KAMILA I SENNE MARZENIA XVIII. Jak chcesz, to klepnij!

Piłka wylądowała w krzakach i żadnemu nie chciało się już po nią iść. To był sygnał, żeby zakończyć tą durną kopaninę. Durną, bo gra w trzech, to nie gra. Ani to mecz, ani nic. Ot takie sobie kopanie do bramki, w której zresztą nikt nie chciał stanąć.

- Co robimy? – zagadnął Marek siadając na ławeczce pod domkiem wypoczynkowym. Był zmęczony, ale nim usiadł z dumą obejrzał swoją nagą, opaloną i pokrytą potem osiemnastoletnią klatę.

- Zeżreć by się coś przydało – bezceremonialnie odparł Patryk. Najwyższy w towarzystwie i najlepiej zbudowany. Nic dziwnego, od lat przerzucał żelastwo na siłowni w swoim mieście. Chociaż Marek nie wyglądał źle, to do Patryka nie miał polotu.

- Idziemy poszukać czegoś?

- Czekaj, odsapniemy – zaproponował trzeci z grona kolegów, Łukasz.

Milczeli przez chwilę regenerując siły, ale z biegiem czasu i Marek i przede wszystkim Patryk, zaczęli rzucać porozumiewawcze spojrzenia w kierunku Łukasza.

- Odezwała się już? – zagadnął na pozór sympatycznym tonem Patryk.

- Nie wiem, komórkę mam w domku.

- Leć, sprawdź, bo może dzwoniła już ze trzy razy, że chce się ruchać – zachichotał dobrze zbudowany kolega.

- Wytrzymam – odparł spokojnie Łukasz. – Coś mi wygląda, że bardziej się tym przejmujecie, niż ja.

- No ej… Dasz popatrzeć, nie? – wciąż pokpiwał Patryk.

- Guzik wam dam – odciął się Łukasz. – Ty taki bawidamek jesteś, to sobie na plaży coś w pięć minut wyrwiesz, nie?

Powiedział to dość agresywnym tonem. Z kilku powodów. Choćby dlatego, że jego stosunek do Patryka był ambiwalentny. Z jednej strony kumpel od dzieciństwa, z drugiej nie taki znowu wielki przyjaciel. Oprócz zalet, miał swoje wady, które Łukasz, wraz z dorastaniem przyjmował z niechęcią. Wady, jak nadpobudliwość, agresja, impulsywność. Czasem jak sobie wbił coś do głowy, to ciężko było mu to z niej wybić, choćby chodziło o jakąś kompletną głupotę. Poza tym nie unikał bójek i awantur. Lata ćwiczeń na siłowni oprócz mięśni, dodały mu sporo pewności siebie.

- Wyrwę a jak. Ale skoro mówiłeś, że to taka dupa i to jeszcze w takim wieku, to bym taką akcję zobaczył – tym razem Patryk nie dał się wyprowadzić z równowagi.

- Dzisiaj przyjedzie? – zainteresował się Marek.

- Już jest. W każdym razie już powinna być. Miała zameldować się wczoraj późnym wieczorem.

- I jeszcze nie dała znaku życia? Kiepsko to widzę – Marek postanowił pójść śladem Patryka i podogryzać trochę Łukaszowi.

- Ona niczego tak na sto procent nie obiecywała – cierpliwie tłumaczył Łukasz. – W zasadzie, już wam mówiłem zresztą… Pisała, że spotkać się może, ale niekoniecznie musi być zdecydowana na wszystko.

- Tylko może? – z udawanym rozczarowaniem zapytał Patryk.

- Chce – poprawił Łukasz. – Ale to jeszcze nie musi oznaczać tego… Tego wszystkiego.

- Aha. Najpierw musi cię obejrzeć – zawyrokował Patryk. – I jak obejrzy, to wiesz, że szanse na dymanie spadną do zera, nie? – zaśmiał się.

- Opowiedz nam to wszystko jeszcze raz – zaproponował Marek, jeżdżąc dłonią po krótkich czarnych włosach, wachlując się koszulką i uprzedzając ripostę Łukasza.

- Przecież słyszeliście już…

- Ale nie wszystko. Bo tak się to miesza, jak widać.

Więc opowiedział. Jak to na jednym z portali poznał pewną kobietę. Miała jakiś głupi nick, ale bardzo ładne i długie nogi na zdjęciu profilowym. Zagadał a ona odpisała. I tak się zaczęło. Wkręcił się. Bo poznana na portalu kobieta otworzyła się i otwarcie pisała o swoich fantazjach. Konkretnie o dwóch.

Jedną z nich był gwałt. Nie taki do końca prawdziwy rzecz jasna, bardziej pozorowany. Ale taki znowu jak najmniej pozorowany. Najchętniej z mężem, ale to jednak nie to samo. Pozostawało więc poznanie kogoś, bardzo pobieżnie, ale jednak i wystawienie się w jakiejś sytuacji. Tyle, że po tym opisie, po tych marzeniach, dopisywała zawsze, że najpewniej nigdy się na to nie zdecyduje. Bo to jednak jest mocno ryzykowne i zostawiłoby z pewnością mocny ślad na jej psychice.

Drugą fantazją, do której się przyznała, było… Poczuć się jak dziwka. Nie taka za pieniądze, tylko taka dyskotekowa, która daje się wyrwać jakiemuś przystojniakowi na dyskotece i obmacywać. A potem... Potem po prostu przelecieć. Czy to hardkorowo w dyskotekowym kiblu, czy w domu, nieważne. Tak, aby było upokarzająco, upadlająco. Tak to opisała.

- Dziwna… - skomentował krótko Marek.

- Chyba chciałeś powiedzieć, dziwka – wzruszył ramionami Patryk. – Baby takie są. Jak je już poznacie lepiej, to się dowiecie. Sam już miałem do czynienia z jedną starszą. Nie certoliła się. Nie to co takie w naszym wieku.

Łukasz milczał. Patryk mógł mieć rację. Przynajmniej w takim sensie, że znał się na kobietach najlepiej z nich. Albo po prostu miał największe doświadczenie. Nie dość, że dość przystojny, wygolony po bokach z ciemną grzywką na środku, niczym Mateusz Borek z Polsatu, to jeszcze i dość wysoki, bo te sto osiemdziesiąt pięć centymetrów to już było coś a do tego dobrze zbudowany. Nie, że jakiś kulturysta, czy nawet większy osiłek, ale jednak Miał silne ramiona, widoczne bicepsy, przedramiona… Klatkę też miał na poziomie.

Łukasz trochę mu tego zazdrościł. Sam uważał się za średnio urodziwego. Miał dość spokojną twarz, jak to określiła jedna z licealnych koleżanek. Był jakieś dziesięć centymetrów niższy od Patryka, zbudowany… No, tak sobie a już w ogóle w porównaniu do kolegi. Także słabiej opalony, choć na szczęście nie blady.

- Po co tyś tam w ogóle właził? – zainteresował się Marek.

- Ot, tak, zobaczyłem reklamę gdzieś i się zarejestrowałem. Bez większego celu. Poprzeglądałem profile i uderzył mnie ten z niezłymi nogami na zdjęciu.

- Masz ten jej profil, gdzieś tu? Znaczy, możesz sprawdzić w komórce?

- Mam. Ale po co? Mam cos lepszego, przysłała mi kilka zdjęć.

- I fajna dupa? – teraz zainteresował się Patryk.

- Twarzy nie pokazała… Ot, kilka fotek od szyi w dół…

- Gołe? – ożywił się uśmiechnięty Patryk.

Łukasz nie odpowiedział, znikając w domku. W pokoju znalazł telefon. Z rozczarowaniem stwierdził, że nie ma żadnej nowej wiadomości ani próby połączenia. Wyszedł na zewnątrz.

- I co? – zagadnął Marek.

- Nic. Patrzcie – pogrzebał w komórce, znajdując odpowiednie pliki.

Zerknęli. Plików było pięć i przedstawiały kobiece ciało w bieliźnie. Dało się dostrzec niewątpliwie atrakcyjne nogi, szczupły, choć bez przesady brzuch i niewielkie piersi opięte stanikiem.

- Nie ma chuja stary – rzeczowo stwierdził Patryk. – Jak ma takie ciało, to musi mieć ryj jak niewypał.

- Też bym się ku temu skłaniał – poparł kolegę Marek. – Albo po prostu robi sobie jaja z ciebie. Jakoś średnio chce mi się wierzyć, że super dupa mogłaby pójść na coś takiego.

- Ile ma lat, bo mówiłeś, że stara?

- Starsza – poprawił Łukasz. – Trzydzieści osiem.

- Prawie jak nasze matki.

- Nauczycielka języka polskiego w liceum z Wielkopolski…

- Eeee… - przerwał Patryk. – To na bank. Wyobrażasz sobie super dupę, która jest nauczycielką w starszym już wieku, z takim ciałem, która przyjeżdża nad morze, ruchać się ochoczo z jakimś chłystkiem z netu? Sorry stary, ale cuda się nie zdarzają. Albo robi cię w chuja, albo ma naprawdę brzydki ryj.

Rozpakowała się wczoraj, dzisiaj nie musiała niczego układać na nowo. Zjadła śniadanie a po nim ruszyła na plażę. Nie czuła się na niej jednak zbyt dobrze i po trzydziestu minutach zwinęła się z powrotem. Odpaliła telewizor, ale co ciekawego mogła znaleźć na kanałach o tej porze? Tym bardziej, że nie mogła się skoncentrować. W głowie działo się coś innego. Coś o czym śniła od lat a co nasiliło się w ostatnich dniach. I co, jej ukochany mąż, zamiast wybijać z głowy, rozpalał jeszcze bardziej.

Miała w głowie tę rozmowę z Danielem, odbytą przedwczoraj, przed wyjazdem.

- Ty to masz pomysły – zaczęła z wolna. – Zresztą to nic nowego.

- No właśnie – odpowiedział Daniel z zadowoleniem. – Nie pierwszy raz o tym słyszysz. A warunki masz idealne.

- Ale ja… Daniel… Wiesz jaka jestem i wiesz jak to jest z fantazjami.

- No wiem. Dlatego przecież nie zmuszam cię. Daję pod rozwagę. Jeżeli nie teraz, to kiedy? Młodsi już nie będziemy.

- Już nas nie uśmiercaj, dobra?

- Oj tam, Kamila… Ty, to nawet po sześćdziesiątce wyrwiesz sobie jeszcze niejednego małolata z liceum na bzykanie… Ale nie o to chodzi przecież.

- Tak, wiem…

- Aż żałuję, że nie mogę pojechać. Byłoby fajniej – na jego twarzy pojawił się typowy dla niego uśmiech.

- Co mi się nie podoba. Znowu jadę na urlop sama.

- Nic nie poradzę, lipiec to zbyt gorący okres dla klubu. Trzeba dopiąć ostatnie transfery i umowy ze sponsorami na przyszły sezon. Nie mogę. Pojedziemy gdzieś jeszcze sierpniu.

- To może wtedy? Poczekamy i przemyślimy.

- Nie zmuszam cię przecież – powtórzył z naciskiem. – Ale akurat tutaj masz już jakieś podwaliny pod tą akcję.

Westchnęła, zamykając oczy. Nie była do niczego przekonana. Fantazja fantazją a życie życiem.

- No, to tyle… - zakończył rozmowę Daniel. – Zrobisz co zechcesz – rzucił lekkim tonem, nie wywierając żadnej presji.

Wyjechała pociągiem wczoraj rano a na miejscu zameldowała pod wieczór. Na tyle wcześnie, by zjeść jakaś szybką kolację i na tyle późno, by nie zdążyć zrobić niczego poważniejszego. Zresztą jakie poważne rzeczy można robić podczas urlopu? Pójść na plażę, wykąpać się w morskich falach i opalić.

Coś tam jeszcze poczytać, ale nastrój miała średni. Urlop urlopem, ale ten był niecodzienny. Właśnie z powodu tego wszystkiego co rodziło się w jej głowie i tego w co sama dość niewinnie się zaplątała.

Wyszła na zewnątrz. Wolała powłóczyć się po ośrodku, nawet zupełnie bez celu, niż łazić z kąta w kąt po domku. Ruszyła po prostu przed siebie. Alejką, potem drugą, spoglądając to między drzewa, to na taflę pobliskiego morza.

Wyłapując skierowane na siebie spojrzenia i męskie i damskie, luźno wracała do ostatnich tygodni i kilku znajomości zawartych w internecie, konkretnie na jednym z portali. Założyła tam konto, za radą i namową Daniela, jakżeby inaczej. Ale w sumie miał rację. Stwierdził, że będzie to co będzie i tyle. A praktycznie anonimowe konto bez żadnych osobistych danych i szczegółowych fotek nie przyniesie żadnych szkód.

Kilka znajomości, z których po czasie ostała się jedna. Chłopaka z Pomorza o imieniu Łukasz. Osiemnastolatka, którego twarzy nie zobaczyła. Rewanżował się jej fotkami ocenzurowanymi, takimi, jakie wysłała mu i ona.

Miała ograniczone zaufanie do tego typu znajomości, więc nie wysłała żadnej fotki z twarzą. Ot, kilka neutralnych, jeżeli za takowe uznać fotki, na których prezentowała swe ciało w bieliźnie. Toteż i on nie czuł się zobowiązany do tego, by odkrywać się przed nią bardziej.

W sumie zatem nie znała go. Nie wiedziała, czy był przystojny, albo chociaż znośny, czy wręcz przeciwnie. Ale to może i lepiej. W końcu jeżeli miała spełnić swą fantazję w wersji hardcore, to i uroda potencjalnego łowcy nie miała większego znaczenia. Chyba, że byłby to wybitny przystojniak, kolekcjoner dziewczyn, zaliczający co tydzień inna. Wtedy byłoby to naprawdę poniżające, upodlające, właśnie typowo kurewskie.

Chrząknęła cicho, wracając do rzeczywistości. Przechodziła obok baru, wyczuwając na sobie spojrzenie jakiegoś czterdziestolatka z obfitym wąsem. Odwróciła wzrok.

Trochę sobie porozmawiali z Łukaszem, przynajmniej na tyle, że pozwierzała mu się nieco ze swych fantazji. W sumie ułatwiła mu tym zadanie, więc z drugiej strony zastrzegła, że sama nie jest pewna co do ich realizacji. Bo faktycznie nie była. Fantazje fantazjami a życie życiem. Poza tym, jeśli już miałoby coś się wydarzyć, to i on mógłby się wysilić.

Oczywiście, że daleko było jej do podjęcia decyzji. Obawiała się jednak, że decyzja zostanie podjęta za nią. Że podejmie ją jej mroczna część osobowości. Ta nocno, która nie raz i nie dwa podsuwała jej w łóżku różne nieprzyzwoite fantazje.

Zresztą na swój sposób realizowała je już teraz. Ubrana dość skąpo w krótkie spodenki i koszulkę, prezentowała swe trzydziestoośmioletnie ciało. OK, nie robiła tego pierwszy raz, bywała przecież w życiu nad morzem, nad niejednym jeziorem, na basenie… Ale w poprzednich przypadkach nie miała nigdy takiego mętlika w głowie wywołanego jedną fantazją i realną możliwością jej spełnienia.

Dlatego teraz, te spojrzenia, na przykład słusznej postury, siwiejącego już na oko sześćdziesięciolatka, albo przechodzącego obok, prawie dwumetrowego pewnie studenta, wywierały na nią dodatkowo wpływ.

Weszła do jednego z barów. Zamówiła talerz grochówki, uwalniając się tym samym od konieczności przegotowania jakiejś chińskiej zupki w domku. Zupełnym milczeniem pominęła próbę zagadania przez jakiegoś rówieśnika.

Wychodząc z baru poczuła się niemal zupełnie rozebrana, nieustępliwym wzrokiem stojącego luzacko naprzeciw niej młodzieńca. Uśmiechnął się, ale ona wyrazem twarzy nie zdradziła żadnego zainteresowania. Choć od tych wszystkich spojrzeń robiło się jej cieplej.

Przynajmniej jedną decyzję umiała podjąć. Wstąpiła do domku, wzięła ze sobą strój kąpielowy i raz jeszcze udała się na plażę. Jeśli miała się nudzić, łazić bezcelowo po ośrodku, czy wręcz po niewielkim domku wypoczynkowym, to przynajmniej mogła zalec na plaży i pozwolić by jej ciało nabrało kolorów.

Trzydzieści minut później, gdy zegarek wskazywał piętnastą leżała na kocyku, wypinając swe pośladki ku grzejącemu jak trzeba słońcu.

- Idziecie w końcu? – zirytował się nieco Patryk.

- Kurwa, gorąco jest, nie chce mi się w ogóle żreć – elegancko wyjaśnił Marek. Łukasz tylko skinął głowa wyrażając aprobatę dla słów kolegi.

- No jak chcecie – wzruszył ramionami nieformalny lider grupki i ruszył przed siebie.

W zasadzie sam nie był tak wybitnie głodny, ale wolał zjeść coś trochę na zapas. Może dla innych było to dziwne, ale często praktykował takie rzeczy. Potem na imprezach, syty, mógł wlewać w siebie kolejne piwa, gdy towarzystwu nagle przypominało się, że żołądek burczy.

Zerknął do jednego baru, potem drugiego. Na koniec machnął ręką i zakotwiczył pod jakąś budką z hamburgerami. Zamówił jednego i przystanął obok, powoli pożerając danie.

Było ciepło, może nie jakoś wybitnie gorąco, ale ciepło jak najbardziej. Przez głowę przemknęła mu myśl, by po „obiedzie” wyskoczyć na plażę. Powinien namówić jakoś dwójkę kolegów. Przecież nie przyjechali tu spod Gdańska po to, by kopać piłkę. Akurat to mogli robić codziennie w domu.

Obrzucił długim spojrzeniem stojącą w kolejce pod budką, wysoką, szczupłą blondynkę w mini spódniczce. Miała ładne, szczupłe, opalone nogi i całkiem niezły biust. Uroda może taka sobie, ale nie pogardziłby. Uśmiechnął się. Tamta nie przyjęła tego gestu, odwracając wzrok. Zastanawiał się, czy nie zgadać, gdy do blondynki podszedł jakiś wyższy chłopak. Rozmawiali przez chwilę a potem ich spojrzenia kierowały się w stronę nie przestającego obserwować blondynki Patryka.

- No i na co się tak patrzysz? – burknął w końcu chłopak. Był może ze dwa lata starszy.

- A chuj cię to obchodzi – odparł bezceremonialnie Patryk, nie spuszczając oczu ani przez sekundę. Widział, że tamten stracił rezon i odpuścił dalszą część dialogu.

Lubił takie sytuacje. Celowo jeszcze patrzył się na odchodzącą blondynkę. Uśmiechnął się z satysfakcją. Takie drobnostki, jak te wygrywane pojedynki, gdy przeciwnik odpuszczał, umacniały jego ego. Był pewny siebie a takie sytuacje, tę pewność podwajały. Co mu taki leszcz będzie kozaczył? Co z tego, że na oko dwa lata starszy? Nie po to Patryk spędził ładny kawałek życia w siłowni, by teraz unikać takich sporów.

Jego sprawa gdzie się patrzy. Choćby była to długonoga, wydekoltowana blondynka należąca do kogoś innego. A jak się temu komuś nie podoba, to zawsze można wyjaśnić sporne kwestie gdzieś na uboczu.

Zadowolony z siebie otarł dłonie o koszulkę i ruszył przed siebie. Alejką, która wiodła w stronę plaży. Miał ochotę popatrzeć na jakieś sensowniejsze dziewczyny. Takie jak ta przed chwilą.

Niestety, szczęście mu nie dopisywało. Minął parę takich, których figury sugerowały silny romans z pizzą i hamburgerami. Jeszcze jakaś ruda, piegowata. Potem starsze panie w wieku jego matki. Wreszcie jakaś godna uwagi krótkowłosa brunetka, ale zajęta. Potem znów jakaś niska, blada, blondynka. I kolejna, która mogłaby być jego teściową.

Z dłońmi wsadzonymi niedbale w kieszenie szortów wszedł na piasek. Z satysfakcją stwierdził, że i ona sam wyłapał kilka damskich spojrzeń. Bez żadnych nadziei na cokolwiek. Albo były brzydkie, albo stare, albo zajęte. Spojrzenia tych ostatnich dały mu najwięcej satysfakcji.

