wcześniej porozmawiali sobie jakoś tak o różnych sprawach i w ogóle. Gdyby to byli ludzie, których znała i lubiła, jacyś koledzy.

Chociaż, czy na pewno, taniec dla ludzi, których znała od lat, na przykład kolegów z pracy, byłby czymś fajniejszym?

No to na przykład zupełnie inna sytuacja, gdyby robiła to gdzieś z dala od domu, dla kogoś kogo kompletnie nie zna, o kim wiedziałaby, że po zakończeniu imprezy rozstaną się i już nigdy nie zobaczą. Że nigdy ktoś taki nie spojrzy w jej oczy gdzieś na ulicy i nie pomyśli „a, to ty, co tańczyłaś dla nas na stole w samej bieliźnie”.

Ale ta grupa i ich zachowanie, to było najgorsze, co mogło ją spotkać. Ich zachowanie i te postacie… Wciąż patrzący jakby spode łba nieprzyjemny Kuba, czy kretyńsko uśmiechający się Robert.

Tylko Arek i Dawid patrzyli luzacko, nie sprawiając wrażenie skrępowanych. Dawid… Jej uczeń, czasem niesforny, potrafiący postawić się czasem na lekcji, potrafiący sprawić trochę kłopotów wychowawczych. On, przez dwa lata upominany przez wychowawczynię teraz stał pół metra przed stołem i patrzył na nią, na jej niemal kompletnie nagie ciało, na to jak porusza się ono w rytm muzyki. Patrzył bez skrępowania, tak jakby to co się działo, należało mu się ot, tak i już. Jakby to on decydował o jej losie. Taki chłopaczek…

Niemal przyklęknęła, czując niesamowity ucisk w dolnych partiach brzucha.. Ucisk świadczący o poniżeniu i podnieceniu.

Bo, jak to u niej, jedno zawsze szło w parze z drugim. Wystarczył czasem moment. A tutaj leciała już druga, może trzecia minuta zmysłowego tańca na stole. No, może nie był tak zmysłowy, jak potrafiła to robić, ale dla tej grupy z pewnością tak.

- Niech się pani odwróci… To znaczy, okręci wokół stołu, tak powoli – poinstruował Dawid robiąc przy tym sympatyczny uśmiech.

Niby niewinne polecenie, ale w takich okolicznościach, wydane przez kogoś takiego… Zawahała się, nie wiedząc, czy lepiej nie pokazywać zbyt wielkiej uległości, ale przegrała. Poczuła napinające się mięśnie ud, wyrażające w ten sposób swą bezsilność i powoli, ostrożnie, biorąc pod uwagę swe obuwie, zaczęła odwracać się dookoła własnej osi. 

Szło jej to wolno, może i lepiej. Bo robiąc skręt, czuła wypływający na twarz rumieniec wstydu. Spowodowany tak uległością wobec swego ucznia, jak i tym, że teraz oni wszyscy jak jeden maż z całkowitą pewnością wlepią swe oczy w jeden punkt. W jej tyłek. Nim zaczęła się okręcać, dyskretnie obciągnęła majtki, tak, aby żaden fragment pośladków nie wydostał się na zewnątrz.

Ale nie miało to większego znaczenia, bo kształtów i tak nie dało się ukryć. Stała tyłem do młodzieży, bujając się delikatnie, jak striptizerka.

- Tak może pani zostać! – usłyszała głośniejszy okrzyk Dawida, wyczuwając w nim nutkę kpiny i śmiechu. Z bezsilności zacisnęła zęby.

Gdyby mieli taka możliwość pewnie nagrywali by ją komórkami. Potem pokazywali to na osiedlu, w szkole. Pokazywaliby video, na którym ona tańczy dla tej zbieraniny półnaga na stole.

Czułe, że jej ciało wrze. Że nogi się uginają, wręcz momentami załamują, że mięśnie napinają. Że w głowie ma mętlik, że szumi jej, bo wypity alkohol właśnie teraz w tym momencie najmocniej dawał się we znaki.

Ze jej cipka jest dość wilgotna.

Rytmiczne oklaski, znów wznowione przez Dawida, do których dołączyła chyba większa część imprezowiczów, jednak w  jakiś sposób rozluźniły ją. Jakby wyżej i szerzej unosiła ręce a przede wszystkim naturalnie. Jakby bardziej poddała się muzyce. Bo chyba nie nastrojowi imprezy. A może i on na nią też wpłynął?

Czuła naprawdę duży szum w głowie. I wtedy…

- Niech pani podciągnie trochę majtki!

Głos Dawida, wzmocniony przez żywiołowy śmiech Arka i jeszcze jakiś odgłos kogoś innego, sprawił, że jej twarz oblała się ponownie rumieńcem. Taki mały skurczybyk…!

Ale rumieniec był niczym, w porównaniu z tym jak mocniej zabiło serce i jak krew uderzyła do głowy.

Jej ręce mimowolnie znalazły się na biodrach. Posłusznie, tak jakby wypowiadającym te słowa był Daniel a nie uczeń z drugiej klasy w liceum. Chyba oszalała…!

Dawid miał na myśli to, by podciągnęła pewnie materiał majtek, tak by odsłonić pośladki. Nie… Powoli, acz trochę szybciej, niż uprzednio odwróciła się, stając frontem do gromadki piłkarzy.

- Chyba przesadzasz Dawid – powiedziała siląc się na spokojny ton. Starała się przy tym, by jej twarz wyglądała normalnie, nie zdradzając emocji. Ale nie była pewna, czy jej to wychodzi.