Szedł powoli, wnikliwie, acz nie nachalnie patrząc na dziewczyny a także rzadziej na ich partnerów, aż przystanął.

Uwagę jego oczu przykuła dość wysoka brunetka po trzydziestce, wychodząca właśnie z wody. Zobaczył, jak ta szybkim krokiem podchodzi do koca i siada na nim, sięgając po książkę.

Nie potrzebował długiego czasu, by stwierdzić, że ta piękność biła na głowę swą urodą zdecydowaną większość plażowiczek. Jeżeli w ogóle nie wszystkie. Wysoka, zgrabna, przyzwoicie opalona. Efektowne, długie nogi i piękna twarz. Jedynym mankamentem zdawał się być wiek. Była na pewno po trzydziestce, dawał jej na oko jakieś trzydzieści pięć lat.

Zerknął dookoła, przydreptując w miejscu a potem ruszając z wolna. Wszystko wskazywało, że kobieta jest na plaży sama, bez towarzystwa. Może by zagadać? Zachichotał w duchu. Nie miał problemów z wykonaniem pierwszego kroku, ale to tyczyło się koleżanek w jego wieku. A ta, nie dość, że sporo starsza, to jeszcze onieśmielała urodą. Nawet jego. Choć z drugiej strony nagle poczuł narastający w sobie bunt. W czym on jest gorszy od jej rówieśników? To tylko parę, czy tam paręnaście lat. Zresztą nie każdy trzydziesto kilkulatek mógłby podejść do takiej laski. A on, choć młodszy miał swoje atuty.

Krygował się, obserwując bacznie jej ruchy, jej sylwetkę, jej twarz. Nie widziała go, w ogóle nie zwracała uwagi na otoczenie. Trochę dziwił go fakt, że taka laska przyjeżdża nad morze sama, bez chłopaka, męża. A może jest tu ktoś taki, na przykład w barze? A może przyjedzie jutro?

A może to jakaś panna, albo rozwódka? Albo pracowniczka banku w Gdańsku i wpadła tu tylko na dzisiaj?

Nagle stanął w miejscu, jakby dostał obuchem. Sama? Trzydziesto kilku latka? Z ładnymi nogami, jakie już widział dziś, przed dwiema godzinami? Nie, niemożliwe… A jeśli jednak tak? Jeśli to była ta kobieta, z którą mailował Łukasz?

Jeszcze intensywniej wbijał wzrok w jej twarz, jakby chcąc wyczytać z niej wyznanie „tak, chcę się poruchać z kimś, bo mam ochotę, tak na jeden raz”. Nie wyczytał tego. Nie wyczytał nic. W zasadzie nie był w stanie znaleźć jakiejkolwiek wskazówki, która potwierdzałaby jego myśl. Poza tymi, dość wątłymi, które przyszły mu do głowy na samym początku.

W głowie nie mogło mu się pomieścić, że ofiarą dość przeciętnego kolegi mogła być taka piękność. Przecież taka laska mogła zrealizować swą fantazję z każdym innym facetem, w każdej chwili swojego życia. Nie no… Niemożliwe.

A jeśli jednak tak? Zaklął w duchu, czując jak bardzo zakręcił się ze swymi myślami. A jeśli to ona? Jeśli Łukasz mógł, to on tym bardziej…

Tym bardziej, że nagle zobaczył coś, co w ryzykowany i irracjonalny sposób mógł odebrać jako potwierdzenie jego domysłów. Choć w pobliżu nie było zbyt wielu ludzi i zrobiła to może dlatego...

Poczuł szybsze bicie serca, podchodząc do koca. W ostatniej chwili odrzucił jakiekolwiek rozterki, przyjmując bardziej zdecydowaną postawę.

Książka wreszcie ją porwała. Na tyle, że po wyjściu z wody, nie rozłożyła się na kocu, przyjmując jak największą dawkę promieni słonecznych, tylko migiem przeczytała kolejny rozdział.

Ale ciało upominało się o swoje. Zresztą mogła robić jedno i drugie. Niecierpliwie rozłożyła się na kocu, wystawiając ku słońcu tylną część ciała. Jednocześnie, z nieco szybszym biciem serca postanowiła zrobić coś, co szło w pewnym sensie szło w parze z jej nastrojem z konkretnie tym jego wycinkiem spowodowanym mrocznymi fantazjami. Sięgnęła dłonią w tył i nieco podwinęła sobie majtki. Tak, że zrobiła z nich w jakiś sposób stringi, dzięki czemu jej pośladki w dużej mierze ujrzały światło dzienne.

Zrobiło się jej jeszcze goręcej. Nie pozwalała sobie na taki przejaw ekshibicjonizmu w domu, to znaczy na podmiejskich plażach. Ale tu… Nie lubiła tego argumentu, bo niczego on nie tłumaczył, ale gdyby coś nie tak, to jest tu przecież kompletnie anonimowa. Nie napatoczy się na żadnego ucznia, kolegi z grona pedagogicznego jej liceum, czy znajomego Daniela.

Co najwyżej, ktoś mógłby się ponapalać. Co, owszem, nie sprawiało jej w normalnej sytuacji satysfakcji, ale dzisiaj, teraz… Po tych wszystkich mrocznych fantazjach, po tej rozmowie z Danielem…

Opanowała emocje i skupiła się na książce, jednak nie było jej dane przeczytać nawet pierwszego akapitu.

- Wyczuwam, że ma pani problem z powodu braku partnera, który wysmarowałby pani ciało – usłyszała nad sobą.

- Gdyby był to problem, rozwiązałabym go w pół minuty – odparła niedwuznacznie. Nie lubiła takich przechwałek, miała na tyle poukładane w głowie, by nie robić z siebie Bóg wie jakiej królowej piękności, ale dla niektórych ludzi, jak ten dobrze zbudowany przystojniaczek z przyjemnością robiła wyjątek.

Ten jednak nie stropił się tym dość chłodnym przyjęciem.

- Czyli nie jest to problem… - szukał przez chwilę odpowiednich słów. – Szkoda, bo kogoś mocno mi pani przypomina i to tak, że powiedziałbym, iż na pewno już panią widziałem.

- Uhm… - mruknęła. Nie interesowało ją, gdzie ja widział. Przecież prawie na pewno widział po raz pierwszy.

- Pewnie w internecie – opowiadał niezrażony. – Tylko wtedy założyłbym się, że to fotoszop. I co? I przegrałbym.

- A to pech – zadrwiła lekko. Mimo wszystko, przypatrzyła mu się uważniej, nie zdradzając jednak tego wzrokiem, czy wyrazem twarzy.

Tak, był przystojny i dobrze zbudowany. Osiemnaście, góra dwadzieścia lat. Oceniła go od razu jako bawidamka, przystojniaka wyrywającego panienki na jeden raz. Albo na więcej, dopóki mu się nie znudziła. Wiedziała, że czasem krzywdzi takim osądem niejednego chłopaka, ale tak już miała i nie umiała z tym wygrać. Ten stereotyp tkwił mocno w jej głowie.

Ale z drugiej strony, to ją zaintrygowało. Niemal od razu zapaliła się w jej głowie ta czerwona lampka. Ta fantazja… O ileż byłaby perwersyjna, gdyby pozwoliła się wyrwać na raz… No, po prostu dać dupy takiemu właśnie przystojniaczkowi, zadufanemu w sobie, przekonanemu o swojej atrakcyjności… To by było dopiero poniżenie.

Odrzuciła tą myśl od razu. Za daleko. Zresztą co tam… Nie, nie i na pewno nie. Ale jednak na swój sposób, tutaj na tej plaży, mogła sobie pozwolić na coś tam, tym bardziej, że on stojąc nad jej kocem widział jej praktycznie nagie ciało w całej okazałości. No i widział coś, co na plaży do codzienności nie należy, to jest jej w dużej mierze nagie pośladki.

Nie wytrzymała tego. Dyskretnie obciągnęła majtki, choć tym samym przyznała się do jakiejś porażki. Dała mu powód do pewnego triumfu. Dała mu odczuć, że jego obecność wpłynęła na nią krępująco.

Jej oczy utkwione w stojącym nad nią chłopaku widocznie zachęciły go do kontynuowania.

- Jestem spod Gdańska, pani też stąd?

- Nie – zaprzeczyła i nim pomyślała, dodała. – Z Wielkopolski.

- Z Wielkopolski – zauważyła, że ta informacja spowodowała u niego jakąś reakcję. Otworzył oczy nieco szerzej, jakby dziwiąc się.

- Tak. To takie dziwne?

- Skądże. Ale dziwne jest to, że przejeżdża pani taki kawał drogi samotnie.

- A skąd wiesz, że samotnie, co?

- Jest pani sama, nikogo obok… Nie sądzę, by pani partner puszczał panią samą na plażę. Poza tym bezradnie rozgląda się pani za kimś, kto pomógłby się pani opalić jeszcze lepiej.

- Za nikim się nie oglądam – odparła łagodnie, ale stanowczo. Mimo wszystko poczuła się zaintrygowana pewnością siebie młodego rozmówcy.

- Bo to już niepotrzebne, skoro jestem na miejscu – uśmiechnął się zaczepnie, na dodatek siadając obok.

Przyjrzała mu się po raz kolejny. Normalnie taka bezczelna pewność siebie w wykonaniu takiego bawidamka drażniłaby ją maksymalnie i zakończyłaby taką znajomość w ciągu sekundy. Ale teraz… Sprawiał wrażenie nie tylko pewnego siebie, ale i normalnego. Był w tym wszystkim naturalny.

- Myślę, że w niczym ci to nie pomoże.

- Ale to nie ja potrzebuję pomocy, tylko pani, co najwyżej pani o tym jeszcze nie wie – oddał zaczepkę.

- Naprawdę? I jak mnie do tego przekonasz?

- Sięgnę po tą tutaj buteleczkę z olejkiem – wskazał dłonią w odpowiednim kierunku i faktycznie wziął ją w dłoń, nim Kamila zareagowała.

- To jeszcze o niczym nie świadczy – zaoponowała, odwracając wzrok. Jakimś cudem uznała, że najlepiej zastosować kompletną bierność. Poza pewną złością na bezczelną pewność siebie chłopaka, czuła, że ciekawi ją, do jakiego momentu mógłby się on posunąć. Czy faktycznie, tak sam z siebie, mógłby zacząć ją smarować?

Zatopiła wzrok w książce, usiłując skupić się na czytaniu, wychodziło jej to średnio.

Wyczuła jakiś ruch za sobą. Nie odwróciła oczy. Wyglądało na to, że nowopoznany młodzieniec faktycznie usadowił się tuż za kocem przymierzając się do jakiejś akcji. Uniosła brwi, czując pewien ucisk w podbrzuszu. To nie było normalne, by pozwolić na wysmarowanie swojego ciała poznanemu dwie minuty wcześniej chłopakowi. I to takiemu.

- Kolego… - odezwała się ostrzegawczym tonem, czując jego dłoń na swoich łydkach.

- Tak wiem, jestem ostrożny, nie zrobię żadnej krzywdy – oznajmił, przesuwając swe dłonie w kierunku kolan.

- Nie o tym mówiłam, poczynasz sobie zbyt raptownie – oznajmiła.

Czuła mętlik w głowie. To wszystko nie dość, że w ogóle się działo, to wydarzyło się zdecydowanie zbyt szybko. Ot, podszedł jakiś młody byczek i bez większego skrepowania zaczął smarować olejkiem jej ciało. A przecież to był początek. Za chwilę…

Tak, nie zdążyła dokończyć myśli, gdy jej rozgrzane słońcem uda, napotkały jeszcze gorętszy dotyk wilgotnych dłoni chłopaka, o którym nie mogła nawet powiedzieć jak ma na imię. Drgnęła lekko, przeklinając się za ten akt słabości. Poczuła szybsze bicie serca. To działo się tak szybko i w ogóle… Jakiś przystojniak, bezkarnie macał sobie jej nogi. Jej uda. A teraz jego palce wdzierały się jeszcze w wewnętrzną stronę tych ud.

Na chwilę oderwał od nich dłonie, zmieniając pozycję. Kamila czuła jak chłopak niemal usiadł na niej, gdzieś na wysokości kolan. Był na niej, jak władca na swej niewolnicy. Uśmiechnęła się do siebie, ale tak trochę pod przymusem. Ta sytuacja była tak poniżająca, jak i na swój perwersyjny sposób przyjemna. No a przede wszystkim zaskakująca.

- Pośladki też wysmarujemy? – usłyszała swobodne zapytanie.

- Nawet się nie waż – ostrzegła go surowo. Niech chociaż w taki sposób pokaże, że umie się obronić.

Jego ręce wylądowały na jej plecach, rozsmarowując olejek po całej ich powierzchni. Jego palce zahaczały o stanik, ale o dziwo, nie zgłosił propozycji rozpięcia go. Masował jej ciało spokojniej, niż miało to miejsce w przypadku nóg. Czuła jak pochyla się nad nią, docierając do jej ramion. Przyjęła ten dotyk zamknięciem oczu.

Czuła w sobie tak poniżenie, jak i pewien smutek. Ulegała zbyt łatwo, zdecydowanie. Gdyby on jeszcze wiedział, co od jakiegoś czasu siedzi w jej głowie…

- Pochwalisz się swoim imieniem? – rzuciła przerywając niezręczną jej zdaniem ciszę.

- Może pani pierwsza? – zaskoczona wyczuła lekkie napięcie w jego głosie.

- Dlaczego? To mężczyźni przedstawiają się pierwsi.

- Odrzućmy te konwenanse – odparł bezceremonialnie.

Wyczuwała jego testosteron. Tak, był silnym chłopakiem, pod każdym względem. Być może już wyobrażał sobie ją jako zdobycz. Czuła się trochę osaczona, ale przecież tu na plaży, choć trochę przerzedzonej, nie mogło dojść do niczego niebezpiecznego.

- Dobrze. Kamila – przedstawiła się.

Nadstawiła uszu, oczekując odpowiedzi, ale ta nie nastąpiła. Zamiast tego jakiś lekki bezruch a potem te ruchy były wolniejsze, jakby dłoń mu zadrżała.

Odsunął się nieco jakby w tył, wracając do jej nóg. Drgnęła. To już nie było wcieranie olejku, który znalazł się tam przecież kilkadziesiąt sekund wcześniej. To podchodziło pod macanie. Leniwie błądził dłońmi po tylnej części jej ud.

Naprawdę poczuła się macana i ruszyła się, chcąc przerwać tą zabawę. Wtedy dopiero się odezwał.

- Może to dziwne, ale domyślałem się jak ma pani na imię – usłyszała spokojniejszy ton.

- Jak to? – zapytała nieufnie. Nie mogła się odwrócić i zepchnąć go z siebie, bo wciąż siedział na niej. Ale powoli ustępował.

- Mam na imię Łukasz – usłyszała słowa wypowiedziany dość dobitnym tonem.

Ruszyła się gwałtowniej. Ustąpił wreszcie a ona wpiła oczy w jego twarz. Patrzyli tak na siebie przez chwilę.

- Łukasz? – powtórzyła bezsensownie, zmieszana, nie wiedząc jak to skomentować.

- Tak, Łukasz – odparł spokojnie, widocznie w pewien sposób bawiąc się jej zmieszaniem. Odczuła to i na chwilę spuściła wzrok. – Mówi to coś pani? – dodał po chwili.

To dodatkowe pytanie musiało ją przekonać do tego z czym skojarzyło się to imię. Poczuła jak na jej twarz wypływa rumieniec. Uśmiechnęła się niepewnie.

- Jeżeli to ten Łukasz – zaakcentowała słowo „ten”. – To pewnie mówi.

- Jeżeli ma pani wątpliwości, to mogę na przykład spróbować zgadnąć, kim pani jest z zawodu – na twarzy chłopaka pojawił się uśmieszek, ale innego rodzaju.

- Chyba obejdzie się – odparła, chowając wzrok.

Poczuła się niemal rozebrana. Los zdecydował za nią. Zostawiała sobie decyzję na później. A już raczej nie pierwszego dnia. Tymczasem, jakimś cudem Łukasz zidentyfikował ją niemal od razu.

Chociaż cos jej tu nie grało, coś nie pasowało. W mailach nie sprawiał wrażenia tak pewnego siebie, był raczej normalnym chłopakiem. No i fotki… Chociaż po prawdzie niewiele na nich było, choćby brak twarzy. Tylko ciało w bokserkach, jednak szczuplejsze i nie tak opalone.

- Szybko sobie poradziłeś – rzuciła, odbiegając na chwilę od swoich myśli.

- Przy takiej ilości ludzi, zidentyfikowanie opalonej, wysokiej kobiety w średnim wieku nie było takie trudne. Trochę zaryzykowałem.

Patrzył jej prosto w oczy, silnym wzrokiem. Patrzył jak na ofiarę. No, prawie. Jak na kobietę, o której wie, że ją prędzej, czy później wyrucha. Ulegała tej postawie, ale i jednocześnie nie podobało się jej to. Jak to tak? Za chwilę zaproponuje coś w stylu „chodźmy do twojego domku, albo mojego i…”?

Otrząsnęła się.

- Na fotkach, wyglądałeś trochę inaczej.

- Nie były najnowsze a czas nad morzem sprzyja opaleniźnie – wzruszył ramionami, acz Kamila poczuła, że brzmi to trochę jakby się wykręcał od czegoś.

- Cóż… Skoro już mnie wysmarowałeś, to pozwolisz, że się poopalamy?

Celowo użyła liczby mnogiej. Ciężko byłoby jej teraz odwrócić się do niego tyłem i wystawiać swoje ciało na jego wzrok. A tak…

A tak, położył się obok niej. Czuła zmieszanie. Nie była na to przygotowana. Ani na to, że stanie się to tak szybko i bez przygotowania, ani na takiego kogoś.

Rozmawiali sobie zdawkowo, jakby bojąc się rzucić jakieś odważniejsze teksty. Co trochę ją dziwiło, bo przecież chwilę wcześniej poczynał sobie dużo odważniej. Może coś go hamowało?

W każdym razie, w czasie tych mini rozmówek, wyliczała sobie na szybko plusy i minusy tego wszystkiego. Te drugie przeważały, nie czuła się komfortowo. Ale z drugiej strony, właśnie to, było jakimś dodatkowym bodźcem, by jej fantazja stała się jeszcze bardziej dosadna. No i osoba Łukasza. Aż dziw, że tak przystojny z niezłym ciałem. Silny, tak duchowo, jak i fizycznie. Wyczuwała ten testosteron, wyczuwała, że ma na nią chrapkę. Mimo tych oszczędnych słów. Wiedziała, że działa na niego. Że gdyby mógł, był w bardziej sprzyjającej sytuacji… Albo po prostu, gdyby już do czegoś doszło, to pewnie poużywałby sobie na niej jak na prawdziwej dziwce...

Wierciła się trochę, czując, jak między udami robi się wilgotno. Nie, to nie był dobry znak. Niezależnie od wszystkiego nie mogła do tego dopuścić. Oczywiście nie teraz. Za wcześnie, zbyt szokująco…

Zerknęła na zegarek, było dobrze po szesnastej.

- Wystarczy tego słońca – stwierdziła zdecydowanie i zamknęła i tak nieczytaną książkę, wstając z koca. Wstał i on. Nic nie mówił. Odezwał się dopiero, gdy zwinęła koc.

- Prowadź Kamilo.

Jego wzrok był pełen wyczekiwania. Uśmiechnęła się tylko.

- Żeby wyjść z plaży nie trzeba żadnej pomocy, więc i ja nie jestem ci do niczego potrzebna .

- Nie to miałem na myśli…

- A co miałeś? – wreszcie i ona znalazła powód, dla którego mogła spojrzeć na dwa razy młodszego chłopaka z wyższością.

- Że byłoby dobrze spotkać się dzisiaj na imprezie w „Alvarado”. To taki lokal przy wejściu na plażę. Taka mini dyskoteka – pośpieszył z informacją.

Wybrnął z tego. Była już pewna, że zahaczy o internetowe rozmówki. A skoro to tylko impreza… I skoro nie był taki nachalny…

- Zastanowię się, ale przyjdę – odpowiedziała krótko. – Nie wiem, czy będę mogła długo posiedzieć – dodała pół żartem.

- Czasu na pewno wystarczy. A może odprowadzę panią do domku?