- Ale Daniel mówił, że się pani zatańczy dla nas nago – zaprotestował a jego usta ułożyły się w chytry uśmieszek.

- To niech Daniel tańczy, nie ja.

- No to tak krakowskim targiem, niech pani zrobi to o co poprosiłem – odrzekł, uznając, że jego propozycja jest wypośrodkowana.

Nie odpowiedziała nic. W jej głowie trwała uporczywa walka. Nawet nie patrzyła na innych. Spoglądała tylko w twarze stojących najbliżej, Dawida i Arka.

Znów odwróciła się powoli, jakby jakaś siła ją tam pchała. Serce biło coraz mocniej, bo przecież odwróciła się w konkretnym celu. Po to by zadośćuczynić prośbie Dawida. .

Ten gnojek… Ten gnojek teraz stał tuż za nią, niżej i patrzył jak palce jego nauczycielki wdzierają się lekko pod materiał majtek, jak przesuwają go lekko w górę. Nie no, bez przesady… Ale te gnojki miały teraz przed sobą pewien fragment jej pośladków.

Oszalała… Tak, oszalała. Bo nie przestawała. Ostrożnie, by nie rozchylić materiału zbyt mocno, by nie pokazać tego czegoś co jest między nogami. I chociaż nie mogła tego widzieć, to wiedziała, że majtki zakrywają co najwyżej połowę pośladków. A ona myślała, czy nie da się jeszcze bar…

- Świetnie, niech pani zrobi z tego stringi – usłyszała doniosły głos Dawida.

Jak on śmiał…

A jak ona śmiała? Złączyła nogi mocniej a jej palce… Nieco gwałtowniej weszły po materiał i podciągnęły go po samą gumkę.

.- Brawo! – usłyszała za sobą głos Arka i oklaski kilku osób. Świetnie wkomponowały się w jej taniec na stole i dochodzącą z głośników muzykę. I z nią samą, robiącą z siebie dziwkę. Jeszcze bardziej nagą, bo teraz praktycznie z niemal całkowicie gołymi pośladkami.

- Jeszcze przez chwilę, niech pani tak ma…

Ten dzieciak, bo znów był to Dawid, rozkazywał jej, jak jakiejś głupiutkiej koleżance z gimnazjum. A co najgorsze, ona to spełniała.

Nawet posunęła się nieco dalej, zostawiając majtki w stanie przerobionym na stringi i unosząc ręce w górę. Stała na prostych nogach, czując, jak jej pośladki się napinają. To musiał być pewnie dla tych chłopaków dodatkowy ekstra bonus.

- Berdycz, podaj jeszcze, jeszcze! – rozkazał gwałtownie Dawid słysząc, że piosenka dobiega końca.

- To miał być koniec – z trudem wyrzuciła z siebie Kamila, ostrożnie zwracając się do grona piłkarzy frontem.

- Ale dobrze pani szło, puścimy raz jeszcze – odparł gorączkowo Dawid.

Spojrzała na niego ze złością. Chyba wyczuł, że nauczycielka jest zadziwiająco uległa. Ale nie zaprotestowała. Prawie.

- Tylko ten jeden raz - zastrzegła.

Widziała, że się ucieszyli. A niech mają.

Dlaczego? Bo lubiła tańczyć i mogła to robić godzinami? Czy to ta jej uległość, która dawała znać o sobie w dość niesprzyjającym momencie. Za to bardzo mocno.

Bo traciła głowę. Wiedziała, że już posunęła się o jeden krok za daleko. A przecież…

- Dobrze, ale teraz niech pani zdejmie z siebie bieliznę – słowa wypowiedziane przez Dawida były tak odważne, że musiała odczekać kilka sekund, by się upewnić, że on to powiedział naprawdę.

Pustkę wypełnił śmiech. Ale nie był to śmiech wesołości, świadczący o humorze. To była oznaka napięcia, oczekiwania. Na to co odpowie nauczycielka.

A ona, miast od razu przypomnieć, że była umowa, że nie, to…

- Nie sądzę by znalazł się odważny, by ściągnął ją ze mnie.

Muzyka grała odpowiednio głośno. Tyle, że nagle zapanowała jakby kompletna cisza.

- Naprawdę? – usłyszała głos Dawida.

I stało się coś, co sprawiło, że serce skoczyło do góry. Oto Dawid w ciągu sekundy znalazł się na stole, kilkanaście centymetrów od niej.

Zrobił to. Chciał się popisać? Czy może postanowił postawić wszystko na jedną kartę i albo się ośmieszyć przed kolegami dostając strzał w pysk, albo zwyciężyć.

Stół był dość wąski, ale połączony z innym, więc o ile wszerz ciężko było się poruszać, to wzdłuż było całkiem dużo miejsca.

Dlatego stali bokiem do reszty towarzystwa w pokoju a frontem do siebie.

I Kamila czuła jak jej usta się rozchylają. Zamknęła je, wiedząc, że chłopak jest na tyle bystry, by odczytać mowę ciała i posunąć się dużo za daleko, widząc, że nauczycielka traci rezon i chyba nie wie jak się do końca zachować. A przynajmniej pozwala na zbyt wiele.

A czego ona sama chciała? I gdzie było to „za daleko”, skoro stała teraz na stole półnaga, w towarzystwie swego ucznia a przed chwilą wygłosiła tak prowokacyjny tekst?

- Zatańczymy? – zaproponował, niby spokojnie, ale z jego głosu dało się wyczuć podniecenie.

Widziała, że ledwo panował nad sobą. Poczuła dreszczyk na skórze.

Nie no, nie mógł posunąć się do użycia siły, tak na poważnie, wiedziała o tym. Ale jednak był tuż obok niej, nieco niższy a jego oczy płonęły. Zawsze mógł wywinąć jakiś głupi numer.

- A umiesz coś? – postarała się lekko zakpić.

Po chwilowym przestoju wywołanym ostatnią prośbą Dawida, znów zaczęła się bujać, unosząc nieco dłonie w górę. Udało się jej wygrać chociaż to, że Dawid nie pozostał dłużny. Też zaczął się poruszać w rytm muzyki. Kiepsko mu to wychodziło, ale nie poddawał się.

Było zresztą jasne, że nie chodziło mu tyle o taniec, ile o to by znaleźć się jak najbliżej mocno rozebranej nauczycielki.

I cel ten realizował. Jego dłonie lądowały na biodrach pani profesor, ale ta starała mu się wymykać. Próbowała też patrzeć mu w oczy, siląc się na swoje dość lodowate spojrzenie, które z reguły tłamsiło uczniów na lekcjach. Ale tu, w tych okolicznościach nie działało.

Z sekundy, na sekundę jednak osaczał ją coraz mocniej. Raz, że nie miała gdzie uciekać. A coś zamurowało jej usta, dzięki czemu nie była w stanie wybić mu z głowy jego prób. I tak oto, po mocniejszym ataku Dawida, jej uczeń, objął ją w pasie, przytulając do siebie.

Usłyszała jakieś głośniejsze odgłosy spoza stołu. Speszyły ją.

- Uciekaj! – wyrzuciła w końcu z siebie, wyrywając się i próbując, w naturalnym odruchu odwrócić.

To był błąd. Dawid wykorzystał go bez skrupułów. Błyskawicznie sięgnął dłonią w kierunku stanika. Gdy ta zorientowała się, drgnęła, próbując odwrócić, ale szpilki i wąski stół nie pozwalały na jednoznaczną reakcję. I oto poczuła, jak biustonosz staje się luźny.

Poczuła zawrót w głowie.

- Dawid! – wysiliła się na głośniejszą reprymendę, ale nie mogło zadziałać.

- Chciała pani, by ktoś wszedł – wyrzucił z siebie impulsywnie w swojej obronie licealista. – No to teraz odbieram nagrodę.

Mocowała się z nim przez chwilę, czując, jak uginają się pod nią nogi. Nie mogła wykrzesać z siebie większych sił. Czy to warunki tej walki na stole? Szpilki na stopach? Alkohol w głowie, spowalniający reakcje?

Dawid początkowo też nie przeginał, aż… Ale Kamila wyczuwała jego podniecenie. W końcu zdecydował się na silniejszy kontakt. Jego szybki oddech uderzył w jej twarz. A jeszcze mocniejszy dłoń wydarła stanik z jej ciała.

Czerwona na twarzy, z rozwartymi ustami, momentalnie przykryła nagie piersi dłońmi.

- Dawid, oddaj mi to natychmiast! – zażądała, ale ton jej głosu, był o wiele za słaby. Ginął w rytmach czarnej muzyki i odgłosów dochodzących niżej. Najgłośniej darł się niewysoki Łukasz. Jego piskliwy śmiech było chyba słychać dwie ulice dalej.

- Sama pani powiedziała! – obronił się słowami natychmiast.

- Nic nie powiedziałam. Oddaj mi!

Nie odpowiedział a jego spojrzenie powędrowało w dół. Moment później Kamila zrozumiała.

Przecież stojąc na stole z rękoma złożonymi na piersiach, była bezbronna. W takim sensie, że… Że nie mogłaby obronić swych majtek, gdyby przyszło im do głowy… To znaczy mogłaby, ale wtedy oni zobaczyliby jej nagi biust.

Wiedziała, że on to pojął. I ci na dole też. Przynajmniej stojący najbliżej Arek, też zdradzający swoimi oczami spore podniecenie.

Poczuła mrowienie na ciele. Teraz… Jakby to nie zabrzmiało, była zdana na ich łaskę.

 Na to, co oni zrobią z taką kurwą. Na dodatek podobno niezwykle atrakcyjną.

Choć przecież nie… To byłaby przemoc, nie mogliby się odważyć, niemożliwe…

- To teraz niech jeszcze ściągnie pani majtki i jeden taniec – znów odezwał się Dawid.

Pozostali jakby nie mieli śmiałości wydawać poleceń. Mimo sporego podniecenia, krępowali się. Chyba tylko blond włosy napastnik, Arek mógłby się na to odważyć.

- Dość tego, Dawid. Wystarczy – odparła stanowczo.

- Nie – podkreślił z naciskiem, chwytając ją przy tym w ramiona. – Daniel powiedział inaczej, zresztą pani to potwierdziła, więc…

- Niczego nie potwierdzałam! – zaoponowała, próbując niezdarnie wyrwać się z silnego uścisku swojego ucznia.

- Chciała pani, by znalazł się odważny, kto ściągnie je z pani, czyż nie? Niech pani ściągnie i zatańczy jedną piosenkę – w swych żądaniach, był ujmująco bezczelny.

- Ściągnie i zatańczy – zadrwiła, spoglądając na niego z potępieniem. Albo tak jej się tylko wydawało. Nacisk Dawida zelżał, ale chłopak nie puszczał nauczycielki, nie mającej się jak obronić.

- Właśnie tak. I będzie po wszystkim – perorował gorączkowo chłopak.