- Możesz mnie odprowadzić jedynie wzrokiem – skwitowała zdecydowanie.

Odwróciła się i udała w kierunku szatni. Wiedząc przy tym, że oczy chłopaka wbijają się w jej figurę, w jej sylwetkę a pewnie najbardziej w jej rozbujane pośladki. Trudno i tak już je widział i to nawet w sporej mierze nagie.

Taki pech, raz w życiu zachciało się jej podciągnąć majtki, to musiał się napatoczyć ktoś taki…

Spokojnie przebrała się w szatni i wyszła na zewnątrz. Już go nie było. To dobrze. Nie chciała by wiedział gdzie się uda, gdzie mieszka.

Zamyślona, z bijącym sercem udała się do domu. Włączyła telewizor i usiadła w fotelu nie umiejąc skoncentrować się na niczym. Musiała podjąć decyzję, niezwykle ważną dla jej życia. To o czym fantazjowała przewyższała wszystko co do tej pory w życiu zrobiła. I mogło się odcisnąć na niej zbyt mocno.

Zerknęła na zegarek. Do wieczora pozostało jeszcze dużo czasu. Ale coś jej mówiło, że nie zdoła podjąć żadnej decyzji. Po prostu pójdzie do tego lokalu. Tyle.

A co się stanie? Kto to wie… Przestała się tym przejmować. Rozgrzana emocjami, ni stąd, ni zowąd ściągnęła spodenki, przechadzając się po mieszkaniu w samej koszulce i majtkach. Nie świadczyło to o niczym. Była tu przecież sama, wiec nikt nie mógł jej podejrzeć Zresztą co tam, długa koszulka zasłaniała majtki.

Po jakimś czasie zrobiła sobie trochę przedwczesną kolację. Do książki już nie sięgnęła, wiedząc, że nie skupi się odpowiednio na jej treści. Zamiast tego zaległa w fotelu, włączając telewizor. Z nudów zostawiła kanał transmitujący jakiś mecz polskiej drużyny w europejskich pucharach. Nie interesował jej, ale stanowił dobre tło pod jej rozmyślania.

A rozmyślania dotyczyły bardziej samego Łukasza. To on wytrącił ją z równowagi bardziej, niż jej wyuzdane, schowane wewnątrz fantazje. Był inny, zaskoczył ją. Przede wszystkim swoją pewnością siebie, charakterem. Stłamsił ją, zdominował, w pewien sposób oddała mu się, nie tylko poprzez szybką, bezwolną zgodę na macanie jej ciała pod pozorem wcierania olejku. Bardzo przystojny, dobrze zbudowany. Nie miała żadnych wątpliwości, że swoje atuty wykorzystuje przeciwko płci żeńskiej, pożerając kolejne jej przedstawicielki, zależnie od upodobania.

Czy mogła ulec komuś takiemu? Wstrząsnęło nią. Nigdy w życiu. Atuty, atutami, ale całokształt, zdecydowanie na nie. Całe życie uciekała przed takimi bawidamkami. Niech sobie szukają w gronie naiwnych, łatwowiernych panienek bez zasad. Nie wśród kobiet z klasą, jak ona.

Acz, gdy w jej głowie na sekundę pojawił się flesz, wyświetlający ją leżącą kompletnie nago na łóżku, młóconą przez takiego właśnie playboya, młóconą bez żadnych ceregieli, traktowaną wyłącznie jak laska do wyruchania, poczuła jak wyraźnie miękną jej nogi a w środku robi się wilgotno.

Czyż to nie była ta perwersja, która w nocnych fantazjach przyprawiała ją o największe dreszcze rozkoszy, wynikające z tego, że naraz spełniają się jej wszystkie mroczne upodobania, jak ekshibicjonizm, uległość, poniżenie, czy wręcz upodlenie? Była. Tylko, czy te kilka, kilkadziesiąt minut tej mrocznej rozkoszy jest warte reszty życia, gdy wspomnienia z tego wydarzenia, będą w najlepszym razie kłopotliwe a w najgorszym wywołają w niej obrzydzenie do samej siebie.

Nie potrafiła tego rozwiązać. Gdy wybiła dwudziesta, wyłączyła odbiornik, weszła pod prysznic a potem rozpoczęła przygotowania pod wyjście na imprezę.

- Co ci się tak spieszy? – zmarszczył brwi Marek, widząc jak Patryk polewa kolejną już porcję wódki do szklanek.

- Nic, po prostu chcę się najebać – odparł krótko zagadnięty.

- Ale tak szybko? Jeszcze jest jasno, zaraz urżniemy się tak, że pójdziemy spać.

- Pij, nie marudź – skwitował krótko.

Uśmiechnął się przy tym, wprowadzając nieco lepszy nastrój. Nie powinni się domyślać, szczególnie Łukasz. Przez całe te ponad cztery godziny, jakie minęły od momentu, gdy pożegnał się z piękną brunetką, chodził nerwowo, obgryzając palce. Żeby tylko Łukaszowi nie przyszło zadzwonić do niej. Albo odwrotnie, żeby i ona nie zadzwoniła, choć akurat to wykluczał.

Patrzył z lekką zawiścią na blondwłosego kolegę. Że mu się taka sztuka udała. Przynajmniej połowicznie, bo przecież, jak sam mówił, do finału jeszcze trochę brakowało. Ale tak, czy owak…

Starał się przez te cztery godziny odrzucać temat nauczycielki w rozmowach, na szczęście nie pojawiał się często. Ale teraz przy wódce, zmienił politykę. Wypytywał delikatnie o to wszystko o czym rozmawiali podczas internetowych pogawędek. Tak, by z jednej strony mieć ją za co chwycić a z drugiej, by nie przeżywać tych katuszy, jak dziś na plaży, gdy odzywał się oszczędnie, bacząc, by jakieś nieostrożne słowo nie zdradziło go, by przez jakąś głupią wpadkę nie nabrała podejrzeń.

Jeśli by mu to się udało… To nie dość, że puknąłby piękną kobietą, ale po prostu wywinął całkiem niezły numer, o których robi się filmy. Zaśmiał się do siebie w duchu.

Ostro polewał kolegom. Sobie też, ale pił oszczędnie, czasem ukradkiem wylewając zawartość kieliszka na ziemię.

- Zadzwoń do niej, może umiliłaby nam towarzystwo – Marek ze specyficznym uśmieszkiem na twarzy podpuszczał kolegę.

- Nie dzwoń, pod żadnym pozorem – zareagował natychmiast Patryk. – Wyczułaby, że jesteś po wódce i raz, że by się przestraszyła a dwa, wyszedłbyś na desperata i chama. Przegrałbyś konkretnie.

- Racja – zgodził się Marek. – Ale na twoim miejscu spróbowałbym, nawet jeśli umawialiście się inaczej – znów zwrócił się do Łukasza.

- Spróbujesz jutro, w czym problem? Wytrzeźwiejesz i będziesz miał cały dzień.

Z ulgą stwierdził, że Łukasz kiwając głową przyjął tą logiczną argumentację.

Jego hormony buzowały. Wiedział, że staje dzisiaj przed olbrzymią szansą zabawienia się z prawdziwą pięknością. Prawdziwą kobietą o może nieco dziwnej fantazji. Ale jednak cudną. I te jej wszystkie zawahania, rozterki, nakręcały go tym bardziej.

- Ale możesz opowiedzieć coś jeszcze. Na przykład co dziwnego, albo takiego… No wiesz sam… Napisała – zaśmiał się w kierunku kolegi.

- Przecież wszystko wam opowiedziałem – wzruszył ramionami zdradzający już oznaki zmęczenia chłopak.

- Wszystko? Podobno pisaliście przez parę tygodni.

- Ale nie dzień w dzień i nie po pięć godzin, nie…?

- No, ale tak, czy owak… A ty nam opowiedziałeś tylko o jakichś fantazjach i pokazałeś fotki. I tam parę słów jeszcze…

- A co jeszcze chcecie wiedzieć?

- Czy na przykład zdradziła już kiedyś męża? – uprzedził Patryka Marek.

- Nie, to porządna kobieta. Taką się rysuje – uprzedził szybko ewentualne docinki kolegów Łukasz, w obliczu takiego charakteru tej znajomości. – Po prostu ma taką fantazję na jeden raz.

- Nie, nie… - zmrużył oczy Patryk, niezadowolony z tego, że Marek wszedł mu w paradę a on nabuzowany chciał wyciągnąć jak najwięcej informacji na temat tej laski. – Tak, prywatnie, co lubi na przykład?

- Czemu cię to interesuje? – zdziwił się Łukasz, kręcąc ociężałą głową.

- No tak. Chyba nie gadaliście non stop o dymaniu, nie?

- No nie, ale co…? Jest nauczycielką i co tam jeszcze? Nic…

- Niczym się nie interesuje? Tylko ruchanie jej w głowie?

- Nie wiem, nie pamiętam…

Patryk przygryzł wargi ze złością. W milczeniu polał jeszcze jedna kolejkę, widząc, że koledzy są już urobieni. Za chwilę ten ostatni strzał trafi do nich i nie będą myśleć o niczym innym, niż o wygodnym łóżku. Albo po prostu, by walnąć się byle gdzie, byle byłoby miejsce.

Przygryzł wargę, czując, że nie wyciągnie już niczego z kolegi. Trudno. Da sobie radę, jak dał na plaży. Tutaj będzie łatwiej, impreza nie sprzyja poważniejszym rozmowom, tylko ględzeniu o wszystkim i niczym. Jakoś to będzie.

Niecierpliwie czekał, aż spełnią się jego oczekiwania dotyczące kolegów, w międzyczasie zmieniając temat i gadając o różnych pierdołach.

Trzydzieści minut później zamknął drzwi domku wypoczynkowego na klucz i przy zapadających ciemnościach ruszył w kierunku „Alvarado”.

Było już koło dwudziestej drugiej, gdy przekroczyła wejście do dyskoteki. Spóźniła się trochę, ale miała przynajmniej dwa powody.

Co, jak co, ale wyglądać musiała. Stąd przygotowania w domku nieco się przedłużyły. Celowo nałożyła nieco staranniejszy i mocniejszy makijaż, ze szczególnym naciskiem na oczy. Uwielbiała dopieszczać tą akurat część swego ciała. Potem ubrała się jak trzeba. Czyli jak kobieta emanująca swoją… Właśnie kobiecością. Letnia, zwiewna, nie za krótka, ale i niezbyt długa sukienka, do tego obowiązkowo szpilki.

Dodatkowo szła sama, więc wolała się spóźnić. Nie miała pewności, czy na miejscu spotka się z Łukaszem, nie znała pojemności lokalu a do tego, jego tez mogło oś zatrzymać. W ogóle mogły wyniknąć inne okoliczności. Dlatego nie chciała siedzieć bezczynnie, czekając na ewentualnego towarzysza i narażając na niechciany podryw.

Szła alejką, przy wieczornym, nieco ożywiającym wiaterku. Szła, momentami zwalniając, gdy docierało do niej, że udając się w to miejsce, ograniczała sobie pole manewru. Przecież on umówił się z nią, mając jeden cel i musiała sobie to uświadomić. Nawet jeżeli ona nie była zdecydowana, ba, była wręcz bardzo daleka od podjęcia jakiejkolwiek decyzji, to przecież w głowie dźwięczała myśl, że idzie tam się ruchać. Ruchać z kimś takim, jak… I ta, dopadająca ją co kilkadziesiąt kroków świadomość, obezwładniało jej ciało, hamując tempo marszu.

W końcu jednak dotarła do celu. Wstęp był darmowy, choć przed wejściem stał bramkarz, który na dzień dobry obrzucił ją długim wzrokiem. Zbiło ją to z tropu.

Wewnątrz jednak wzięła się w garść. Mimo, że notorycznie czuła na sobie spojrzenia różnych ludzi. Tak chłopaków, taksujących jej sylwetkę, jak i dziewczyn czyniących to samo, chyba jednak bardziej, z widoczną niechęcią.

Na całe szczęście nie wyróżniała się tu aż tak bardzo wiekiem. Nie było to wiejska potańcówka dla osobników dwudziestoletnich, albo i młodszych. Kręciło się tu sporo par w jej wieku, albo i sporo starszych.

Przy barze zamówiła drinka i poszła dalej, siadając na jednym z wolnych krzeseł obok. Obiecała sobie nie pić zbyt wiele, choć jeśli miało dojść do tego, co dopuszczała w swych fantazjach, to akurat większa ilość wódki była wskazana. Nie chciała jednak. Z dwóch powodów. Po pierwsze wolała zachować przynajmniej względną trzeźwość umysłu a po drugie, jeśli faktycznie miała to przeżyć, to byłoby lepiej przeżyć to przy normalnym stanie świadomości.

Popijała spokojnie, bawiąc się komórką. To był jedyny motyw, którym mogła zniechęcić potencjalnych podrywaczy. Zresztą, zerkając dyskretnie na otoczenie, stwierdziła, że zdecydowaną większość stanowią tu pary, w różnym wieku, jak już wcześniej zauważyła. Obecność singli była niezauważalna.

Przesiedziała tak z kilkanaście minut, znacząco opróżniając w tym czasie szklankę, gdy zobaczyła Łukasza. Rozmawiał z kimś, poruszając się przy tym dość intensywnie. To zauważyła już wcześniej. To, że jest dość impulsywny, może nawet agresywny.

Odczekała cierpliwie jeszcze chwilę, nim zbliżył się do niej. Jego ruchy, jego postawa, jego sylwetka sprawiła, że zmiękły jej nogi. Dlaczego on tak na nią oddziaływał? Dlatego, że ją zaskoczył? Czy dlatego, że tak jak ona, mogła pewnie kandydować do miana miss imprezy, tak i on był tym misterem, może nawet bezkonkurencyjnie?

Playboy, bawidamek, pewniaczek, których w życiu nienawidziła i jednocześnie samiec alfa, idealny do tego, by wyruchać nawet konserwatywną damę jak ostatnią kurwę. Znów poczuła lekką wilgoć w kroczu.

- Czekam od kwadransa – przywitała go dość zaczepnie.

- A ja od godziny – zrewanżował się beztrosko. – Mam tu paru znajomych, przyjeżdżają na wakacje.

Ach, wiec tak… Nie dość, że pozwala mu złowić się w poniżającym celu, to jeszcze świadkiem tego upokorzenia ma być grupka znajomych, którzy będą widzieć jaką laskę obraca ich koleżka i którym jutro opowie ze szczegółami, jak ją ruchał w każdej możliwej pozycji?

Zacisnęła i usta i uda.

Usiadł obok niej. Był wyraźnie bardziej wyluzowany, niż na plaży. Tam, po pierwszej akcji, potem jakby nieco się wycofał. Teraz był dominujący, niemal nie dając jej dojść do słowa, do tego by wykazała się jakąkolwiek inicjatywą. Ot, playboy, który rządził wszystkim. Nawet wtedy gdy był tylko osiemnastoletnim chłopakiem i przyszło mu zdobywać kobietę ponad dwa razy starszą.

Czuła się osaczana. I to chyba nie tylko w wyniku zachowania Łukasza, ale przede wszystkim swojej własnej rozpędzającej się niebezpiecznie uległości. Widziała, że zerknął od czasu do czasu na jej nogi. Nie przeszkadzała mu w tym, pomijając, że w tej sytuacji niewiele mogła. W pozycji siedzącej, sukienka odsłaniała jej uda gdzieś w połowie. Trochę za dużo, ale teraz nie umiała już na to nic poradzić. Mogła co najwyżej wstać.

Ale jeszcze odczekała, satysfakcjonując się spojrzeniami Łukasza i swoją własną uległością, wynikającą z tego mini ekshibicjonizmu. Gdy patrzył na jej uda, czuła, jakby dotykał je swymi dłońmi, jakby przesuwał je leniwie po tej części ciała, tak jak na plaży. Nawet na chwilę wręcz tego zapragnęła.

Przyłapała się an tym, że chyba zachciała tego bardziej, niż on sam. On zachowywał się generalnie rzecz biorąc neutralnie. Ona zastanawiała się co kryje się za jego zwykłymi słowami, rzucanymi od niechcenia. O czym myśli, gdy opowiada jej o jakichś przygodach z siłowni? Czy faktycznie przypomina sobie te wydarzenia, czy może już wyobraża sobie ją kompletnie nagą?

Znów mocniej zacisnęła uda. Wyobraźnia pracowała zbyt mocno. Wina alkoholu? Być może. Wprawdzie jedna szklanka, nie wyrządziła większych krzywd w głowie, to z drugiej strony, trochę duszna atmosfera w lokalu, sprawiała, że alkohol działał mocniej, niż w innych warunkach. Przez chwilę zastanawiała się, czy nie wziąć drugiej dawki, ale w związku z tym, że czuła już pewien szum, zrezygnowała.

Także przez nerwy. Bo, jak to w życiu, nie wyglądało to trochę tak, jak… No właśnie, jak miało wyglądać? Przecież nie chodziło o to, by ją od razu w pierwszej minucie znajomości rozebrał i zabrał się do roboty. Tak musiało być. I lepiej, że tak było. Mogła go trochę poznać. I dzięki temu wszystkiemu miała otwartą furtkę.

Zresztą ona naprawdę była szeroko otwarta. Choć w głowie krążyły różne myśli, wciąż nie potrafiła sobie wyobrazić, że za pięć, czy nawet pięćdziesiąt minut pozwoli mu na to… Na to, co wypisywał do niej przez internet.

Ocknęła się trochę, rozglądając wokół. Minęło trochę czasu, na parkiecie bujało się wiele par i takich złożonych z dwudziestolatków i takich, którzy mogliby być ich rodzicami. Trochę się to jej spodobało. Było tak bardziej swojsko, na swój, dziwny sposób bezpiecznie.

- Chyba się trochę nudzisz – zareagował na jej gest towarzysz.

- Nie. Po prostu trochę jest inaczej. Średnia wieku mnie dziwi, nie przywykłam do tego.

- To wakacje. Przyjadą tu na parę dni, to wyjdą sobie na imprezę. W mieście nie mają ani czasu, ani ochoty na wyjście do klubu, gdzie mogliby robić za przyzwoitki.

- Nie wiem, sama nie chodzę, mąż nie jest amatorem takich imprez – celowo, dyskretnie przypomniała mu, że już dawno jest zaobrączkowana.

- Ale wcześniej byłaś królową parkietu – skomentował pewnym tonem.

- Lubiłam to – przyznała. – Ale też, z różnych powodów bywałam niezbyt często.

Tak, konserwatywni rodzice, nienajwyższy poziom finansów a potem, krótko po osiągnięciu pełnoletniości, spotkanie z Danielem. I tak zostało.

- Za to teraz nogi same ci się rwą…

Zaśmiała się. Nietrudno było zauważyć, że delikatnie bujała się na krześle w takt muzyki. Choć był to też trochę gest obronny, tak, by Łukasz jednak nie spoufalił się zbyt mocno, bo w ostatnich minutach jednak zmniejszył dystans.

-Co ty masz z tymi nogami… Tyko o nogach pisałeś.

- Nie tylko – dostrzegła, że jego oczy stały się jakby czujniejsze. – Ale jeśli już o nich mowa, to chyba masz w domu lustro, prawda? Więc czemu się dziwisz?

Z tymi słowami poszedł w parze ruch jego dłoni, która zatrzymała się na omawianych właśnie udach, konkretnie nieco powyżej kolana. Uśmiech na jej twarzy nieco przygasł. Ten dotyk sprawił jej trochę przyjemności, więc przez chwilę zastanawiała się jak zareagować. To znaczy wiedziała, odtrąciła delikatnie, ale stanowczo jego dłoń, wcześniej jednak pozwoliła mu na lekki, kilkusekundowy przejazd.

- Nie patrzę na swoje nogi, jak mężczyźni – odpowiedziała nieco poważniej.

- Nie bądź taka spięta – pochylił się ku niej z uśmiechem.

Właśnie, nie powinna być a wręcz odwrotnie, wypadało błysnąć jakimś wyluzowanym tekstem, ale nie potrafiła tego. Nigdy nie była flirciarą a tutaj dodatkowo czuła, że on powoli przystępuje do ataku.