- Niczego nie ściągam, nie taka była umowa! – wysiliła się i wyrwała z objęć chłopaka, znów naturalnym odruchem próbując odwrócić się od niego, chociaż w bok. I z uwagi na zamieszanie a także pewnie własny stan, straciła równowagę.

Dawid natychmiast spróbował pomóc nauczycielce, chwytając ją od tyłu. Nim się zorientowała…

- Niczego pani nie ściągnie, to ktoś z nas miał ściągnąć - usłyszała za głową lekko drżący głos czarnowłosego licealisty i poczuła jego dłonie na swoich biodrach.

Nie wierzyła w to co się dzieje, ale działo się naprawdę. W ciągu sekundy jej majtki znalazły się na kostkach.

- Yeaaaah!!! – dziki okrzyk zaciskającego pięści Arka przebił się przez piskliwy chichot małego Łukasza. W tym momencie dało się słyszeć wszystko, ale na pewno nie muzykę.

A ona oszołomiona ledwo to zarejestrowała. Siłą rzeczy próbowała powstać, ale… Ale przecież była już naga!

Natychmiast zwolniła jedną dłoń z piersi, kierując na łono. Stała frontem do piłkarzy, wiedząc, że stojący bokiem do niej Dawid, zerka za jej plecy.

Przy nieziemsko bijącym sercu, oblała się jeszcze większym rumieńcem a jej usta rozchyliły, sugerując stan osłupienia. Ostrożnie zrobiła pół kroku w tył, stając niemal na krawędzi stołu. Tak, aby Dawid nie mógł gapić się na jej nagie pośladki.

Ale przecież widział choćby ich zarys. A pewnie nie tylko.

- Proszę pani, jeden taniec! – upierał się Dawid, gdy nauczycielka rozchylała usta, chcąc coś powiedzieć.

Zamknęła usta z powrotem. Nie wiedziała jak zareagować. W normalnych warunkach byłoby…

Ale to nie były normalne. Jej ekshibicjonizm i jej uległość spowodowana wcześniejszym zakładem i dzisiejszymi pół nagimi tańcami blokowały ją.

- Nie! – zareagowała w końcu. – Odejdź i nie dotykaj mnie! – rozkazała, choć te słowa wychodziły z trudem.

Schyliła się powoli, na drżących nogach, usiłując wciągnąć majtki z powrotem. Wyczuła pewien opór, to Berdycz, jakby mimochodem chwycił za kawałek materiału, próbując na ile może sobie pozwolić, ale Kamila silnym ruchem wydarła mu je.

I wtedy poczuła ruch obok siebie. Jedna dłoń Dawida wylądowała z boku, chwytając ją za biodro i jakby przestawiając bliżej siebie a druga…

Nie docierało to do niej, ale… Ale prawa ręka Dawida dała jej klapsa na goły tyłek. A potem drugiego, mocniejszego. I wreszcie, korzystając z oszołomienia nauczycielki, trzeciego, już naprawdę soczystego. Aż pisnęła. Ale jej pisk utonął…

- Jeeest! – wydarł się znów roześmiany Arek. Śmiał się ni on jeden. Z wyjątkiem ponurego Kuby. Chociaż i on…

- Dawid, na litość boską! – krzyknęła Kamila.

- Jeden taniec, jeden taniec! – perorował jak najęty.

Znów chwycił ją za ramiona, uniemożliwiając wyrwanie się. Zresztą ona swoje dłonie kierowała w dół, zasłaniając swe miejsca intymne. Jej biust… Znajdował się kilkanaście centymetrów przed oczami Dawida.

Poczuła jak wszystko ciemnieje a jej usta rozchylają się szeroko, nie mogąc znieść takiego poniżenia.

Była u kresu sił. Wiedziała jak wygląda. Że swoją bezradność i bezsilność ma wypisaną na twarzy. Był tylko jeden ratunek.

- Dobrze – powiedziała próbując opanować oddech. – Dobrze – powtórzyła głośniej. – Jeden taniec, tak?

Poczuła jak Dawid znieruchomiał. Chyba sam nie spodziewał się takiego sukcesu.

- Berdycz, dawaj od nowa – zarządził a kolega z drużyny natychmiast puścił ten sam utwór raz jeszcze od początku.

Kamila nie mogła jeszcze przetrawić tego wszystkiego, gdy znów poczuła jak majtki odzyskawszy swobodę opadają znad kolan, do kostek. I spojrzawszy w dół, zobaczyła dłonie Damiana o czarnych, bujnych lokach na swoje bieliźnie.

- Miało być bez majtek… - wybąkał z lekko jakby przepraszającym uśmiechem.

Z trudem jej to przyszło, ale w końcu uniosła lekko jedną stopę a potem drugą.

Zaparło jej dech w piersiach, gdy zobaczyła skrawek materiału w rękach czarnowłosego piłkarza.

Jedną dłonią wciąż zasłaniała biust, drugą wzgórek łonowy, gdy zaczęła niemrawo kręcić biodrami. Wiedziała, że wygląda to karykaturalnie, co zdeprymowało ją jeszcze bardziej i przywołało na twarz kolejny rumieniec.

Starała się jakoś ożywić, ale…

- Pani Kamilo, miało być nago – zasugerował nieco, na pozór spokojniejszym tonem wciąż znajdujący się na stole Dawid.

Zacisnęła zęby i spuściła lekko wzrok, wiedząc, że i to w niczym nie pomoże, bo przecież u jej stóp sterczała gromadka pozostałych piłkarzy.

Po raz kolejny doświadczyła potwornie silnego ścisku w podbrzuszu. Ścisku, który ją wyzwolił.

Ręce poszły w bok.

Tak oto, z zamkniętymi oczami, jakby nie mogąc znieść tego poniżenia, pogodzona z losem, poruszała biodrami, a dłonie wędrowały to w jedną, to w drugą stronę, albo w górę. I choć coś w jej umyśle krzyczało, by najczęściej, jak to możliwe, znajdowały się przy łonie, bądź cyckach, nie słuchały.

Była naga na oczach ośmiu młodych piłkarzy. Tańczyła na stole w rytm jakiegoś murzyńskiego utworu a oni gapili się, nie na jej ruchy, ile na gołe cycki i gołą cipkę.

A obok niej Dawid, nie raczący się przesunąć, co owocowało częstym, choć raczej delikatnym kontaktem fizycznym.

- Ja pierdolę…! – usłyszała z boku. – Brawo! – natychmiast się poprawił.

Kamila nie otwierała oczu, choć wyczuła jakiś ruch. Tak, jakby Dawid też tańczył, tylko coś bardziej żywiołowego? Albo przesuwał się… Może po prostu wychylał do tyłu, by gapić się bezkarnie na jej nagi tyłek, który chwilę wcześniej sponiewierał bezczelnymi klapsami, które wciąż czuła?

Tak teraz poczuła kolejną falę poniżenia. Jeszcze silniejszego. Teraz już nie było zmiłuj. To już nie był taniec w skromnym, ale jednak, stroju składającym się z bielizny.

Teraz tańczyła nago a obok niej Dawid wciąż hałasował, wywołując jakiś aplauz wśród kolegów. W końcu usłyszała jakiś szczególniejszy rodzaj hałasu, co w połączeniu z dzikim śmiechem małego Łukasza zmusił ją w końcu do otwarcia oczu.

Te zrobiły się od razu wielki. Bo pierwsze co spostrzegła to brak koszulki na ciele Dawida. Drugie, brak krótkich spodenek.

Trzecie, brak bielizny.

Przy aplauzie kolegów, odrzucał ją właśnie na krzesło, pozostając w samych butach.

Wiedziała, że nie powinna, ale… Jej osłupiały wzrok powędrował tam, gdzie musiał powędrować. Na penisa, może nie sterczącego jak drąg, ale jednak wyraźnie pobudzonego.

Unosząc oczy w górę, ujrzała triumfalne oblicze Dawida. Tak, jej wzrok na jego członku z pewnością go rajcował i nakręcał.

Zamknęła oczy raz jeszcze, ale po to by je od razu otworzyć. To zaszło za daleko, by bujać się nago na stole przy znajdującym się obok uczniu.

Zerkała, mimo woli. Miał naprawdę fajnie opalone ciało. W takim kolorze jak trzeba, lśniące, jasnobrązowe. Jak na raczej drobniejszego chłopaka, wyglądał kusząco. Nie jak mężczyzna, ale jak chłopak, nastolatek. Gdyby była dwadzieścia lat młodsza, pewnie nakręciłoby ją to bardziej. Teraz ginęło to w ogólnej atmosferze.

Choć dwadzieścia lat temu, nigdy nie dopuściłaby do takiej sytuacji a jej ówczesny charakter kazałby natychmiast opuścić pomieszczenie, gdzie znajduje się nagi, postrzelony kolega.

Dawid poruszał się swobodnie. Wprawdzie nie zbliżał się swym penisem do jej nagiego ciała, ale wykonywał jakieś tam ruchy, przyprawiające kolegów to o oklaski, to o śmiech. I chyba jeszcze o coś, bo…

- Kurwa, ja też! – usłyszała głos Arka z dołu. Gdy spojrzała, z osłupieniem stwierdziła, że Arek w ekspresowym tempie pozbył się już spodni. Potem koszulki a na końcu bokserek.

Nie minęło kilka sekund a był tak samo nagi, jak Dawid. Tylko w butach sportowych. I jeszcze coś… Podekscytowany, sprawnie wskoczył na stół, zajmując miejsce z drugiego boku Kamili.

- Aaaa….! – wydarł z siebie coś w rodzaju okrzyku wojennego.

Ta zamarła na chwilę. Poczuła się osaczona, będąc tu nago w otoczeniu nabuzowanych nastolatków. Tak samo nagich, jak ona. Ale sprawniejszych, silniejszych, totalnie rozpalonych, z rozpierającą ich energią.

Serce zaczęło bić jeszcze mocniej.

I zareagowała na przekór. Zaczęła ruszać się nieco szybciej, nieco odważniej, jakby w ten sposób… No właśnie, co? Odstraszyć ich, pokazać, że jest sobą, że nie dzieje się nic niezwykłego?

Jej nagie ciało stykało się z dwoma podnieconymi nagimi chłopakami. A ona nie powstrzymywała swych ruchów. Zerkała to na mocno opalone, szczupłe ciało Dawida, to na opalone, tak po prostu, za to lepiej umięśnione, ciało blondwłosego kapitana drużyny. I na ich instrumenty.

O ile Arek pozwolił swojemu na swobodne ruchy, o tyle Dawid…

Czuła, jak usta jej wysychają. Dawid, co jakiś czas łapał swojego penisa i masował go. Tak, jakby się masturbował. A może po prostu chciał go doprowadzić do pełnego wzwodu? Ale nie udawało mu się to. Za to udawało przyłapać swoją nauczycielkę na gapieniu się w to co robi.