A jeśli jeszcze uświadomiła sobie fakt, że wcześniej miała w głowie z nastolatkiem, który w rzeczywistości okazał się bardziej pewny siebie, taki na swój sposób męski, osaczający ją, zniewalający… O ile w pierwszej chwili odczuwała lekki dysonans, przebywając na widoku ludzi w towarzystwie młodszego o dwadzieścia lat dzieciaka, to szybko on zniknął. Nie był dzieciakiem, coraz mniej odczuwała różnicę wieku, wręcz przeciwnie, to on prowadził rozmowę, to on dyktował warunki.

Tak jak i teraz, gdy wstał.

- Skoro wcześniej brylowałaś tak na parkiecie, to pozwolisz, że dam ci okazję do powtórki – odezwał się niby z pewnym dystansem a jednak czuła, że nie potrafi mu odmówić.

Wstała też. Na nieco drżących nogach. Rozumiała przecież, że ten taniec to forma zbliżenia się, nawiązania mocniejszego kontaktu fizycznego. Tym bardziej, że gdy wcześniej szły szybsze piosenki, teraz zaczęły się wolniejsze. Czyżby Łukasz świadomie wybrał ten moment? Wszystko było możliwe.

Zresztą podobnie było z światłem. Wcześniej świeciło niemal jak w dzień, lecz w miarę upływania kolejnych minut przygasało i atmosfera zrobiła się bardziej intymna. W jej głowie zapaliła się ostrzegawcza lampka. Tak, to był ten moment…

Tym bardziej, że choć zaczęli bliżej środka parkietu, to on, nie nachalnie, ale dość wyraźnie celowo spychał ją gdzieś w róg. Nie ułatwiała mu tego, choć dotarło do niej dopiero po jakimś czasie. Nie ułatwiała mu też zbliżenia. Zresztą on sam zaczął, kręcąc się obok niej z dystansem.

Dawał się jej rozochocić. Pozwalał by nabrała większej pewności siebie, by oswoiła się z parkietem, ludźmi obok, muzyką, atmosferą. Po to by, po odczekaniu kilku, czy nawet kilkunastu minut, zacisnąć pierścień i osaczyć, zamykając w swych żelaznych objęciach.

Co też uczynił.

Objął ją w talii i zbliżył się chłonąc jej zapach. Jego dłonie obejmowały ją mocno, nie dając szans na ucieczkę. Ale jednocześnie nie wykorzystywał sytuacji do czegoś więcej. I poczytała mu to za plus.

Bo sama faktycznie dała się w pewien sposób ponieść klimatowi. Wiedząc, co siedzi im obojgu w głowie, miała jednocześnie świadomość, że w każdej chwili może powiedzieć pas. Przecież niczego nie podpisywała. Dlatego teraz sama z pewną lubością dawała się zdobywać temu młodzianowi. Przecież nie chodziło tylko o seks. Takie zdobywanie krok po kroku, dawało frajdę pewnie także jemu. Bo jej, na pewno.

- Czy pisałem ci, że masz nogi jak z fotoszop? – zapytał spokojnie, kierując usta w stronę jej ucha.

- Coś chyba nadmieniłeś – odpowiedziała ostrożnie, ciekawa do czego nawiązuje.

- Mam ochotę poznać je bliżej – odpowiedział krótko, bardziej zdecydowanym tonem.

Na sali, było już niemal ciemno, atmosfera stała się bardziej intymna, także, przez coraz wolniejsze kawałki puszczane przez prowadzącego. Dlatego Kamila nie protestowała. Czuła się bezpiecznie. Raczej nikt nie mógł ich widzieć, to znaczy, nie widzieć tego, co robił jej młody partner. Choć przecież wcześniej zwracała uwagę imprezowiczów, gdy siedziała na krześle i gdy wyskoczyła na parkiet.

Nie protestowała widząc jego silne ramiona pracujące... A w zasadzie unoszące się w górę iw dół. To dlatego, że masował boki jej ciała, tak jakby chciał unieść nieco sukienkę. Nie spieszyło się, nie był krótkodystansowcem. To dobrze. Też pewnie wahał się w tym towarzystwie, w tej scenerii, mimo panującego już na sali mroku.

Gdyby wiedział, że partnerka ma w głowie niezły zamęt. Właśnie te powolne, ale zdecydowane ruchy podniecały ją. Wiedziała do czego zmierza i w końcu osiągnął swój cel, zadzierając nieco jej sukienkę, tak, że wsunął pod nią swe dłonie. Tak, by mogły obcować z jej udami. Jeszcze spokojnie, po bokach. Jeszcze…

Przygryzła wargę, by nie zdradzić się żadnym westchnieniem. To się działo. Kurwiła się, dając się macać nieznajomemu playboyowi na publicznej imprezie. On nie stał już naprzeciw niej, podrygując lekko w rytm muzyki. Teraz przytulił się i teraz to ona chłonęła, nie tyle jego zapach ile ten wyczuwalny testosteron napalonego chłopaka. Choć jeśli był napalony, to nie zdradzał tego za bardzo. Wciąż prowadził swą finezyjną grę zdobywania jej krok po kroku.

Było jej dobrze, nawet więcej, niż dobrze, ale rozsądek nakazał jej…

- Łukasz… - szepnęła.

- Tak? – nie przerywał jeżdżenie dłońmi p zewnętrznej stronie jej ud.

- Myślę, że posuwasz się za daleko. To co pisaliśmy a rzeczywistość, to… Wiesz…

- Przecież nie robimy nic złego – przerwał jej spokojnym tonem. – Jesteśmy tu i bawimy się. Tak długo, jak będzie się to nam podobać.

Uspokoił ją. To dobrze, że nie wziął nazbyt poważnie tych jej fantazji. Widocznie miał w pamięci jej obawy i nie był aż tak zaślepiony wizją szybkiego rżnięcia jednej łatwej panienki.

Dlatego, nie przeszkadzała w jego poczynaniach. Pozwalała się macać coraz silniej. Jego dłonie całe obściskiwały jej uda. A ona zacisnęła je z drżeniem serca, aby na wszelki wypadek bronić tego najintymniejszego bastionu kobiecości i z narastającym podnieceniem przyjmowała pieszczoty tych dłoni, macających nogi nie tylko po bokach, ale także od przodu i od tyłu. Szczególnie od tyłu. Tak, że nieuchronnym stał się fakt, który wyczekiwała z napięciem, odliczając sekundy, by…

- Łukasz… - próbowała go powstrzymać, tak dla zasady, ale on złożył swe usta na jej szyi, całując ją namiętnie. Nie zaprotestowała, uznając jego zwycięstwo na tym froncie, maskujące inny sukces. Ten, od którego chciała go odciągnąć. Jego dłonie przesunęły się z tyłu w górę, wślizgując pod majtki.

Tym razem nie ukryła jęku. Nie mogła, gdy poczuła, jak jego dłonie, tym razem nie bawiąc się w żadne ceregiele zaciskają się mocno na jej pośladkach. Jego usta całowały jej szyję i dekolt a ręce ugniatały pośladki.

Kurwiła się. Całe szczęście nie na oczach obcych a tylko w ich towarzystwie, bo stali praktycznie pod samą ścianą. Ale gdyby jakiś obserwator uważnie wpatrzył się w to miejsce… Nie wiedziała, czy jest taki. Nie obchodziło to jej. Chłonęła fakt, że ona, poważna nauczycielka jest teraz uwięziona w stalowych kleszczach małoletniego przystojniaka macającego jej dupsko.

Boże, była kurwą, jak najbardziej! Ona, która nigdy nie pozwoliła żadnemu obcemu facetowi na jedna dziesiątą tego co działo się teraz, ona…

- Będzie wygodniej, jak opuszczę je trochę – dotarł do niej szept a jego sens rozgorączkowana głowa uchwyciła trochę później, gdy Łukasz wysunął dłonie spod majtek, ściągając bieliznę w dół. Nie do końca, ot, tyle, by znalazła się pod pośladkami.

- Łukasz…! – nie zdążyła dokończyć. Jego usta przywarły do jej warg całując zachłannie a dłonie znów ścisnęły pośladki, tym razem już bez żadnych przeszkód wynikających wcześniej z powodu obecności majtek. Teraz, lekka letnia sukienka nie chroniła jej tyłka w żaden sposób. Jego dłonie zdobyły go a jego usta…

- Oooch… - nie powstrzymała zduszonego jęku. Krew uderzyła do głowy jak szalona. Fantazja… Fantazja, która narodziła się przed tyloma latami o co jakiś czas wracała do niej kolejnymi wieczorami, teraz stawała się rzeczywistością. Zdumiewająca, absurdalną, choćby z powodu jej życiowych poglądów, ale jednak. Ale jednak to działo się naprawdę. Zatraciła się. Oddawała pocałunek i nie robiła nic, gdy jego silne dłonie, macały jej nagie dupsko. Czuła jak wewnątrz cipki zaczyna rodzić się powódź.

- O Boże, słabo mi…! – jęknęła, gdy oderwała się wreszcie od jego ust po tej szalonej akcji.

- Wyjdźmy na zewnątrz – zaproponował natychmiast.

Posłuchała go, podciągnąwszy wcześniej majtki. Czuła jak drżą jej nogi, czuł to i on, ofiarując swą pomoc. Wyszła z trudem. Na szczęście na parkiecie było ciemno, gorzej przy wyjściu, gdzie ten sam bramkarz patrzył na nią jeszcze uważniej.

Wiedziała co zobaczył. Super dupę, prowadzoną przez jakiegoś przystojnego, napakowanego małolata na rżnięcie.

Zaczerwieniła się trochę, uświadamiając to sobie. Wyjście na dwór nie orzeźwiło jej specjalnie, nie chodziło przecież o atmosferę w zatęchłym lokalu, tylko o co innego.

Łukasz wszedł na alejką a ona zastanawiała się, jak mu powiedzieć, że powinna udać się do swojego domku, tak, by nie wpadło mu do głowy, by ją odprowadzić, gdy on po ujściu kilkunastu kroków, skierował ją w bok, opierając o jedno ze stojących w pobliżu drzewek.

- Co robisz? – ledwo zdążyła zapytać, kompletnie zaskoczona. Tu znów było ciemniej, dodatkowo drzewka stanowiące coś w rodzaju mini parku dawały schronienie i powoli docierało do niej, co chodziło w głowie partnera.

Nie odpowiedział, uznając, że nie ma czasu na głupoty. A ona starała się wyswobodzić z jego uścisku, ale zbyt słabo. Znów przyjmowała jego pocałunki, ale tym razem schodziły one coraz niżej. Dodatkowo jego dłoń, znów zaczęła majstrować przy jej majtkach, ale tym razem od przodu.

- Łukasz, przestań – szepnęła, ale chociaż w głowie pojawił się niepokój, to jej ciało przeszył dreszcz rozkoszy.

Nie słuchał. A do niej z trudem docierało, że jego lewa dłoń zdecydowanie odsłania jej nagi bark, zsuwając z niej ramiączko stanika a prawa, buszuje między udami, chwytając brutalnie materiał majtek…

- Ach… - nie powstrzymała jęku. Była już nie tyle podniecona, ile oszołomiona. Jej prawa pierś wydostała się na wolność a usta Łukasza natychmiast do niej przyssały, wywołując w niej kolejny jęk. Druga dłoń, nie próżnując, po raz kolejny zsunęła z niej majtki.

- Łukasz, na miłość Boską…! – wyszeptała drżącym tonem, czując, jak serce wali jak bęben.

Wdzierał się niecierpliwie z dwóch stron. A ona… Ona z trudem uświadamiała sobie, że jej fantazja o byciu kurwą staje się namacalną prawdą. Stała oparta o drzewo, przygnieciona do niego posturą młodego, silnego. nabuzowanego chłopaka, jej gorąco obcałowywane cycki wychodziły na światło dzienne, czy raczej w tym przypadku nocne a druga dłoń silnie rozepchnęła jej uda docierając do…

- Aaach… - jęknęła, już głośniej, czując niesamowity dreszcz. Taką reakcję wywołał Łukasz, przejeżdżając palcami wzdłuż jej cipki.

- Mokra – odezwał się wreszcie z satysfakcją w głosie. To jej uświadomiło, że na tym nie koniec. Że to dopiero początek, że on tak łatwo nie odpuści. Niezwykłe podniecenie, zaczęło ulegać innemu odczuciu. Był nim niepokój.

- Łukasz, wystarczy już – odezwała się drżącym głosem w jej głowie. Mimo tego, że wciąż było rozkosznie. Była przecież kurwą. Osiemnastoletni playboy ściskał jej nagie cycki, wgryzał się w nie a jego dłoń, masowała jej cipkę, docierając do łechtaczki. Tak, przecież tego chciała… Chciała być kurwą, jak każda inna i była nią.

Jego palec powoli zaczynał rozszerzać otwór, ale ona zobaczyła a w zasadzie usłyszała coś innego. Odgłos rozpinanych spodni. Rozwarła szeroko swoje półprzymknięte oczy. To nie było złudzenie, chłopak faktycznie opuszczał spodnie. Mimo kiepskiej widoczności, jej oczom ukazało się wybrzuszenie w bokserkach. Choć wciąż czuła się, jakby przebywała na innej planecie, wiedziała, że musi się ocknąć.

- Łukasz – zaprotestowała, ale on nie słuchał.

- Przecież sama chciałaś – odpowiedział agresywnie, szeroko rozwartym wzrokiem patrząc w jej oczy. Był ogromnie podniecony i nagle poczuła strach. Nie miała sił, by się z tego wykaraskać a wiedziała już, że nie będzie łatwo. Młodzian przygwoździł jej ciało do drzewa i opuścił w dół spodnie. Poczuła naprawdę szybsze bicie serca, ale tym razem powód był inny, niż w ostatnich kilkudziesięciu minutach.

Chociaż przecież wciąż była ogromnie podniecona. To się działo, to się stało. Dała się porządnie wymacać przypadkowo poznanemu przystojniakowi i teraz stała oparta o drzewo półnaga, tak, że on mógł do woli gapić się w jej piersi. Ale i ona gapiła się rozszerzonymi oczami, widząc, jak jego dłoń próbuje oswobodzić schowanego w bokserkach penisa. Za chwilę, już za kilkanaście sekund miała poczuć go w sobie.

Raz jeszcze przez mózg przeleciał tak przerażający, jak i zniewalający obrazek, na którym kompletnie naga dawała się ujeżdżać temu naładowanemu testosteronem byczkowi, niczym ostatnia dziwka. Zadrżała, jakby dostała ataku epilepsji. Ale musiała to powstrzymać.

Był już najwyższy czas. Zebrała się w sobie i ocknęła się.

- Łukasz! – wrzasnęła jękliwie, próbując wyrwać się z opresji, ale on nie zareagował.

- Jaki Łukasz?! – usłyszała nagle nieopodal nabuzowany głos, odzywający się w momencie gdy poczuła, że panika przewyższa już stan podniecenia. – Jaki Łukasz? Patryk, idioto, co ty odpierdalasz?

Poczuła, jak nacisk zelżał a w zasadzie zniknął kompletnie. Zobaczyła chłopaka rozkładającego się na ziemi, pod wpływem zaskakującego ciosu.

- Po to nas upijałeś? Ty, kurwa, baranie…! – jakiś nieznany jej chłopak wykrzykiwał coś do Łukasza.

Nie wiedziała o co chodzi i nie chciała wiedzieć. Zawahała się tylko przez moment, nie będąc do końca pewną, czy wypada zostawiać dotychczasowego partnera w takiej sytuacji, ale ostatkiem sił, uświadomiła sobie, że tenże, musiał coś nagrzeszyć i po prostu sobie zasłużył. Na to wskazywał przebieg zajścia.

Rzuciła okiem na ułamek sekundy, widząc dwa szamoczące się w zieleni ciała i stojącego nad nimi jeszcze jednego chłopaka. Natychmiast odwróciła wzrok i pomknęła w bok, najszybciej, jak tylko pozwalały na to szpilki na stopach. Odgłos szamotaniny zniknął, ale ona nie zwolniła tempa. Kompletnie oszołomiona, poczuła się bezpieczniej, gdy oczom ukazał się jej własny domek. Ciężko oddychając weszła do środka, zamykając drzwi na klucz.

Niemal z miejsca rzuciła się na łóżko, czując, że nie zaśnie zbyt szybko.

I miała rację.

Zeszła z łóżka w samo południe, a pierwszym obrazkiem jaki zobaczyła pod zamkniętymi powiekami, był widok jej samej stojącej półnago pod drzewem i obmacywanej bezlitośnie przez przystojnego małolata, na sekundy przed zerżnięciem. Którego ostatecznie, mimo wszystko nie chciała i od którego uratowała ją chyba tak naprawdę interwencja osób trzecich.

Zerknięcie na wyświetlacz telefonu, na którym widniały trzy nieodebrane połączenia i powoli łączący fakty mózg sprawiły, że zaczęła prawidłowo kojarzyć fakty. Przynajmniej tak jej się wydawało.

Musiała się z tym zmierzyć.

Wstała, przez moment kręcąc się ospale po domku w samych majtkach. Upewniła się, że drzwi są zamknięte na klucz. Przez okna zasłonięte kiepskimi, ale jednak firankami, raczej nikt nie mógł dostrzec jej nagości. Zresztą nikt specjalnie nie przechodził akurat tą alejką a już na pewno nikt nie wgapiał się w okna.

Nie wiedziała za co się zabrać. Pierwsze to kawa. Przyrządziła ją, rezygnując chwilowo z porządniejszego śniadania. Nie miała ochoty nawet się ubrać. Usiadła na łóżku, wciąż będąc w samych majtkach i świecąc nagim biustem.

Wiedziała, że musi przeprowadzić tą rozmowę. Tylko… Zadzwonić samej, czy poczekać, jak na kobietę przystało, aż on zadzwoni sam? Wykona czwarte połączenie?

Nie włączyła ani radyjka, ani telewizora. Nie miała ochoty. Ścisnęła kolana uporczywie starając się rozgryźć to wszystko.

Dopiła kawę i weszła do niewielkiej łazienki. Niewielkiej, ale na szczęście z prysznicem, taki domek zamówiła, po to by nie musieć korzystać ze wspólnej sali znajdującej się nieopodal na terenie ośrodka.

Przebywała pod nim długo. Przynosił pewne ukojenie, orzeźwiał ją, zmywał wspomnienia z poprzedniego wieczoru, choć nie była pewna, czy chciała się ich pozbywać. Przecież… Przecież ostatecznie, czy nie skończyło się najlepiej, jak mogło?

Dobiegający z pokoju sygnał nadchodzącego połączenia przerwał jej rozmyślania. Zakręciła wodę , wytarła ciało ręcznikiem, owinęła nim i wyszła z łazienki.

Zerknęła i za okno i na termometr za szybą. Wskazywał równe trzydzieści stopni. Cieplej niż wczoraj. Po krótkim zawahaniu zrzuciła z siebie ręcznik. Jej ciało mogło schnąć bez niego.

Zrobiła kilka kroków w lewo i w prawo. Takie chodzenie bez sensu po pokoju miało jakiś cel? Jaki? Cieszył ją jej własny ekshibicjonizm, o tyle bezpieczny, że nikt nie mógł jej zobaczyć? Nastrój w jakim udawała się na urlop i wydarzenia z poprzedniego wieczora wciąż w niej tkwiły?

A więc jeszcze się nie wyleczyła z własnych fantazji? Poczuła szybsze uderzenie serca. Coś z nią było nie tak. Przecież wczoraj zrobiła wszystko, czy tam prawie wszystko. Bez finału jako takiego, ale… To za mało? Czy może, mimo tego, że zrobiła z siebie kurwę, przynajmniej w jakiejś części, nie przegnało tego demona?

Cholera…

Czuła, że hormony, mimo wszystko w niej buzują. Chodziła nago po pokoju i jakoś nie mogła przemóc się, by się ubrać. By włożyć na siebie chociaż bieliznę.

Usiadła i sięgnęła po telefon. Wskazywał godzinę trzynastą. Westchnęła lekko, biorąc się w garść. Cztery nieodebrane połączenia od Łukasza. Nie mogła być na tyle zapatrzona w siebie, by kazać mu wykonać piąte i najlepiej jeszcze któreś. Choć konserwatywna, to nigdy nie należała do tych, które myślą o sobie w kategoriach wielkich dam, które za żadną cenę nie widzą sensu wykonywania pierwszego, ani także drugiego, czy trzeciego kroku.

Wystukała numer i przyłożyła telefon do ucha.

- Dzień dobry – usłyszała po chwili, jakby niepewny głos.