- Podoba się pani, prawda? – zagadnął chwacko, swoim jak najbardziej naturalnym na świecie tonem.

Nie odpowiedziała. Nawet nie odwróciła wzroku. Już od dawna czuła szybsze bicie serca, szybsze krążenie krwi w żyłach, zamęt w głowie i wilgoć w cipce. Teraz poczuła coś jeszcze.

Mianowicie dłonie Arka, jakby coraz śmielej próbujące objąć ją w talii i dłonie na swych stopach. To Damian. Masował jej stopy a w zasadzie łydki. Przesuwał swe dłonie do kolan, chwilami nawet trochę wyżej. Po prostu macał ją bezkarnie, jak jakąś dziwkę.

Nie wiedziała czy zareagować. I na co. Bo z boku Arek poczynał sobie śmielej, zresztą, gdy spoglądała lekko w bok na ciało Dawida, ten blondyn musiał mieć lepszy wgląd na jej pośladki.

Uda Kamili i Arka stykały się już niemal bezustannie.

A z drugiej strony próbował dołączyć Dawid, ale…

Ale frontem. Delikatnie, nie namolnie, ale silnie próbował odwrócić nauczycielką w jego stronę.

- Na chwile, zatańczymy tak… - usłyszała jego gorączkowy szept.

Nie chciała słuchać, ale chłopak nie ustępował. W końcu zatem ustawiła się tak pod kątem. Nie do końca na wprost, jakby chcąc zachować jakiś ułamek niezależności, ale jednak…

Nie przyjmując do wiadomości, że w ten sposób Arek może bezkarnie oglądać jej praktycznie nagi tyłek. Z tego całego poniżenia zacisnęła pośladki.

- Masz swoją nauczycielkę nago – wyszeptała to, co podpowiedziała jej, jej własna uległa natura. Że nie był to najwłaściwszy tekst, wiedziała o tym dobrze.

- Chodźmy bliżej – ni to zaproponował, ni usprawiedliwił swój kroczek w przód. Jego penis niemal zetknął się z jej nagim łonem.

Schowała je, wypinając tym samym nieco tyłek w stronę Arka, który też nie próżnował. Nie był jeszcze w stanie odważyć się na wiele, ale trzymał ją za biodra mocno.

Czuła na sobie gorące oddechy, coraz mocniej czuła ich wcale nie chłodniejsze ciała. Czuła ręce Arka trzymające ją coraz silniej za biodra, obłapujące ją tak, by pomacać choć trochę jej nagiego tyłka. I ręce Dawida, też na swoich biodrach, nieco wyżej, od dłoni Arka.

I ręce Damiana, już nie krępującego się tak, jak poprzednio, tylko coraz silniej masującego jej łydki i kolana. I zapuszczającego się coraz dalej w górę. Jeszcze tylko uda, ich wewnętrzną stronę. Ale coraz pewniej, coraz silniej…

I rękę małego, impulsywnego Łukasza na swojej drugiej nodze.

Z nerwów zacisnęła uda i pośladki najsilniej jak mogła. Potworny skurcz i dreszcz przeszył jej ciało.

Dwóch nagich chłopaków na stole i dwóch obok niego, macało ją bezkarnie.

Wzdrygnęła się, kiedy poczuła dłonie arka zsuwające się ostrożnie, lecz nieustępliwie w kierunku zaciśniętych pośladków. Tak, teraz były twarde jak skała. I przyjmowały dotyk kapitana drużyny.

Dotyk, bo wreszcie odważył się i chwycił oniemiałą Kamilę za dupsko.

Jakby na komendę, z drugiej strony Dawid przechylił się jeszcze bardziej do przodu. Teraz była w kleszczach, niemal nie mogąc wykonać ruchu. Bo Arek też przybliżył się, odpuszczając macanie tyłka Kamila dłońmi.

Tym samym, niemal w jednym momencie poczuła penisa Arka na swoich pośladkach i twardszego penisa Dawida na swoim podbrzuszu.

Nie mając miejsca, swoje ręce położyła na barkach Dawida. Wyglądało to, jakby tańczyła z nim, mocno przytulona.

Gdzieś od dołu poczuła, jak dłoń Damiana, silnie, nieustępliwie próbuje rozstawić jej nogi. Jak wdziera się między uda. Już bardzo wysoko, zaciskając się na udach, co kwitowała rozchyleniem ust i lekkim, chyba niedosłyszalnym pomrukiem. Bardzo wysoko, niemal ocierając się o wargi sromowe.

Drżała osaczona i jakby nie mogąc znieść kontaktu z napierającym na jej łono coraz mocniej penisem Dawida, zrobiła coś, co wydawało się jej jedynym ratunkiem przed tym kontaktem. Opuściła lewą dłoń, tę od strony ściany a więc raczej niewidoczną, szczególnie przy tym ścisku, dla reszty uczestników imprezy i wdarła się nią, pomiędzy ich ciała. Zrobiła tą jedną rzecz… Chwyciła penisa Dawida, przekazując w ten sposób żądanie, by ten nie dotykał jej łona.

A ponieważ podniecony Dawid nie ustępował w swoim naprze, Kamila trzymała jego penisa w dłoni i ruszała nim. To w lewo, to w prawo. To w górę, to w dół.

Jego rozpalone oczy mówiły wiele, ale nie mogła przestać. Chciała, ale nie mogła. Tak, jakby nie było innego rozwiązania, tak jakby stępiony alkoholem mózg, nie mógł wymyślić niczego innego. Próbowała się jakoś wyrwać, ale Dawid z przodu i Arek z tyłu nie odpuszczali. Ich napór był zbyt mocny.

Patrzyła w ładne, duże oczy Dawida, chłonęła zapach jego pięknie opalonego ciała, przyjmowała jego gorący oddech na swojej twarzy i masowała jego penisa.

Już nie odsuwała. Chcąc, nie chcąc masowała go. Dotarło to do niej, ale nie mogła przestać. Tak jakby mózg podpowiadał, że jedynym rozwiązaniem sytuacji jest…

- Uhm… - z trudem przełknęła ślinę, czując jak serce skacze do gardła.

Bo oto uświadomiła sobie, że Arek swoim sztywnym penisem jeździ już miedzy jej pośladkami. Trzymając mocno za biodra. Nie, nie ruchał, no bo jak… Ale zasadniczo… Zasadniczo robił sobie dobrze, wykorzystując do tego nagi tyłek żony swojego klubowego trenera.

- Aaach… - jęknęła drgnąwszy nagle. Zawstydzona zamknęła oczy, wiedząc, że jęk choć cichy, nie mógł ujść uwadze Dawida. Ale to nie on był sprawcą. To po prostu dłoń Damiana dotarła wreszcie do miejsca przeznaczenia. Znalazła się u wejścia do jej wilgotnej cipki.

To był już koniec.

Czuła jak jej ciało wiotczeje. A Dawid ten łotr, miast ją podtrzymać, pozwala osunąć się drżącej nauczycielce na kolana. Trzymający ją za biodra Arek też nie dał rady.

Opadła, wypuszczając z dłoni penisa Dawida. Czuła, że wszyscy zawahali się, jakby nie wiedząc, czy to już koniec imprezy. Przeszło to przez myśl pewnie wszystkim, może z wyjątkiem Arka, który niemal od razu uklęknął za nią.

Ale nie jej. W każdym razie postawa Dawida, który nie cofnął się ani o krok zadecydowała.

Wciąż miała przed sobą, jego lśniące, nagie ciało. Ale nie twarz i wyższe patie klatki piersiowej. Teraz patrzyła wprost w jego szczupłe, leciutko umięśnione uda, pozbawione owłosienia.

Ot, ciało nastolatka. Takie dla delikatnych panienek, nie wiedzących co znaczą silne, umięśnione, męskie uda.

Ale w tej chwili, ona sama była widocznie taką panienką. Jej dłonie wylądowały na tych udach, masując je.

Stał twardo, nie cofając się. Wręcz wypinał do przodu, jakby bezczelnie sugerując, że jego szkolna wychowawczyni nie dokończyła dzieła.

Czuła jak jej ciało drży, ale nie mogła się oprzeć. Jej dłonie przesunęły się nieco wyżej. Jakby w zwolnionym tempie zobaczyła, jak ponownie chwyta penisa. Jak niezdarnie zaczyna go masować.

Tak było. Na oczach młodych piłkarzy, robiła ręką dobrze jednemu z ich kolegów. Masowała jego penisa, po kilku ruchach przestając się zastanawiać nad otoczeniem. Masowała penisa, starając się zajrzeć jego właścicielowi w oczy.

Czerwona na twarzy ze wstydu nie przestawała. Masowała a jej usta… Usta wylądowały na jadrach Dawida. Całowały je…

Całowały je i to jak! Upodlona, poniżona, jakby uznając, że robiąc to w sposób, jaki robiła, stanie się niewidzialna. Łapczywie całowała jądra Dawida, próbując brać je w usta.

Jej serce waliło jak szalone. Ledwie zarejestrowała fakt, że Arek rozchyla jej uda i zaczyna napierać na nią czymś. Niemal nie zwróciła uwagi na czyjąś dłoń masującą inne wolne skrawki jej ciała, jak choćby plecy, czy kark. Nie wiedziała kto, ale ktoś nerwowo przebiegł na drugą stronę stołu, wykorzystując wolne miejsce tam i zaczął masować jej lewą pierś.

Wiedziała tylko, że niezwykle upodlona i poniżona otworzyła usta i bez żadnych podchodów wsunęła w nie sterczącego już jak skała penisa swojego ucznia.

Nie, nie była w stanie obciągać, jakoś tak normalnie. Widok stojącego nad nią Dawida, jego pięknie opalone ciało, jego dłonie w jej włosach… I towarzystwo obok. To wszystko sprawiło, że zapragnęła zapomnieć o całym świecie. Liczyło się tylko jedno. A w zasadzie tylko jeden. Penis Dawida, po którym zachłannie przesuwała swe usta.

Nawet przyzwyczaiła się do naporu Arka, tak, że zrozumiała ów napór, gdy już stało się to co się stało. Gdy…

- Uuuhhmmm… - tylko taki odgłos mogła wydobyć z siebie, gdy równie sztywny, gorący penis kapitana drużyny juniorów, rozepchnął wreszcie jej uda i wdarł się do mokrej cipki.

Traktowała to jakby nie miało to znaczenia. Jak dziwka. Oto z tyłu za nią, jasnowłosy Arek trzymał ją mocno za biodra i ładował swego penisa w jej rozpaloną cipkę. A ona nic… Maksymalnie skupiona na jednej czynności.