- Dzień dobry – odpowiedziała spokojnie. – Dzwoniłeś kilka razy, gdy ja spałam a potem brałam prysznic…

- Tak, dzwoniłem – usłyszała pospieszne tłumaczenie. – Chciałem wyjaśnić to wszystko, bo to co się stało. Mogło panią odstraszyć i wyszłoby, że ja zachowałem się nie fair…

- Jakby na to wszystko nie patrzeć, ja chyba też jestem coś winna – przyznała.

- Nie, nie jest pani – zaprzeczył gorliwie. – Po prostu widocznie tak się stało, że Patryk dowiedział się o wszystkim, trafił na panią przypadkowo i wykorzystał sytuację nic mi nie mówiąc. Ale Patryka już nie ma. Że tak powiem.. .Musiał wyjechać dziś rano.

- Patryk… - mruknęła do siebie. – Rozumiem, że jesteś rozczarowany tym wszystkim? – zapytała ostrożnym tonem.

Milczał przez chwilę.

- To jest tak… Że skoro ja się z panią umawiałem, to ja… To ja miałem się spotkać i ten… - urwał, mówiąc dużo spokojniejszym, niepewnym głosem.

- Wiem, ale to nie moja wina, tak do końca – postanowiła się obronić.

- Już mówiłem, że nie zarzucam pani winy. Szkoda jednak, że nie odezwała się pani wczoraj telefonicznie. Nie dzwoniłem, bo umawialiśmy się, że pani wykona telefon. Gdyby pani to zrobiła uniknęlibyśmy tego wszystkiego.

- Wiem, rozumiem, to mój błąd – przyznała nie do końca przekonana.

- W związku z tym – odezwał się po chwili. – Skoro już rozmawiamy, skoro już się widzieliśmy przez mgnienie oka, to chciałbym się spotkać dzisiaj…

- Łukasz, posłuchaj – odezwała się z pewną rezerwą. – Jeszcze nie, to znaczy nie teraz. Muszę się… Muszę przemyśleć pewne rzeczy. Pójdę na obiad i potem się odezwę, dobrze?

- Pani decyduje, mi nic do tego – odpowiedział kurtuazyjnie, acz z pewnym rozczarowaniem.

- Zobaczymy się Łukasz, na pewno – podkreśliła, czując, że jest mu to winna. – A teraz pozwól, że zajmę się sobą. Do zobaczenia.

Koniec rozmowy.

Siedziała przez chwilę a w głowie, łapiąc się na tym, że wielką frajdę sprawiłoby jej powiedzenie mu, że musi się ubrać, bo siedzi nago. Zaśmiała się cicho do siebie.

A wiec chyba jednak. Wczoraj nie stało się nic. To znaczy, nic co źle wpłynęłoby na nią, przynajmniej tak do końca. I jeszcze było jej mało. Może przez samego Łukasza? To on z nią rozmawiał przez internet dając się poznać jednak z dość sympatycznej strony, to on ją wczoraj wybronił, to on przed chwilą rozmawiał dość logicznie, merytorycznie, nie nalegając na nic, nie zachowując się jak napalony samiec, domagający się tego, aby internetowa kurewka dała mu w końcu to, co ostrożnie obiecywała.

Wstała. Ostrożnie podchodząc do okna. A sekundę później tę ostrożność porzuciła. Stała tuż za firaną, jakby szukając jakiegoś pojedynku, jakby dając możliwość jakiemuś zabłąkanemu urlopowiczowi, by zerknął w okno, by zobaczył jakąś niewyraźną pewnie, ale jednak, sylwetkę nagiej kobiety. Stała przez dobrych kilkanaście minut, ale nikt się nie pojawił. Mimo, że w pewnych momentach, odsuwała firankę, eksponując swe nagie ciało bezpośrednio przez szybę.

Nikt nie wykorzystał okazji. Trudno, odwróciła się, kierując w stronę szafy z ubraniami. Faktycznie, trzeba było powoli wyruszyć na obiad. Wiec po kolejnych kilkunastu minutach przekręciła klucz w drzwiach, wychodząc na świeże, gorące powietrze.

Zasadniczo nie byłoby w tym nic dziwnego, że jedyną częścią ubioru, jaką miała na sobie były majtki i stanik stanowiące strój kąpielowy.

Byłoby to względnie sensowne, gdyby szła na plażę, choć z reguły jednak na oddaloną o te sto metrów plażę ludzie udawali się w normalnych strojach, dopiero tam je zdejmując . Ale ona nie szła nad wodę, tylko do jakiegoś baru. Fakt, że i alejka z barami była niezbyt od plaży oddalona, ale wciąż nie zmieniało to faktu.

Ludzie spacerowali sobie po alejce w normalnych strojach. Mężczyźni w spodenkach, nawet w długich spodniach i koszulach. Kobiety również w tym samym stroju, względnie w spódniczkach. Z rzadka trafiała się dziewczyna w samym stroju kąpielowym. Kamila naliczyła raptem trzy takie i było po nich niemal widać, że dopiero wyszły z wody.

A ona była jedyną, która wśród tych ludzi ubranych, wprawdzie skąpo, ale jednak zwyczajnie, paradowała w samych majtkach i staniku. Zbierając na sobie masę spojrzeń tak męskich, jak i damskich.

Tak, wczoraj nic się nie stało. Częściowe spełnienie swoich perwersyjnych fantazji nie zaspokoiło jej. Albo nie zaspokoiło innej, pewnego ekshibicjonizmu.

Z jednej strony te spojrzenia sprawiały jej satysfakcję. Nie miała już dwudziestu lat, czy nawet trzydziestu. Wtedy akurat za tymi spojrzeniami nie przepadała. Punkt widzenia zawsze jednak zależy od punktu siedzenia. Lat jej przybywało a na świecie pojawiło się mnóstwo pięknych i przede wszystkim już sporo młodszych od niej kobiet. Czas leciał nieubłaganie. Jeszcze trochę i jedynym spojrzeniem jakie ktoś na nią rzuci, będzie spojrzenia dobrze wychowanego dzieciaka, który ustąpi jej miejsca w autobusie.

Ale to jeszcze trochę… W każdym razie, mając świadomość swojego wieku, swoich trzydziestu ośmiu lat na karku, czuła jednak satysfakcję z powodu tych spojrzeń.

Z drugiej strony ją to krepowało, poniżało. Ona, stateczna już, trzydziestoośmioletnia kobieta, szanowana, konserwatywna nauczycielka nie powinna paradować publicznie w takim stroju. Chociaż nie miała się czego wstydzić, bo wprawdzie ciało już nie tak jędrne, to jednak wciąż trzymało się nieźle. A zdaniem innych, choćby Daniela, dużo lepiej, niż tylko nieźle.

Bar, w którym się znalazła był niemal pusty. Tylko jedna czteroosobowa rodzinka i nikt więcej.

Obiad zjadła w spokoju. Choć barman patrzył na jej ciało z większym apetytem, niż ona na to co dostała na talerzu.

Zjadła nie spiesząc się i wyszła.

Czuła szybsze krążenie krwi. Zachowywała się niezwyczajnie i to zdecydowanie. Choćby przez to, że na bezlitośnie obcinające ją spojrzenia odpowiadała uśmiechem. W domu zawsze omijała je, nie dając natrętowi żadnej szansy na nawiązanie kontaktu. Tutaj wręcz przeciwnie.

Nie zraził jej nawet chamski tekst rzucony przez jakiegoś przebiegającego nastolatka. Coś tam o obciąganiu. I do niego się uśmiechnęła a nawet mrugnęła okiem.

Tak, na razie dość subtelnie, ale jednak zachowywała się jak kurwa. I podkręcało ją to. Na razie niezbyt mocno, ale jednak.

- Klepnąłbym – usłyszała za sobą tekst przechodzącego obok młodego bruneta w wieku na oko szesnaście lat, o dość przyjemnej twarzy i lekkim uśmiechu.

- Klepnij – zachęciła z uśmiechem, choć serce zabiło jej mocniej. Co to za tekst w ogóle?

Był chyba zbyt onieśmielony i nie skorzystał z propozycji. Którą pewnie uznał za żart. Albo ironię. I całe szczęście. Bo nie wiedziała co zrobiłaby, gdyby wziął ten tekst na poważnie i klepnął.

W jakiś sposób sama nakręcała się swoim ciałem, jego nagością. Rzucała dyskretne spojrzenia na to, co w tym wydaniu stanowiło jej podobno największy atut, czyli swoje długie nogi, także na wciąż szczupły brzuch. Dopadł ją jakiś dziwny autoerotyzm, bo mimo wszystko, na szczęście nie narcyzm.

Idąc w kierunku plaży, czuła się w pewien sposób kompletnie naga. Im częściej mijała ubranych mężczyzn, im solidniej byli oni ubrani, tym silniej dopadało ją uczucie nagości. Szczególnie w takich momentach, gdy jakaś dwójka facetów w średnim wieku znalazła się za nią, idąc w tym samym kierunku. Z pewnością rzucali długie spojrzenia na jej przykryty majtkami tyłek, wiedząc, że mogą gapić się bezkarnie, bo ona przecież tego nie zobaczy i nie skarci ich wzrokiem.

Ech…

Szła na plażę nie bardzo mając ochotę na bezczynne leżenie. Była bardziej nabuzowana, chciała trochę ruchu. Więc kręciła się w lewo i prawo, szukając jakichś atrakcji. Tych niestety nie było wiele. A samotne łażenie w różne strony też nie należało do wybitnie przyjemnych i sensownych rzeczy. Jedyną przyjemnością było eksponowanie swojego pół nagiego ciała. Z klasą, ale czasem i bez niej, gdy niby przypadkiem, przystając, przeciągała się, wypinając przy okazji pośladki.

Tym razem nie odważyła się na wczorajszy manewr, nie podciągnęła majtek, odsłaniając jeszcze więcej golizny. Nie, co za dużo, to nie zdrowo. Trzeba było się hamować.

W końcu coś znalazła. Jakieś szachy na powietrzu, koło jednego z fastfoodów. Pięć stolików z szachownicami. Przy jednym grała zawzięcie jakaś para, reszta była pusta, pomijając jeden, przy którym siedział mężczyzna pewnie kilka lat młodszy. Coś nieco ponad trzydzieści.

- Dzień dobry, można? – zapytała swobodnie, stając przed stolikiem.

- Dzień dobry… W zasadzie czekam na żonę… - rzucił, chyba nieco speszony, przelatując wzrokiem po prawie nagim ciele pięknej brunetki. – Ale co tam, proszę siadać, grać nie umiem, więc szybko skończymy. Jestem Karol – przedstawił się.

- Kamila. I też nie umiem – uśmiechnęła się, chyba bardziej uwodzicielsko, niż planowała.

Zagrali. Z dwójki nieumiejących grać, Kamila okazała się słabsza. Nic dziwnego, w ogóle nie miała do tego głowy, choć Daniel próbował jej uczyć przez jakiś czas, narzekając, że jedynym przeciwnikiem, któremu może dać mata, jest tylko komputerowy bot. Niestety, nie ciągnęło ją do tej gry.

Ale posiedzieć sobie w słońcu, eksponując swe ciało przed żonatym mężczyzną średniej urody, ubranym jednak dużo bardziej przyzwoicie, niż ona i próbującym w jeszcze bardziej średni sposób flirtować, mogła, jak najbardziej.

A flirt podjęła tylko chwilowo. Mógł popatrzeć w jej dekolt i to tyle. I dać mata na szachownicy po dwudziestominutowej bitwie. Tak długiej, chyba z litości, albo z powodu przedłużenia sobie możliwości gapienia się.

Nie czekała na wciąż nie pojawiająca się żonę Karola i z uśmiechem pożegnała, wracając na plażę.

Dochodziła piętnasta, upał był najgorętszy. Nie mając pomysłu na cokolwiek ani ochoty na bezczynne zaleganie na piasku nieco znudzona szukała jakiejś rozrywki. Łażenie z jednej strony plaży na drugą zaczynało jej się nudzić.

Dostrzegła w którymś momencie jakieś małe zbiegowisko. Podchodząc bliżej, zobaczyła grupę dziewczyn w różnym wieku, grających w siatkówkę. Przystanęła patrząc z zainteresowaniem.

- Nie patrz tak pani, tylko wskakuj – zagadnął rubasznie ktoś wyglądający na organizatora.

- Nie zwykłam wchodzić nikomu w paradę a widzę, że radzą sobie doskonale – odpowiedziała uprzejmie.

- A tam, gadanie… To meczyk plażowiczek z Pomorza i reszty kraju. Tam już jedna Pomorzanka czeka na wejście to i pani może, jeśli jest pani spoza województwa. A zresztą… - machnął dłonią, jakby pochodzenie w ogóle nie miało żadnego znaczenia, przy okazji lustrując uważnym spojrzeniem przybyłą brunetkę.

Mały gwar i kilka głosów przekonały ją. Wskoczyła na piaszczyste boisko. Z małą obawą, bo w siatkówkę ostatnio grała dwadzieścia lat temu, na którejś z ostatnich lekcji WFu w liceum. Grała słabo, ale nawet otarła się o reprezentację szkoły. Stare czasy…

Odbiła na spokojnie parę piłek, z zadowoleniem przyjmując do wiadomości fakt, że poziom uczestniczek nie był w żaden sposób wyższy, niż jej. Ot, taka przebijanka piłki z jednej na drugą stronę. Wakacyjna, luzacka zabawa.

Choć było coś, co sprawiało, że Kamila starała się trochę bardziej. Nie ona jedna zresztą. Tym czymś była rosnąca nieznacznie publiczność. Z naciskiem na płeć męską. Nic dziwnego. Na piasku nie brakło ładnych, czy niebrzydkich dziewcząt w różnym wieku. Tych młodszych też. Były więc obserwowane przez swoich partnerów, jak i przygodnych plażowiczów.

Do niej nikt specjalnie nie przyszedł, bo nikogo takiego nie miała, ale czuła, że zwraca uwagę, przynajmniej niektórych. Znów poczuła się niemal naga wystawiona na wzrok kilku, albo i kilkunastu zainteresowanych nią mężczyzn starszych i młodszych. Wpływało to na nią w jakiś sposób. Nie umiała wyrzucić z siebie tej myśli.

Zniknęła w późniejszej fazie meczu, gdy dziewczyny rozochociły się i wynik szedł łeb w łeb. Nagle pojawiła się jakaś ambicja, by taki wakacyjny mecz wygrać i Kamila tez ją w sobie poczuła. Niczym profesjonalna siatkarka potrafiła zanurkować w piasek, ratując drużynę przed stratą punktu i wywołując w ten sposób aplauz koleżanek, jak i nawet obserwatorów.

Przyjęła to wszystko ze śmiechem, otrzepując swe ciało z piasku, ale cała akcja przyprawiła ją o lekki rumieniec. Mimo tego, z drugiej strony, odważyła się zlustrować znajdujących się poza boiskiem kibiców.

- Koniec! – usłyszała okrzyk radości po przeciwnej stronie, gdy piłka meczowa wylądowała w boisku. Trudno. Powoli schodziła na bok, wraz z resztą chwilowych koleżanek.

Zastanawiała się co robić, bo z atmosfery pod koniec meczu, wnioskowała, że któryś z oglądaczy mógłby zachcieć ją zaczepić a ona mogła pozwolić takim na popatrzenie, nie mając ochoty na nic więcej. Wylądowała gdzieś w małym gronie „siatkarek”.

- Chodź gdzieś na obiad – usłyszała głos jakiegoś wysokiego blondyna skierowany do jednej z niedawnych zawodniczek.

- Widzisz, że jestem uwalona od piasku – zwróciła mu uwagę tamta. – Poczekaj chwilę, tutaj jest przecież prysznic.

Kamila sama zerknęła na niewielki budynek stojący kilkadziesiąt metrów dalej. Faktycznie był to budynek, w którym znajdowała się sala z prysznicami.

Uznała, że sama potrzebuje tego. Problemem był brak ręcznika i ewentualnych ciuchów na zmianę. To drugie nie było może aż tak dokuczliwe, ale to pierwsze…

Z opresji wybawił ją fakt, że u wejścia znajdowało się stoisko ze świeżymi ręcznikami. Rozejrzała się wokół. Korytarz prowadził dalej do szatni, po lewej męskiej, po prawej damskiej. Za szatniami znajdowały się prysznice.

Z jednej strony przyjemniejszy byłby swój własny, w domku, z drugiej…

Trochę niepewnym krokiem udała się w stronę szatni. Były tam trzy kobiety, w dwóch rozpoznała uczestniczki niedawnego meczu. Uśmiechnęła się delikatnie, trochę przyjacielsko. Znalazła sobie miejsce obok. Zawahała się. Ale potem przeszła do rzeczy.

Dyskretnie zerkając w bok, widziała, że wszystkie trzy, bez żenady prezentują się topless, więc i ona sama, nie robiąc większych ceregieli rozpięła stanik, rzucając na ławkę.

A chwilę potem, czując szybsze uderzenie serca, zdjęła z siebie także majtki. Owszem była w szatni kobiecej, ale co z tego? Nie przywykła do takich rzeczy, nigdy nie prezentowała swojego ciała nikomu innemu, niż mąż. Nigdy nie rozbierała się do naga przed kobietą. Jedyną była tylko specjalistka od ginekologii, ale to jednak trochę inna sprawa.

- Marta, czekać na ciebie? – usłyszała głos jednej z dziewczyn, skierowany do drugiej. – Jacek się niecierpliwił, wiesz, ja tylko tak na chwilę, spłuczę ten piasek i…

- Nie czekaj – machnęła ręką wyższa blondynka. – Poradzę sobie sama.

Obie udały się do sali, wchodząc do kabin, które odgrodzone była jedna od drugiej tylko murkiem. Taki trochę więzienny klimat. Dziewczyny biorące prysznic widziały nawzajem swoje głowy, czy nawet dekolty. Kobiety które były po drugiej stronie, mogły widzieć te vis a vis w całej okazałości.

Kamila dość podekscytowana odkręciła delikatnie wodę. Też nie potrzebowała żadnego porządnego prysznica, przecież wzięła takowy, przed wyjściem z domku. Teraz musiała tylko spłukać jakieś pozostałości brudu, czy potu.

Nie weszła tu po to, by się porządnie umyć. Weszła, dając upust swojemu ekshibicjonizmowi. Bezpieczniejszemu, bo wśród swojej płci, odgrodzona od męskiego wzroku. Nie zmieniało to jednak faktu, że była naga, w otoczeniu innych ludzi. Niewielu, bo trojga, ale jednak. Trochę to na nią oddziaływało. Nie tak, gdyby istniało jeszcze jakieś zagrożenie wejścia mężczyzn do szatni, albo… Teraz przyszło jej to do głowy, kradzieży skąpego kostiumu kąpielowego. Wtedy musiałaby iść przez plażę, alejkami, owinięta samym tylko, niewielkim zresztą ręcznikiem. Nie mając na sobie czego innego.

Ta wizja była tak samo niepokojąca, jak i nieoczekiwanie rozpalająca. Trochę rozpłynęła się nad nią, wyobrażając się, jak idzie zatłoczona alejką czujnie uważając, by z jej nagiego ciała nie spadł źle przewiązany ręcznik. Wyobraziła sobie te wszystkie spojrzenia mijanych mężczyzn, nastoletnich chłopców i zazdrosnych kobiet.

A co, gdyby tak jakiś rozwydrzony chłopak nie wytrzymał, podbiegł i w niespodziewanym momencie zerwał z niej ręcznik…

Lekki dreszcz przeszedł przez jej ciało. Zamknęła oczy, stojąc tyłem do sali i zdając sobie sprawę, że znajdująca się po drugiej stronie, całkiem niebrzydka blondynka, nazwana wcześniej Martą, może patrzeć na jej wypięte pośladki i inne części ciała. Ona sama nie miała lesbijskich ciągotek, chociaż potrafiła docenić i popatrzeć na ładne kobiece ciało. Dlatego, choć wyimaginowane spojrzenia Marty nie rozpalały jej jakoś wybitnie, to z drugiej strony wywoływały jednak gęsią skórkę.

Okręciła się dyskretnie, rzucając spojrzenie w drugą stronę. Marta stała tyłem, więc Kamila mogła rzucić okiem na długie, opalone nogi smukłej blondynki, jej zgrabny, młodszy pewnie o ponad dekadę tyłek i opadające na plecy długie włosy. Tak, może dziewczyna nie była wybitnie ładna, to jednak niewątpliwie atrakcyjna.

Zapatrzyła się na nią tak, że z opóźnieniem spostrzegła, jak blondynka odwraca wzrok patrząc na Kamilę. Ta zmieszała się, ale nie odwróciła. Spuściła wzrok i sięgając ręką w tył, zakręciła wodę. Sięgnęła po ręcznik, wycierając się. Znów uniosła oczy, napotykając wzrok, wychodzącej z kabiny Marty. Nie potrafiła jednak rozszyfrować co mówił.

Opanowała się. Dokładnie wytarła, wystawiając pośladki na widok dwóch pozostałych kobiet i udała do szatni. Marta akurat opuszczała lokal. Kamila włożyła na siebie strój kąpielowy i wyszła również.

Słońce i gwar ludzkich rozmów przywołał ją do rzeczywistości. Uznała, że koniec tego dobrego i czas ruszyć do domu, co też uczyniła. Nie wiedziała, która godzina, ale to włóczenie się po różnych miejscach musiało zabrać jej trochę czasu i pewnie było już coś koło szesnastej.

O tej właśnie godzinie przekroczyła próg domku. Zatrzasnęła za sobą drzwi i chcąc powstrzymać nastrój, jak i zrzucić z siebie nieco ubrudzony strój kąpielowy, znów zaczęła spacerować po domku nago. Włączyła telewizor i usiadła w fotelu. Potem sięgnęła po książkę i co jakiś czas zerkała na zegar, obserwując, jak mijają kolejne minuty.

Telefon milczał. Długo. Łukasz nie dzwonił. To dobrze. Dawał tym znak, że nie jest żadnym bezrozumnym napaleńcem a ona kawałkiem pięknie opakowanego mięsa. I jednocześnie sprawiał, że ona z każdą upływającą minutą popadała w coraz większe zdenerwowanie. Obiecała mu przecież spotkanie a czas płynął. No i co do spotkania, sama nie wiedziała, jaki będzie jego charakter. Bo powoli zapominając o wczorajszych wydarzeniach, wciąż żyła tymi dzisiejszymi, niby nic nieznaczącymi, ale jednak pobudzającymi i działającymi na wyobraźnię.

Drgnęła, gdy ciszę przerwał sygnał dzwonka sygnalizującego połączenie. Chwyciła komórkę i odebrała.  

- Dzień dobry, raz jeszcze – usłyszała w telefonie głos Łukasza. – Skoro obiecała pani spotkanie, to ja zobowiązuje się do zorganizowania go – był chyba bardziej wyluzowany, niż kilka godzin wcześniej.

- A gdzie chciałbyś je zaaranżować? – zapytała.

- Jest pani już po kolacji?

- Nie, jeszcze nie, przecież dopiero… Pół do szóstej.

- No właśnie… A ja postanowiłem zrobić grilla u siebie domku. Jestem ja, wraz z kolegą. I jego dziewczyną – dodał szybko. – To wszystko, mam nadzieję, że będzie i pani.

- U ciebie? – zaskoczył ją. Wyobrażała sobie to spotkanie bardziej na neutralnym gruncie, tak jak wczoraj na dyskotece, albo na plaży, czy gdziekolwiek.

- Tak, u mnie, czy pani to przeszkadza?

- Nie, skąd… - zaprzeczyła natychmiast, chociaż poruszyła się nerwowo, siedząc wciąż nago. – Nie wiem tylko gdzie mieszkasz, jak do ciebie dojść…

- Mogę przyjść po panią, jeśli pani mi powie, gdzie pani jest. Albo umówić się pod jakimś innym punktem.

- To drugie bardziej mi odpowiada.

- Wie pani gdzie jest sala z prysznicami, koło plaży?

- Oczywiście.

- To będę tam czekał na panią o… Chciałem zacząć koło dziewiętnastej, może być?

- Może być, dam radę. Zatem o dziewiętnastej pod salą, tak? – upewniła się.

- Dokładnie tak. A czy... Czy będę mógł zobaczyć pani długie i piękne nogi? – zapytał nagle.

- A tak ci na tym zależy? – oddała pytania, czując szybszy skok serca.

- Czy zależy… Po prostu chciałbym – wyjaśnił krótko. Usłyszała pewną obawę w jego głosie, pewną nieśmiałość i chyba to zdecydowało.

- Postaram się spełnić twoje życzenie. Do zobaczenia.

To ją zastrzelił. Najpierw telefonem, który pobudził a potem tą zaskakującą prośbą. Prośbą, która znów wracała ją na mroczne tory. Znów przypominała o tej dzikiej fantazji.

Niezwykłe. Jedno zdanie a wprowadziło tyle zamieszania. I o dziwo bardziej naprowadziło ją na klimat dzisiejszego dnia, niż wczorajszego. Znów po prawie dwugodzinnej przerwie narodziła się w jej głowie ochota by pokazywać swe ciało obcym ludziom. Przynajmniej w części.

Znów poszwendała się chwilę po domku, kompletnie naga, jak w południe, znów stanęła za firanką, odsłaniając ją prowokacyjnie. I znów nikt nie wykorzystał okazji, by pooglądać piękną brunetkę z wszystkimi jej walorami.

Powoli zaczynała sobie uświadamiać wagę tego zaproszenia. Nie no, przecież zawsze mogła powiedzieć nie. Takie nastawienie miała wczoraj, czemu dzisiaj miałoby ulec zmianie?

A co gdyby przysiąc sobie, że podczas spotkania powie dzisiaj każde możliwe słowo, ale jak przystało na prawdziwa kurwę, nie użyje słowa „nie” ani razu?

Na samą myśl o tym serce zaczęło tłuc jak szalone. Zmiękły jej nogi. Potrzebowała chwili by się uspokoić.

Z trudem doczekała do dziewiętnastej. Wykonała ostatnie porządki, nałożyła lekki makijaż i podeszła do szafy, wybierając strój na spotkanie.

Wybrała go z zaciśniętym gardłem. Odczekała aż zegar wskaże osiemnastą czterdzieści pięć i na drżących nogach wyszła z domu.

Tak, czuła jak nogi autentycznie się uginają. Owszem, wyszła już wcześniej w tym stroju, ale to było trochę co innego. Wtedy była pełnia dnia, zawsze ktoś mógł pomyśleć, że mijana pani idzie na plażę, czy coś. A teraz… Plaża o tej porze odpadała a tym bardziej ona, jak i ten z kim miała się spotkać, wiedzieli dobrze, że ten strój w tym momencie jest dość wyraźnie jednoznaczny.

Szła na uginających się nogach, bo na stopach miała szpilki. To jeszcze bardziej dodawało jej blasku kurestwa. Strój kąpielowy i szpilki. Czy może być coś bardziej perwersyjnego? Dorosła, dojrzała kobieta, stateczna, konserwatywna nauczycielka jednego z liceów przemierzająca alejki ośrodka wypoczynkowego w takim stroju. Zachłystywała się sama tym wszystkim.

Była niemal przerażona, ale jeszcze bardziej podniecona. Nigdy, przenigdy, nie zdecydowałaby się na coś takiego u siebie. Ale tutaj, prawie czterysta kilometrów od domu, czuła się na tyle bezpiecznie, by wiedzieć, że nie ma szansy na to, by nagle zza któregoś domku wyskoczył, któryś z jej licealnych uczniów, albo kolegów z grona pedagogicznego.

Tutaj było to wykluczone. Mogła iść tak, wiedząc, iż nie poniesie żadnych konsekwencji, gdy jakiś facet w oknie pomyśli o niej coś nieprzyzwoitego. Mogła nawet zrzucić stanik i iść topless. Ale akurat to, szybko wybiła sobie z głowy.

W każdym razie z trudem przyjęła do wiadomości, że jej poziom ekshibicjonizmu wzniósł się na nieosiągalne do tej pory szczyty. Tak jak w szkole, każdego niemal dnia przychodziła zapięta po szyję w normalnym ubraniu, tak tutaj, chciała spacerować tak jak w tym momencie prawie nago i prezentować swe ciało napotykanym na drodze mężczyznom a nawet i kobietom.

Tylko, że ludzi było jakby mniej. Ba, nie było ich prawie wcale. Jakaś dwójka na samym początku, potem jeszcze ktoś i finał.

Wciąż było bardzo ciepło a klimat zrobił się całkiem fajny. Tyle na ile mogła wzięła się w garść. Niezależnie od wszystkiego, od skurczów w brzuchu, tysiąca rozterek, wyprostowała się i dumnym krokiem maszerowała w kierunku zachodnim. Dumnie, wyprostowana, pewna siebie. Przynajmniej na pozór. Tak, jak w szkole, gdzie taką postawą od razu hamowała co bardziej rozbrykanych uczniów.

Tyle, że tu nie było jej uczniów, za to ktoś w podobnym wieku. Idąc, napatoczyła się na jakiegoś przypatrującego się jej z uwagą chłopaka. Przypominał jej… Tak, to ten, którego widziała wcześniej, gdy szła z baru na plażę, ciemnowłosy, na oko szesnaście lat. Ten, który chciał…

Dziesięć metrów przed nim wbiła w niego stalowy wzrok, jakby chcąc nawiązać kontakt od zaraz. Ale on milczał, choć nie spuszczał z niej oczu. Już sama miała się w jakimś szalonym amoku odezwać, gdy nagle otworzył usta on.

- Fajny tyłek – mruknął, uśmiechając się wstydliwie.

- Dalej chciałbyś klepać? – sama nie wierzyła, że z jej ust wychodzą te słowa, natchnione nagłym pomysłem.

- Klepałbym – uśmiechnął się tamten rozbrajająco.

- Ale odwagi ci brak? – rzuciła mu dość stanowczo i oskarżycielsko, starając się iść tak, by jej pośladki wypinały się jeszcze bardziej.

- Nie – usłyszała zadziorny głos i mijając go, wraz z dziesięciokrotnie szybszym biciem serca poczuła trochę niezdarnego, ale jednocześnie względnie silnego klapsa na swym pośladku chronionym przez lekkie majtki.

Zachwiała się lekko, nie tyle z powodu samego uderzenia, ile oszołomienia. Z trudem docierało do niej, na co mu a przede wszystkim sobie pozwoliła. Chciała iść dalej, czując, że na sekundę straciła zdolność mówienia, gdy dzieciak znów się odezwał.

- A tak przez majtki to trochę źle… Bez nich byłoby lepiej.

Przystanęła, z trudem utrzymując równowagę. Manewrem, jak na wczorajszego dnia na plaży, podwinęła majtki od dołu czyniąc z nich pseudo stringi, najbardziej jak się dało.

- Teraz może być? – z najwyższym trudem starała się zachować spokój w głosie, stojąc na środku alejki z i świecąc praktycznie nagimi pośladkami.

Nie usłyszała odpowiedzi. Za to poczuła kolejne uderzenie a potem drugie. Jęknęła w duszy, z trudem uświadamiając sobie co się dzieje i na co pozwala. Musiała to zatrzymać i gestem ręki powstrzymała chłopaka, przywracając majtki do normalnego wyglądu. Zrobiła krok w przód.

- Dziękuję – usłyszała rozweselony i jednocześnie podekscytowany głos za plecami. – Ale jeszcze coś.

- Co? – zapytała z lekkim zaskoczeniem.

Zamiast odpowiedzi, poczuła jego dłoń na gumce w tylniej części majtek. Odchylił ją nieco, sprawiając, że zaskoczona zatrzymała się. Odwróciła natychmiast i spojrzała z niesmakiem. Poczuła jak krew uderza jej do głowy. Tak oto rozbrykany nastolatek, krótko po tym, gdy strzelił jej kilka klapsów, zerknął jej w majtki, widząc przez jakąś sekundę jej nagi tyłek.

- Wystarczy – poinformowała, starając ukryć się drżenie głosu.

- Może odprowadzę, gdziekolwiek pani idzie? – usłyszała, gdy już ruszyła dalej.

- Mój chłopak nie byłby zadowolony – przynajmniej na pozór doszła do siebie, posyłając mu piękny, rozbrajający uśmiech. – Ale mam nadzieję, że ci się podobało.

- I to jak – usłyszała z dali.

Boże, co ona odpierdala? Taka myśl musiała przyjść jej pierwsza do głowy. Serce nie chciało się uspokoić. Jak dziwka. Żadna dama. Albo dama, która nagle w jedną sekundę staje się kurwą. Czy to naprawdę przychodzi jej z taką łatwością? To przerażające. Czy nie lepiej jednak zawrócić?

Nie. Nogi, jakby wbrew niej samej niosły ją do coraz bliższego celu przeznaczenia. Już widziała koniec alejki i wejście na plażę. Obok dobrze znany jej budynek z prysznicami. Wokół niego cztery indywidualności kręcące się w jedną i drugą stronę.

Z uwagi na to, że dwie były płci żeńskiej a trzecia, mężczyzną koło sześćdziesiątki, jej wzrok skierował się od razu na tą czwartą. Stojącego pod murem blondyna. Przystanęła na chwilę, czując, że z uwagi na chwilowy brak zainteresowania światem zewnętrznym chłopaka, ma te kilka sekund na przyjrzeniu mu się.

Widziała jasnowłosą postać o krótkich włosach. Nie wydawał się być zbyt przystojny, ale do najbrzydszych też się nie zaliczał. Oblicze miał raczej spokojne a twarz symetryczną. Nawet z tej odległości mogła zobaczyć kilka pryszczy pokrywających jego twarz.

Ubrany typowo letni, w sportowe buty, krótkie spodenki prawie do kolan i jasną koszulkę. Lubiła ten nieco sportowy image. Gdy dochodził jeszcze do niej zapach czystego, świeżo wypranego ubrania, właściciel nieświadomie otrzymywał plusa.

Sumując, normalny chłopak, z małymi minusami i małymi plusami. Odczekała jeszcze kilka sekund i ruszyła, z każdym krokiem zmniejszając dystans.

Dostrzegł ją, gdy była kilkanaście metrów od niego. Mimo całej specyfiki tego spotkania, nie spuściła wzroku, utrzymując go cały czas. Z jednej strony pełna obaw, z drugiej mocno podminowana, chciała zobaczyć wyraz jego twarzy. Nie zawiodła się i to podwójnie. Bo jego lekko rozwierające się oczy i ogólnie inne gesty, zasygnalizowały, że to co zobaczył wywarło na nim spore wrażenie. A po drugie, były to gesty naturalne, tego akurat była pewna, mając w pamięci wiele sztucznych, wykonywanych celowo przez niektórych palantów, jakich spotkała w swym życiu.

- Jestem Kamila – odezwała się spokojnie, wyciągając dłoń. Uścisnął ją lekko.

- Łukasz. Prawdziwy Łukasz – zastrzegł, nie spuszczając z niej wzroku, aż poczuła się wręcz naga.

- Mam nadzieję, że nie przeszkadza ci mój strój. Myślałam o plaży, ale to już chyba za późno – wytłumaczyła pokrętnie.

- Nie przeszkadza – zapewnił, o dziwo, dość kurtuazyjnym tonem. Może po prostu nie chciał wyjść na jakiegoś wybitnego napaleńca?

- No… To teraz ty przejmujesz rolę przewodnika – uśmiechnęła się zachęcająco po chwili milczenia, sygnalizując dyskretnie w ten sposób, że zdaje się pod jego opiekę.

- Proszę, w tym kierunku – wskazał dłonią, jednocześnie puszczając ją przodem, bo ścieżka w tym momencie była wąska. Ruszyła, mając świadomość, że on wykorzystuje w tym momencie okazję by intensywnie wbić się wzrokiem w jej opięty tylko majtkami tyłek.

Pięknie się zaczęło… A za chwilę okazało się jeszcze ciekawiej.

Przeszli drogą w kierunku wskazywanym przez Łukasza i gdy doszli do domku, który wynajmował, przeżyła szokującą niespodziankę.

- Zapomniałem wcześniej powiedzieć – wytłumaczył szybko. – Patryk wyjechał, ale już po moim telefonie, zawitała do nas parę osób z Gdańska, ze szkoły, w sensie, oni mieszkają w innych domkach, ale tak spontanicznie wpadli na imprezę.

Ostrożnie przekroczyła małą furtkę, wchodząc do środka. Parę… Nie, to nie było parę, szybko ogarnęła, że tych osób jest więcej niż dziesięć, może koło dwunastu. Poubieranych normalnie, owszem krótko, ale jednak przyzwoicie, w spódniczki, spodenki, podczas gdy ona… Trzydziestoośmiolatka w samych majtkach i staniku.

Znów targnęły nią ambiwalentne odczucia. Z jednej strony poczuła zrozumiały dyskomfort, z drugiej, ta sytuacja wpisywała się w ten cały dzisiejszy dzień. A skoro tak…

Z rezerwą, ale jednocześnie zdobywając się na odwagę wkroczyła do środka, znów czując ucisk w podbrzuszu, gdy zwróciły się na nią praktycznie wszystkie spojrzenia. Wiedziała co mówiły. Jedne widziały w niej niezłą dupę. Drugie, niezłą dupę, której chce się ruchać. Czyli po prostu łatwą dziwkę.

Nogi jej miękły, gdy uświadamiała to sobie, ale trzymała fason. Choć chyba z łatwością dało się zauważyć, że nie czuje się w tej sytuacji jak czułaby się jakaś Pamela Anderson, czy ktoś inny.

- Gracjan – przedstawił się jeden z uczestników imprezy.

- Agnieszka – rzuciła kolejna.

- Iza – dodała dziewczyna stojąca obok i poleciały kolejne imiona, których za chwilę już nie pamiętała. Ale wymogi grzecznościowe zostały spełnione.

- Mam nadzieję, że się pani nie gniewa – powtórzył Łukasz. – Ale, jak powiedziałem, gdy rozmawialiśmy przez telefon, niczego takiego nie było w planach, no i później nie spodziewałem się, że przyjdzie pani w takim stroju. Ale mi się on podoba – dodał szybko. – Zresztą pozostałym też – zapewnił gorliwie.

Co miała odpowiedzieć? Widocznie to naprawdę nie była jego wina a poza tym… Ta sytuacja tak samo krępowała ją, jak i nakręcała.

Ona i w sumie siedmiu chłopaków, plus sześć dziewcząt. Wszyscy chyba w tym samym wieku, same osiemnastki, może z drobnymi wyjątkami, młodszymi, bądź starszymi o rok. Uff…

Łukasz starał się nie odpuszczać jaj ani na krok. Chodził tuż obok, rzucając jakiś temat, opowiadając o kolegach, koleżankach, ogólnie. Widać było jak na dłoni, że jest przynajmniej w jakimś stopniu zdenerwowany. Może brakowało jej w tym momencie skromności, ale odnosiła wrażenie, że nie spodziewał się aż tak niezłej dupy. Rzeczywistość chyba przerosła wyobrażenie.

Poczytywała to sobie za niewypowiedziany komplement. I jednocześnie obiecywała, że w wolnej chwili zapyta go o to.

Ale wolnej chwili nie było. Wszyscy zagadywali wszystkich, ktoś włączył muzykę i wystawił jakiś prymitywny, przenośny sprzęt przez okno, co niektórych wprawiało w taneczny nastrój. Dość szybko, bo już pootwierały się puszki z piwem i butelki z mocniejszym alkoholem. Z boku, zapłonął grill.

Usiadła na jednym z niewielu rozstawionych pod drzewkami krzesełek. Obok niej Łukasz. On trzymał w dłoni piwo, ona drinka. Na jednego mogła sobie pozwolić. W sumie była ciekawa co się stanie, skoro przez cały dzień była taka… Czy ten jeden drink ośmieli ją do czegoś jeszcze bardziej kurewskiego?

Chyba nie chciałaby…

Już to, co tu się działo, ta impreza na kilkanaście osób z nią w stroju kąpielowym, było dostatecznie… Właśnie takie. A ona sama jeszcze to podkręcała. Widziała, że skupia na sobie spojrzenia, częściej męskie, rzadziej damskie. Ale skupia, niemal non stop. Więc siedząc starała się nie rozglądać wokół, tak jakby zachęcała, szczególnie tych nieśmiałych „patrzcie sobie, ja nic nie widzę, jestem przecież skupiona na rozmowie z Łukaszem”. W sumie to niby niewiele mogli widzieć. Poza jej długimi nogami, które zakładała jedną na drugą, co chwilę zmieniając pozycję.