Zajmowała się penisem Dawida jak szalona. Jak gdyby wstąpiła w nią jakaś bestia. Masowała go swoimi ustami na całej jego długości. Ba, masowała… Obciągała zachłannie, łapczywie. Co chwile wysuwała go z ust, by oblizać w szalonym tempie z boku, po czym wsuwała, okręcając ustami, by ten twardy jak stal, młodzieńczy penis miał u niej jak najlepiej. By nigdy, przenigdy nie zapomniał swojej, być może pierwszej obciagary. Swojej nauczycielki, oddającej mu się z całej swej woli, z całą rozkoszą płynącą z faktu oddania się.

„Oto macie swoją kurwę”, pomyślała, czując jak ta myśl doprowadza ja niemal do omdlenia a dreszcz przebiegający przez ciało prawie paraliżuje.

Podniecony do granic Arek ściskał ją za biodra i pieprzył jak szalony, uderzając podbrzuszem w jej nagie, wypięte pośladki. A ona przyjmowała te pchnięcia z niesamowitą rozkoszą, czując, że to co niemożliwe, za chwilę stanie się faktem. Dość szybko, bo młodzieniec był zbyt podniecony, by bawić się w dłuższe gierki. Jej impet w obciąganiu penisa na chwile osłabł, bo została zaskoczona czymś innym. Gdy natężenie ruchów Arka osiągnęło apogeum, poczuła skurcz mięśni na całym ciele. Na chwilę wypuściła penisa Dawida ze swych ust, choć czuła, że i on jest blisko.

- Uuuhhmm…. – mruknęła przeciągle, starając się nie otwierać ust, nie jęknąć rozdzierająco, jak jakaś kurewka z pornosów.

- Aaaaa…. – za to Arek nie folgował. – O, kurwa…!

Na chwilę straciła kontrolę nad sobą. O ile przez cały ten czas ją miała.

Ale niecierpliwy ruch Dawida, który chwycił ją za głowę, skierował uwagę na dzieło wymagające dokończenia. Nie, nie była dziwką, nie była kurwą. Była artystką. Robiła to co robiła, najlepiej jak potrafiła. Oddawała się temu z całą pasją. Obciągała kutasa Dawida z rozkoszą, całym swym sercem. Swymi dłońmi ściskała jego uda a nawet apetyczne w dotyku pośladki. Masowała je i ściskała. A jego penis buszował w jej ustach, docierając nawet do gardła.

Tak, do gardła. Gdzie przytrzymywała go na moment, pozwalając Dawidowi rozkoszować się temu faktowi.

- Ach! – usłyszała w końcu, krótki okrzyk Dawida, niemal równie piskliwy, jak zwyczajowo jej własny. Z jego sterczącego kutasa, wystrzeliła sperma zalewając usta nauczycielki. Nie mogła nie przyjąć tego daru.

Z powoli zwalniającym rytm bicia sercem, poczuła jak jej ciało traci swą siłę. Zniknęły gdzieś dłonie trzymającego ją przez ostatnie kilkanaście minut silnie za biodra Arka. Odsunął się Dawid, zeskakując ze stołu. Ona sama wciąż pozostawała na czworakach, pochylając się i jeszcze bardziej w ten sposób wypinając pośladki.

Jej umysł powoli wracał do stanu względnej normalności. Względnej, bo do tej faktycznej, wciąż było daleko. Jej ciało przeszywały dreszcze. Oczy pozostawały zamknięte a przed powiekami malowały się obrazy z ostatnich chwil.

Słyszała jakieś niemrawe głosy. Może dlatego niemrawe, bo sama pozostawała jakby ogłuszona, otumaniona. Poczuła czyjeś dłonie na swoim ciele. Ktoś chwytał ją pod pachami. Jakby niezdarnie, ale chwilę później, już odważniej, silniej.

Poczuła, że opuszcza stół. Jej nogi zetknęły się z podłogą, ale potem ktoś je chwycił i tym samym pomógł przetransportować w inne miejsce.

Poczuła wreszcie coś miękkiego. To musiało być łóżko. Otworzyła oczy.

Zobaczyła jakby zamazane postacie. Stali nad nią. Patrzyli, wymieniali jakieś uwagi, jakby nie wiedząc co zrobić.

Zobaczyła wciąż głupio uśmiechniętą minę przygłupawego Roberta. Wciąż nieprzyjemną twarz Kuby. Nie wyrażające nic oczy Marka.

Poczuła, jak jej nogi się rozsuwają. To Damian stojący nieco dalej, uparcie macał jej uda. Poddawała się tym macankom w milczeniu, nie będąc w stanie zaprotestować. Mimo, że wyraźnie ośmielony tym co się stało Damian, nie zajmował się łydkami, tylko pieścił jej uda a nawet, coraz odważniej, cipkę.

Zobaczyła jeszcze, jak wchodzi na łóżko, jak zdejmuje z siebie koszulkę, jak wszystkim ukazuje się jego chuda, niczym szkielet klatka piersiowa.

Zerknęła nieco w bok, patrząc na impulsywnego małego Łukasza, jak ten opuszcza spodnie, wyjmując z nich, niezbyt wielkiego penisa. Wpatrywała się w niego, jakby nie zważając na to, że Damian pochyla się nad nią coraz bardziej, jak jej uda rozchodzą się na bok coraz mocniej aż…

Aż w końcu znów, z opóźnieniem, jak poprzednio, poczuła w sobie kolejnego intruza.

Miast wygonić nieproszonego gościa, zamknęła tylko oczy, rozchyliła usta i rozłożyła nogi jeszcze szerzej.

Zamknęła oczy i z delikatnymi westchnięciami przyjmowała spokojne pchnięcia pieprzącego ją młodego piłkarza.