Podkręcała klimat jeszcze bardziej, bo drink szybko się skończył i można było brać kiełbaski. Łukasz gorąco zapraszał, więc nie odmówiła. Poczekała, aż wokół grilla zrobi się luźniej a potem wstała z krzesełka, delikatnie poprawiła majtki i ruszyła przed siebie, wiedząc, że niemal każdy śledzi teraz jej ruch, patrząc na napinające się, przy każdym mroku mięśnie ud, bujające się pośladki, albo w niespecjalnie atrakcyjny, przynajmniej jej zdaniem dekolt. Ostatecznie w jej podobno zabójcze, magnetyczne oczy.

I wyczuwała to i widziała. Kobiety zauważają takie rzeczy. A wyczuwała niemal namacalnie, gdy zostawiła za sobą całą gromadę, pochylając się lekko przed grillem. Wtedy, dałaby sobie głowę uciąć, jej pośladki skupiły na sobie wszystkie męskie spojrzenia.

Działała to na nią coraz bardziej, choć starała się tego nie okazywać.

W milczeniu zjadła kiełbasę. Rozmowa z Łukaszem, była mimo wszystko lekko męcząca, bo sztuczna. Chłopak nie miał tego daru, co jego kolega, nie był żadnym bawidamkiem. W sumie to dobrze. Może dodatkowo krępowała go obecność tylu znajomych? Może faktycznie sam był zły, że jest tu taki gwar, podczas gdy wolałby raczej bardziej romantyczne sam na sam.

W ten sposób zyskiwał, ale wolał go oto wypytać sama. Cóż, skoro on sam się krępuje, to może zacząć samej? Przecież, to jeszcze bardziej czyni z niej dziwkę. Znów poczuła szybsze krążenie krwi, gdy sobie to uświadomiła.

- Chyba krępuje cię ten rozgardiasz? – zainaugurowała, gdy talerzyki powędrowały do kosza a ona sama, trochę z oporami przyjęła drugiego drinka. – Wolałbyś inne okoliczności?

- Prawdę mówiąc tak… - odparł z dystansem. Był spięty i było to widać.

- No cóż… - zawahała się, ale z uśmiechem wypowiedziała słowa, o które nigdy by się nie podejrzewała. – Widzę, że twoi koledzy mają ładne dziewczyny, ale przynajmniej i ty możesz się pochwalić niezłą dupą?

- Nie jest pani dla mnie żadną niezłą dupą. – odpowiedział błyskawicznie i poważnie. – Pani jest bardzo ładna i kobieca. To określenie nie pasuje do pani.

- A jakie pasuje? Kobieca, jak powiedziałeś?

- Dokładnie tak. Mimo tego stroju. Trochę żałuję, że nie zobaczyłem pani w jakiejś sukience, bo z pewnością wtedy dopiero wyglądałaby pani jak ideał kobiety. Co nie znaczy, że teraz mi się nie podoba.

- Zawsze mogę pójść do domu i się przebrać – zareagowała uśmiechnięta.

- Chyba nie ma sensu. Jutro też jest dzień i może wtedy uda mi się zobaczyć, to czego nie zobaczę dzisiaj?

- Kto wie… - mruknęła do siebie, nie będąc w żadnym stopniu pewna co będzie jutro.

Milczeli przez chwilę, obserwując bawiące się w coraz liczniejszym gronie towarzystwo. Parę osób bujało się na ogródku przy dźwiękach muzyki, inni rozmawiali głośno, wlewając w siebie kolejne litry alkoholu. Kamila czekała. Coś ją napadło i uznała, że sama może poprowadzić akcję, przynajmniej do jakiegoś stopnia. Łukasz sprawiał wrażenie po prostu normalnego chłopaka, nie był przystojny, al. Też nie odrzucał. Nie był głąbem, nie robił z siebie Bóg wie kogo. Ot, chłopak, jakich wielu. Taki trochę przeciętniak zyskujący w jakiś sposób, z poznaniem.

Zauważyła, że niebo powoli ciemnieje. Nic dziwnego, było już dobrze po dwudziestej. W pewien sposób robił się klimat. Na szczęście nie odczuła spadku temperatury i wciąż wygodnie siedziało się jej w tym stroju. Swoje robił też wypijany, tym razem dużo wolniej, alkohol.

W tym chwilowym milczeniu przypominała sobie to wszystko, co… Swoje postanowienie sprzed chwili o względnym poprowadzeniu akcji, jak i to, że wcześniej obiecała sobie nie mówić „nie”. Do tego, liczyła po cichu, że impreza jednak się rozkręci i znów wystawi się na widok rozbrykanej młodzieży. I znów ta myśl sprawiła, że jej ciało przeszedł przyjemny dreszcz.

Co by było, gdyby pozwoliła sobie na śmielszy ekshibicjonizm? Gdyby znów, niby przypadkowo podwinęła materiał majtek? Albo wymyśliła coś innego? A może ktoś z towarzystwa wymyśli coś? Tańca na stołach?

Nawet jeśli nie ma tu żadnych stołów, poza jednym niewielkim.

- Jest pani bardziej śmiała, niż wydawało mi się to z naszej korespondencji – odezwał się przerywając milczenie.

- No nie sądzę, bym w innych okolicznościach ubrała się w taki sposób – odparowała. – Za to ty jesteś bardziej nieśmiały – jasne a porównując, do wczorajszego „Łukasza”… Wolała o tym nie mówić.

- Tak? Kobiety lubią bardziej zdecydowanych facetów. Królów życia, imprez, pewnych siebie i tak dalej…

- Pewnie lubią, choć bez przesady. Facet nie musi być żadnym macho, zresztą ja nienawidzę takich. Ale nie może być miękką kluchą. My jesteśmy miękkie, potrzebujemy kogoś silnego.

- Uhm… - zauważyła, że zawahał się z odpowiedzią. Musiał stoczyć wewnętrzną walkę i spojrzeć jej w oczy, by dokończyć. – Czyli Patryk nie sprawił wrażenia macho…

- Sprawił – przyznała od razu, prawidłowo wyczuwając przytyk. – Ale to była inna sprawa. Nie chcę za bardzo o niej rozmawiać.

- Szkoda – wyczuła pewien żal i ironię, widocznie ta sytuacja w nim siedziała… Czy to chodziło o łatwość z jaką ulegała Patrykowi, czy o to, że tak prosto dała się wyprowadzić w pole? Nie wiedziała tak do końca.

- Jeżeli jest to dla ciebie problem, to przepraszam – powiedziała poważnie. Nie czuła się jakoś winna tej sytuacji, ale uznała, że ten gest powinien zrobić dobrze chłopakowi.

- Jest to pewien problem, bo ja się z panią umawiałem a nie Patryk. Ale w porządku, nie ma sensu tego rozwijać.

Westchnęła lekko.

- Widzę, że jednak jest. Mam ci to w jakiś sposób wynagrodzić? – celowo użyła tego określenia. Ciekawiło ją, czy skojarzy od razu niedwuznaczność tej wypowiedzi, czy zachowa się jak trzeźwy facet i odrzuci ją. Wybrał chyba to drugie. O, dziwo. I znów lekko zapulsował.

W głowie zaczynało szumieć. Drugi drink szedł powoli, ale już większa jego część pływała we krwi. Czuła w sobie coraz większą ochotę na jakiś ruch a nie bezczynne siedzenie na krzesłach. Wstała z miejsca.

- Mam ochotę się pobujać trochę – zerknęła na towarzysza.

- Chyba zatem będzie musiała sobie radzić pani beze mnie. Kiepsko z tym u mnie – odpowiedział z rezerwą, ale również wstał.

- Nie przesadzaj… - skomentowała krótko.

Ale nie zamierzała go namawiać. Jeszcze nie. Skupiła się na sobie, podrygując leniwie w rytm muzyki puszczanej z okna, popijając wolno ostatki kolorowego napoju z trzymanej w dłoni szklanki.

Bujała się w miejscu coraz śmielej, obserwując rozbawione towarzystwo. Wciąż zbierała na sobie spojrzenia, ale tym razem i ona obejrzała sobie kolegów i koleżanki Łukasza. Choć po prawdzie, co ciekawego mogła zobaczyć w grupie ludzi młodszych od siebie o dwadzieścia lat? Nic. Tak tylko zerknęła w poszukiwaniu jakichś bardziej urodziwych osób, ale niczego specjalnego nie odnotowała.

Nogi ruszały się coraz szybciej. Postąpiła krok w przód, drugi. Dopiła drinka, odstawiając pustą szklankę na jedyny stolik i czując, że jest obserwowana oddala się spokojniejszemu, zmysłowemu tańcu. Skoro towarzysz nie chciał, to musiała poradzić sobie sama.

Bujała się leniwie, gdzieś w towarzystwie kilku dziewczyn, z których jedne patrzyły na nią z dystansem, ale inne z sympatią. Kręciła biodrami, unosiła ręce w górę. Wszystko to przy powoli zapadających ciemnościach.

Ten klimat działał, choć było na tyle jasno, że nie mogła uciec przed pożądliwym wzrokiem imprezowiczów, to powoli spadający mrok, ożywiał jej perwersyjne pragnienia. Znów poczuła ochotę na to, by pokazać coś więcej, by, jak już robi z siebie kurwę, to niech zrobi ją na poważnie. Przez chwilę rozważała, czy nie pójść na całość i nie zdjąć stanika. Ręce błądziły wokół zapięcia, ale nie odważyła się. Może gdyby ktoś dał sygnał, gdyby wiedziała, że nie jest sama…

Łukasz zniknął z pola widzenia, bo w zrobiło się trochę tłoczniej. Nie widziała go, za to dostrzegła trzech, może czterech chłopaków bujających się obok, podziwiających jej wdzięki. Nerwowo przejeżdżała palcami po majtkach, poprawiając ich ułożenie z tyłu. A czasami nie poprawiając, tylko, jakby przez przypadek, odsłaniając jakąś niewielką cześć pośladków na sekundę.

- Mogłaby namówić pani nasze koleżanki, by wystąpiły w podobnym stroju – usłyszała za sobą głos jakiegoś uśmiechniętego bruneta z dłuższymi włosami.

- One was słyszą a decyzję podejmą same – odpowiedziała nie siląc się na nic. Nigdy nie była imprezową wodzirejką i nie miała zamiaru takowej udawać. Acz, chętnie przyjęłaby do wiadomości fakt, że nie jest jedyną na tym grillu, prezentującą tyle golizny.

Bo, według jej standardów była goła. Ten ekshibicjonizm sprawiał jej coraz większą rozkosz i prosił o jeszcze. Ale co mogła zrobić? Przecież nie chodziło o to by zrzucić wszystko. Może ten nieszczęsny stanik, gdyby tylko odważyła się któraś z nastolatek?

Nie pozostawało nic innego, niż zataczanie biodrami coraz większych, śmielszych ruchów. Tak, by przypadkiem otrzeć się o któregoś ze stojących obok chłopaków. Przy pierwszych takich akcjach nie reagowała, pozwalając im się oswoić z tym dotykiem. Przy kolejnych, spoglądała z uśmiechem, dając do zrozumienia, że nie ma nic złego w sytuacji, gdy jej pośladek otrze się o spodenki któregoś z nich.

Przypomniała sobie sytuację sprzed dwóch godzin i nagle zamarzyło się jej, by ktoś strzelił jej nagle klapsa, zajrzał pod majtki, ścisnął jej pośladki. Czy ktoś z nich by się odważył? Chyba nie. Może, gdyby była tu kompletnie nie sama a nie w roli towarzyszki Łukasza?

Czuła coraz większy zamęt w głowie i jednocześnie nacisk na pęcherz. Po kilku minutach uznała, że musi wyjść do łazienki. Poinstruowana, znalazła ją bez problemu.

Posiedziała trochę dłużej, jakby przetrawiając w spokoju te wszystkie wydarzenia, to co się działo teraz i to co się miało stać później. Właśnie, co się miało stać? Czy pójść na całość, czy tylko na coś śmiałego, odważnego, ale jednak nie do końca? Przecież nie musi, ostatecznie, jak ją napadnie a i Daniel da przyzwolenie, to może to zrobić w kolejnym tygodniu, miesiącu, roku…

- Ona jest w końcu z Łukaszem? Jak to jest? Wyrwał ją gdzieś i daje jej bujać dupą samotnie? – usłyszała jakiś męski głos za oknem. Wstała, podciągnęła majtki i podeszła bliżej.

- Nie wiem nawet… Łukasz to jest dupa, przecież widać, że to jakaś dziwka… Widać jak byk, że chce się ruchać – odpowiedział drugi głos.

- To, że jest w samych gaciach i biustonoszu nie znaczy, że ma od razu dawać dupy.

- Nie pierdol, gdybym tylko ja taką dorwał, to bym z niej zerwał te majtki na ogródku. Ale Łukaszowi nie będę wchodził w paradę.

- Chyba, że coś z nimi jest nie tak.

- Chyba, że… Wtedy wszyscy zerżniemy tę kurewkę jak trzeba.

Śmiech zakończył rozmowę. Nie usłyszała już żadnych głosów, widocznie nastolatkowie przenieśli się gdzieś indziej.

Ten krótki fragment wystarczył jednak, by znów przyprawić ją o łomot serca. Rozmawiają o niej i to w taki sposób… Gdyby jeszcze wiedzieli, że ta kurewka, w „cywilu” jest szanowaną nauczycielką w liceum, od zawsze wierną jednemu mężczyźnie…

Spokojniejszym krokiem wyszła na zewnątrz, niczym wzór kobiecości, tylko trochę niefortunnie ubrany tak skąpo. Czuła zamęt w głowie. Dwa drinki wystarczyły, więcej nie trzeba. Nie mogła się upijać. Kurwa, czy nie, jakąś klasę zachować trzeba.

Ale krok na podwórku był już mniej stabilny a tłok jakby większy. Idąc, otarła się o kogoś, potem o następnego. Na ułamek sekundy poczuła dłoń na swoim biodrze, także na plecach. Nie dbała o to, idąc dalej. Z trudem zarejestrowała jakiś słaby błysk na niebie.

A dopiero po chwili zauważyła, że impreza zmieniła nieco charakter, tak jak sobie tego oczekiwała. Mignął jej gdzieś jakiś wysoki i wygolony nastolatek bez koszulki, potem zobaczyła drugiego, tylko w spodenkach. Zerkając tu i ówdzie, dostrzegła także dwie dziewczyny w samych stanikach.

Szukała Łukasza, ale natknęła się na tę, która przedstawiła się na samym początku jako Iza. Wyczuła, że jej spojrzenie nie zalicza się do przyjaznych. Iza była chyba najurodziwszą tu dziewczyną, blondynką, niezbyt szczupłą, ale z pewnością nie otyłą. W krótkich seansowych spodenkach i niezłym dekoltem także przyciągała męskie spojrzenia. Tym bardziej, że w przeciwieństwie do Kamili, Iza mogła chwalić się biustem aż do przesady.

Minęła ją, ale zrezygnowała z poszukiwań Łukasza, jej stan jakby przestał na to pozwalać. Znów wpadła w rytm muzyki. Może Łukasz zniknął gdzieś z kumplami, może onieśmielał go ten gwar i tłok? Może inaczej sobie to wyobrażał?

Trudno. Jeśli tak, to co ona na to mogła? Adorowana spojrzeniami, odpowiadała delikatnym, zachęcającym uśmiechem. Nie minęły dwie minuty a poczuła na biodrach czyjeś dłonie. Rzuciła głową w tył i zobaczyła znanego już jej długowłosego bruneta.

- Popilnuję do czasu, aż znajdzie się Łukasz – rzucił swobodnie a ona nie zareagowała, po brzmieniu głosu rozpoznając jednego z tych, którzy rozmawiali pod oknem ubikacji. Tego drugiego, który obiecywał rżnięcie jak trzeba.

Jakby wpadła w jakiś amok, średnio odbierając rzeczywistość. Tak, że znów mało co uciekłby jej drugi błysk na niebie. W głowie szumiało i ona jakby nie zdawała sobie sprawy, że dłonie bruneta przesuwają się z bioder w górę i w nieco w dół. Jakby nie zauważając lekkich uśmieszków niektórych chłopaków patrzących na tą akcję. Na to, jak te dłonie ewidentnie zatrzymują się przy majtkach.

Za to zrozumiała, że kurwi się do potęgi. Bo nie dość, że zdradzała Daniela, to dodatkowo jeszcze Łukasza. To z nim była umówiona a tu jakiś Szymon, bo już zdążyła poznać jego imię, macał ją, dość niewyraźnie, ale jednak.

Zamknęła oczy, prostując swe ciało i wyrzucając ręce w górę. Znieruchomiała lekko, poruszając się w powolnym tempie, jakby celowo pokazując swe ponętne podobno ciało imprezowiczom, jakby dając przyzwolenie temu z tyłu na coś więcej, jakby…

Z bijącym sercem poczuła, że jego dłonie delikatnie odciągają gumkę majtek od jej ciała. Poczuła szybsze bicie serca i chcąc uniknąć tego by tu na oczach innych dokonał tak bezczelnego wyczynu, przywarła do niego swym ciałem. Wykorzystał to natychmiast przesuwając swe dłonie na jej brzuch, obłapując go i tym samym przytulając mocno do siebie.

Jego dłonie sunęły w kierunku jej piersi, ale nie dotarły.

- Wypad Szymon – usłyszała za plecami spokojny jak i znajomy głos i dłonie oderwały się od jej ciała, ale w to miejsce pojawił się dotyk kogoś innego. Nawet nie odwróciła się, dobrze wiedząc kogo.

- Pilnuj pani – usłyszała jeszcze tylko a na niebie pokazał się kolejny błysk w towarzystwie silniejszego podmuchu wiatru.

- Oooo – rozległo się zbiorowo.

- Dobra, idziemy w ślady Agnieszki, Izy i Kariny, ściągamy koszulki – rozległ się głos pobudzonego Szymona. Kamila patrzyła, jak w akompaniamencie śmiechu kilka osób dostosowało się do apelu. Tak chłopaki, jak i dziewczyny.

Odwróciła się zatem twarzą w kierunku Łukasza, wychodząc z założenia, że większość chłopaków skoncentrowała się teraz na atrakcjach prezentowanych przez koleżanki.

- No właśnie, dlaczego nie pilnujesz swej pani? – zapytała z delikatnym uśmiechem.

- Nie wiedziałem, że potrzebuje pilnowania – wyczuła delikatny przytyk, ale moment później Łukasz ścisnął jej biodra silniej i myśli pobiegły innym torem. Sprawiał wrażenie bardziej pewnego siebie, niż wcześniej.

- Każdej kobiety trzeba pilnować kolego. A kiedy zostawia się ją na środku placu, to może się ona poczuć rozczarowana.

Nie odpowiedział. Bujali się przez chwilę w milczeniu, patrząc sobie w oczy.

- Właśnie – przypomniała sobie. – Odniosłam wrażenie, że nie tego się spodziewałeś, że czekałeś chyba trochę na kogoś innego. Mam rację?

- Chodzi ci o to, że nie spodziewałem się takiej ślicznotki? – pierwszy raz pominął oficjalną formę. – Tak, nie spodziewałem się. Zaszokowałaś mnie. Nie mogę uwierzyć, że mam w dłoniach taką piękność.

Milczała chwilę, chłonąc te wszystkie komplementy. Ale nagle jej kobieca próżność, tak rzadko dochodząca do głosu, zapragnęła ich więcej.

- Mów mi tak jeszcze – zniżyła głos, starając się, by nie wypadł on zbyt sztucznie i kiczowato, dalej bujając się delikatnie w rytm muzyki. Tym razem w końcu w parze a nie samotnie.

- Całe życie czekałem na to, by być blisko z taką kobietą. Nie wiem co chcesz usłyszeć, przecież faceci mówią to ci codziennie. Jesteś piękna, masz wspaniałe ciało, włosy, oczy… Aż chce się przytulać i robić jeszcze inne rzeczy…

To zabawne, jak w niektórych a konkretnie w tych okolicznościach, kilka słów potrafiło zrobić jej dobrze. Dodatkowo czuła jakąś większą chemię. Łukasz nie odpychał jej, wręcz przeciwnie. Może nie był wybitnie intrygujący, ale jednak coś w sobie miał. Jakiś mimo wszystko trzeźwy spokój?

Strasznie interesowało ją, na co on liczył. Czy na to, że odda mu się, zgodnie z tym co przedstawiała w swoich fantazjach? Niestety nie chciała o to pytać wprost a jakoś nie mogła znaleźć sposobu by pójść okrężną drogą.

Zamiast tego przytuliła się do niego mocniej, zresztą nie miała wyjścia, bo i on przycisnął się swym ciałem. Poczuła całkiem przyjemne zapachy.

- A jakie inne rzeczy byś chciał? – zapytała w końcu, nie zmieniając tonu. – Wiesz przecież, że taka bliskość a inne, bardziej śmiałe rzeczy, to jednak pewna różnica?

Znów nie odpowiedział, tylko jego dłonie, objęły ją w talii mocniej a usta złożyły pocałunek na szyi. Przyjęła to z zaskoczeniem. Zastanawiała się, ile osób patrzy teraz na to, jak daje się obmacywać i obcałowywać ich koledze. Pewnie niewielu, wnioskując z rwetesu, jaki panował od minuty, dwóch. Ale ktoś pewnie tak. I z pewnością coś widział, mimo tego, że był już wieczór, niemal pełną gębą.

Jego dłonie błądziły po jej plecach, schodząc niżej, do talii. Nie odważył się zsunąć rąk na jej pośladki. Zamiast tego, zachęcony brakiem oporu pocałował ją jeszcze raz w szyją, potem znów.

Dreszcz przeszedł przez jej ciało, chociaż postanowiła go zastopować odsuwając się nieco.

- Też chcę – mruknęła cicho, patrząc mu przez chwilę w oczy i sięgając drżącą z lekka dłonią pod jego koszulkę. Dotyk jego skóry sprawił miłe wrażenie a widok jego rozchylonych ust tym większe. Wykorzystała ten moment i zbliżyła swe usta, zatapiając się w krótkim pocałunku. Spodobało mu się. Na pewno. 

Ale ona wyczuwała, że to koniec czasu, gdy wygrywała delikatność. Jego oczy stawały się niespokojne, jego dłonie błądziła po plecach coraz natarczywiej a ona sama…

Spuściła wzrok i z bijącym jak młot sercem, spokojnie, powoli, przesunęła dłoń niżej. Z brzucha, pod gumkę do spodenek. Wyczuła owłosienie łonowe. Przymknęła oczy, ale szum w głowie nie pozwolił na uświadomienie sobie tego co robi. Spokojnie, ale niecierpliwie zjechała jeszcze niżej, docierając do tej części ciała, której dotyk wywołał u obojga niemal elektryczny wstrząs.

Chwyciła penisa odważniej, czując, że nie może opanować drżenia ciała. Ujęła go w dłoń. Ten dotyk obezwładniał ją. Ona, trzydziestoośmioletnia nauczycielka, wtargnęła dłonią w bokserki osiemnastolatka i bawiła jego penisem. Bawiła, jakby nieporadnie, po prostu głaszcząc, obejmując i ściskając, ale jednak wyraźnie wyczuwała, że członek zaczyna twardnieć.

Boże, co to było za uczucie…

A jak ktoś widział? Ktoś pewnie musiał. Ale to już miało coraz mniejsze znaczenie. Tak jak to, że swoimi ruchami sprawił, że musiała wyciągnąć dłoń na zewnątrz, bo on przycisnął ją mocniej i jego dłonie sięgnęła w kierunku zapięcia stanika.

Wzdrygnęła się, ale nie zareagowała poza spojrzeniem w oczy. Pozwoliła na to, by sznurek poluzował się a stanik poleciał na ławkę obok, co zarejestrowała z opóźnieniem i lekko paniczną reakcją.

- Jeśli ci to przeszkadza… - mruknął, nie kończąc i jednym ruchem obrócił, tak, że teraz on stał tyłem do towarzystwa a ona miała za plecami drzewka. Tym samym nikt nie mógł dostrzec, że ostała się już tylko w samych majtkach. I że na tych majtkach znajdują się dłonie Łukasza.

- Jestem dla ciebie tylko kurwą, prawda? – zapytała, niemal ogłuszona wydźwiękiem tych słów.

- Jesteś pięknością. Taką tylko dla mnie – odparł i zatopił swe usta w jej sutkach. Jęknęła cicho, przyjmując te pieszczoty. To, jak lizał jej obnażone piersi, ssał sutki i przygryzał je. Jednocześnie wsuwając swoje niecierpliwe dłonie pod jej majtki.

Miał już praktycznie wszystko, był panem jej biustu i pośladków. Z jednej strony chciała go powstrzymać, tak, aby zachować możliwość podjęcia ostatecznej decyzji sobie samej, z drugiej milczała jeszcze chwilę, chłonąc jego podniecenie, delektując się mrowieniem na piersiach i jego silnymi dłońmi ściskającymi jej dupsko. Prawie nagie, bo od tych ruchów, majtki zjechały nieco w dół.

- Łukasz, za daleko się posuwasz – szepnęła wreszcie, ale jakby na przekór tym słowom, sama błądziła dłonią, szukając jego penisa, dotykając, masując przez spodenki. Zaczynała powoli marzyć o tym, by go zobaczyć, by polizać, by wziąć w usta.

- Tak…- usłyszała krótką odpowiedź, nie wiedząc, czego dotyczyła.

- To, że pozwalam ci się macać, jeszcze nie oznacza… Wiesz przecież – ostrożnie, ale namolnie przypominała mu o tych swoich obawach i zastrzeżeniach.

- Wiem – po raz kolejny odpowiedział krótko, przerywając na chwilę lizanie cycków. Odetchnęła głębiej. Była we władzy jego dłoni, jego ust i ta chwilowa przerwa wydała się jej niepotrzebna. Jej sutki stały twardo i bezsilnie pragnęły dalszej serii pieszczot.

Kolejny błysk, tym razem już dużo mocniejszy rozdarł niebo a w tym ułamku sekundy, jak we fleszu dobitniej zobaczyła to wszystko. To, że stoi wśród kilkunastu osób, mając na sobie jedynie i tak nieco opuszczone majtki, dając macać się po dupie, lizać sobie cycki, jednocześnie samej próbując łapać za kutasa.

Może przyszłoby jakiekolwiek otrzeźwienie, gdyby nie to, że kilka sekund po błysku, przez niebo przetoczył się grzmot a kolejną chwilę później, lunęło jak z cebra.

- Do domu – krzyknął Łukasz, kierując się w stronę grupki towarzyszy znikających błyskawicznie w mieszkaniu.

- Wezmę stanik – przypomniało się jej po kilku krokach, spowolnionych wciągnięciem majtek.

- Za późno, zostanie tu, nikt go nie zwinie.

Wbiegli do domu a Kamila w tym momencie dopiero uzmysłowiła sobie, że jest naga. Konkretnie, ma na sobie tylko majtki. Jak to wyglądało? Zakryła biust dłońmi, wbiegając po kilku schodkach na korytarz.

Na szczęście wyglądało dobrze, bo już wcześniej ktoś tam opuścił imprezę a reszta nastolatków stłoczyła się w kuchni, albo wchodziła do pokoju po lewej. Bo korytarz dzielił mały domek na pół. Po obu bokach znajdowały się dwa zaciemnione pokoje a na końcu kuchnia i pewnie łazienka. W kuchni paliło się światło i widoczne były postacie, więc już chciała odezwać się, że tam nie pójdzie, gdy Łukasz wepchnął ją do pokoju po prawej.

- Tutaj – odezwał się krótko.

Weszła posłusznie, nie zdając sobie sprawy z tego co robi. A może i zdając, bo te kilkanaście sekund deszczu trochę ochłodziły ją, czy przede wszystkim jej umysł.

- No - sapnął Łukasz i bez słowa rzucił mimo wszystko lekko bezwładną a przede wszystkim zaskoczoną tym gestem Kamilę na łóżko.

- Łukasz, to może posunąć się chyba za daleko – zaprotestowała cichszym głosem, woląc by nie słyszeli jej tamci.

- Posunie się tak daleko, jak będziemy tego chcieli – zgromił ją równie cicho, siadając obok a w zasadzie naprzeciw niej. – Nie nasyciłem się i ty też nie.

- Skąd wiesz, na co mam ochotę? – postawiła się. Deszcze ochłodził ją, ale tylko w jakimś stopniu. Wciąż działały na nią wydarzenia ostatnich minut, wypity alkohol i przede wszystkim jej własna fantazja. A także coraz bardziej widoczna, choćby w postawie i ostatnich słowach, dominacja Łukasza.

Pochylił się ku niej, przesuwając swe ręce po jej udach. Nie broniła mu tego. Rozgrzewał ją a ona… W tej sytuacji już powinna zareagować.

- Przecież było nam tak przyjemnie… - chciał chyba jeszcze coś powiedzieć, ale zablokował się, nie pierwszy raz.

Nie odpowiedziała. Odpowiedział on. Chwycił delikatnie, ale stanowczo jej lewą nogę i przełożył na łóżko. Chcąc, nie chcąc znalazła się na nim praktycznie w całości. Raz jeszcze pochylił się nad nią. Czuła jego zapach. I coś jeszcze. Testosteron. Zadrżała, ciesząc się z tego, że jest już ciemno.

- Została jeszcze jedna rzecz… - nie dokończył. A ona nie zdążyła zareagować, gdy jego ręce znów znalazły się na jej biodrach i zsunęły majtki w dół. Poczuła kompletne oszołomienie, gdy dotarło do niej, że nawet nie spróbowała mu przeszkodzić. A on, dzięki korzystnej pozycji na wpół leżącej Kamili, ściągnął z niej ostatnią część garderoby. Nie z pośladków, tylko z niej.

Z otwartymi szeroko oczami patrzyła jak majtki zjeżdżają z jej uda, łydek i już są w rękach Łukasza. Wydała z siebie tylko krótki, zawstydzający jęk.

Poczuła naprawdę potworny ucisk w podbrzuszu. Była już naga. Kompletnie naga w jego pokoju. Czy naprawdę nie ma sił…?

- Leż sobie spokojnie. Rozłóż się wygodnie, jest twoje – szepnął głosem zdradzającym lekkie podniecenie. – Ja wrócę za chwilę. A tymczasem, żebyś nie czuła się osamotniona…

Nie dokończył. Wstał i także zsunął z siebie spodenki i koszulkę. A potem wyszedł na korytarz kompletnie w samych tylko bokserkach.

Jeżeli w tej sytuacji dało się mówić o względnym choćby spokoju, to jakoś ją to uspokoiło. Nie rzucił się na nią. Nie zmacał wszystkich możliwych części jej ciała, zadowolił się tylko udami.

Ku swojemu zdumieniu rozłożyła się wygodnie, czując wszystkie możliwe emocje. Pokój był ciemny, ale zza okna dobiegało światło latarni, silniejsze, niż w ogródku. Jej oczy powoli przyzwyczajały się do warunków, wiec i lepiej widziała.

Znów ze zdumieniem uświadomiła sobie, ze czuje się trochę swojsko. Leżała w ciepłym, wygodnym łóżku, przy minimalnym, ale w tych warunkach zadowalającym oświetleniu, w fajnym klimacie deszczu siąpiącego o szyby. Dodatkowo z kuchni dochodził odgłos spokojnej muzyki z przyciszonego radia i gwar cichych rozmów.

No dobrze, to ostatnie mąciło jakoś jej spokój. Było tam zdecydowanie za dużo ludzi i przecież w każdej chwili, ktoś z nich mógł tutaj wejść. Wszedłby bezceremonialnie i zobaczył ją nagą na tym łóżku.

Było tak jakoś… Domowo. Przytulnie. Bezpiecznie. Gdyby nie to, że…

Że, leżała w obcym pokoju, w obcym łóżku i to kompletnie naga. Czekając na… Właśnie, na co? Bo na kogo to wiadomo. Ale Łukasz o dziwo nie zjawiał się. Z pewnym strachem, jak i podnieceniem uświadomiła sobie, ze tak naprawdę korytarz od kuchni dzieli kilka kroków i naprawdę ktoś może wejść w ciągu trzech sekund.

No to niech ten Łukasz przychodzi. Słyszała jakieś kroki na korytarzu i panicznie zakrywała swe nagie piersi i łono. Jak tu ktoś wejdzie, to co zobaczy?

Zobaczy rozwaloną na łóżku nagą kurwę czekającą na porządne ruchanie.

- Ach, Łukasz – usłyszała nieco głośniejszy głos należący prawie na pewno do Izy. – Ładny strój, przygotowany już?

- Na co? – to był głos Łukasza.

- Na jajco! No na to, że sobie poruchasz.

Wstrzymała oddech. Nie dosłyszała odpowiedzi. Był śmiech kilku osób i jakieś mruknięcie Łukasza.

- Gdzieś złowił taką sukę? – jakiś cichy głos męski, ale słyszalny i tak.

- Nieważne.

- Aleś tajemniczy. Idź już ruchać – znów rozległ się śmiech kilku osób.

Nie oddychała z wrażenia, czując jak jej mięśnie sztywnieją. Ruchać? A nie tylko macać będąc nagim? I to przy świadomości, że tuż obok znajduje się z dziesięć osób?

Zaciskała mięśnie, zaciskała dłonie drżąc na całym ciele. Czy to naprawdę się dzieje? Czy to naprawdę się stanie? Czy on naprawdę wykorzysta to, że ona leży na jego łóżku, naga, jak jakaś kurwa i…

Usłyszała kroki i lekki podmuch. Do pokoju wszedł Łukasz. Zobaczyła, że przymknął drzwi, ale nie usłyszała odgłosu klamki.

Na tyle, na ile pozwalały jej siły, uniosła się i oparła na łokciach. Nagle teraz z pełną świadomością dotarło do niej, ze jest naga i on zresztą też, bo tuż po wejściu jednym ruchem ściągnął z siebie bokserki. Ze wszystkie karty zostały rozdane. Że ona wskakuje niemal na łóżko, pochylając nad nią.

Pochylił i pocałował w policzek, potem drugi raz. Przymknęła oczy roztrzęsiona czując jego dłonie znów na swoich udach. Widocznie uwielbiał tę część jej ciała. A potem jego usta zjechały na szyję i piersi. Tak, oddawała mu bezwstydnie swe nagie piersi, które on najpierw polizał a potem wziął w usta sutka , jednego a potem drugiego. Bawił się nimi, stając się jej panem i władcą. Był zdecydowanie pewniejszy siebie, niż tam na zewnątrz.

Podciągnęła lekko uda, przyjmując w pewnym sensie pozycję obronną. On przyklęknął naprzeciw niej. I dość zdecydowanym ruchem rozepchnął jej uda. Miała go miedzy nogami…

Uniosła się znad poduszki, jakby chcąc sprawdzić, czy naprawdę… Ale to było naprawdę, choć zdawało się jej, że śni. W pokoju było ciemno, ale oświetlenie latarni sprawiało, że bez problemu widziała jego nagie ciało między swoimi nogami a gdy się odchylał, jego penisa, niewątpliwie już sterczącego.

Poczuła, że jest bliska omdlenia a tam w dole ucisk podbrzusza sprawił, że niemal zgięła się w pół. Tyle myśli w jednej sekundzie…

- Łukasz, ale nie tak przecież…

- Daj spokój – jego usta natychmiast znalazły się przy jej twarzy, zażegnując przejawy jakiejkolwiek niesubordynacji. Był już zbyt podniecony, wyczuwała to. Choć to nie Patryk i gdyby chciała tak naprawdę, to by go przekonała. Ale… - Przecież chcesz tego tak samo jak ja.

Znów ucałował jej w szyję a one kompletnie obezwładniona i zdominowana, poczuła jak w środku ma już prawdziwy ocean wilgoci, niemal wylewający się z niej.

- Ale… - jęknęła nie wiadomo po co i urwała natychmiast, doznając elektrycznego drgnięcia, gdy jej cipka zetknęła się z czymś. I z uwagi na olbrzymią porcję wilgoci, to coś wślizgnęło się w nią jak w masło. Bezboleśnie, niemal niezauważalnie, sprawiając, że jej ciało zastygło w bezruchu jak sparaliżowane.

To się stało. Miała w sobie jego kutasa. Zrobiła z siebie kurwę. Definitywnie.

I zaraz stała się rzecz nie mniej niespotykana. Nadmiar nieziemskich emocji spowodowanych całym dniem a przede wszystkim ostatnimi godzinami, sprawił, że wystarczyły dwa, albo trzy pchnięcia. Może cztery i…

- Aaaaaach…. – jęknęła wysoko i przeciągle, zaciskając uda na plecach Łukasza a paznokciami niemal wdrapując się w jego kark. Tak, kilka sekund wystarczyło by przeszył ją orgazm.

- No widzisz? – szepnął z wyczuwalnym uśmiechem podniecony Łukasz. Chyba znalazł ostatecznie usprawiedliwienie dla swojego czynu.

Na chwilę opadła bezsilnie na łóżko, pozwalając na to, by poznany niecałe trzy godziny wcześniej osiemnastolatek bez przeszkód posuwał ją dokładnie w takim tempie jak chciał. Niezbyt szybko, ale też nie za spokojnie. Tak jakby się rozgrzewał. Powoli przesuwała się po prześcieradle, w rytm jego ruchów, dając się po prostu rżnąć jak…

Choć czuła się jak ogłuszona, drgnęła, gdy nagle w pokoju rozbłysło światło. Leżąc pod chłopakiem nie mogła zauważyć co dokładnie się stało, ale zaraz dobiegły do niej odgłosy kroków i głosy.

- Słyszeliśmy jakieś zdradliwe dźwięki, więc tylko sprawdzamy, czy wszystko jest w porządku – ten żeński głos z pewnością należał do Izy.

- Jak już sprawdziliście, to możecie wyjść – odwrócił się Łukasz.

- Nie bądź taki nieśmiały – to był Szymon. – Nie co dzień zdarza się taka akcja, chociaż popatrzymy.

Oszołomiona w najwyższym stopniu Kamila wychyliła głowę, z niedowierzaniem przyjmując kolejne osoby wchodzące do środka. Z uśmieszkami na twarzach. Nagle zrobiło się tłoczniej, gwarniej. I to peszyło także Łukasza, ale nie umiał temu zaradzić, tym bardziej, że…

- Jedziesz Łukasz, takiej okazji możesz już nie mieć – dorzucił jakiś wysoki chłopak bez koszulki.

Poczuła, że penis w jej cipce znów począł się poruszać. Widocznie Łukasz nie znalazł w sobie dość siły, by wyrzucić towarzystwo a jednocześnie był zbyt podniecony, by przerywać akcję.

A więc to kurewstwo dopełniało się czymś tak bardzo upadlającym, ze bardziej się nie da. Świadkiem tego, jak daje dupy młodemu licealiście stali się jeszcze jacyś widzowie. Widziała jak niczym nie skrępowana Iza staje nad plecami Roberta, jak Szymon siada na krześle obok łóżka na wysokości jego połowy, z drugiej strony. Jak reszta błąka się gdzieś z tyłu.

Jak wszyscy patrzą na nagą kurwę z rozłożonymi szeroko jak tylko się dało nogami. Nagą, rżniętą przez ich kolegę. Nagą, tylko z dziwnie wytrzeszczonymi oczami nie ogarniającymi chyba rzeczywistości.

Pociemniało jej w oczach, straciła słuch. Niemal straciła także świadomość. Czuła tego penisa w sobie, ale zdecydowanie bardziej czuła te wszystkie emocje, które doprowadziły ją do skurwienia.

 Jego członek nie miał wielkich rozmiarów, ale jego silne uda panowały nad jej ciałem. Nie czekał na nic wielkiego, na jakiś lekki rozruch. Nie trzeba było. Jej mokra cipka przyjmowała jego kutasa bezboleśnie. I on teraz buszował w niej, jak w swojej własności.

- Aaaach…! – jej jęki jakby zelżały. To już nie był tak gigantyczny szok, jak przy pierwszym ruchu. Ale był.

Bo ona wciąż czuła się, jakby każdy z tych ruchów był pierwszym. Po prostu w dalszym ciągu nie mogła uwierzyć, że zrobiła to. Albo, że on to zrobił. Że wszedł w nią swoim penisem. Że zdobył ją ostatecznie. Za każdym razem miała wrażenie, że ten poprzedni ruch to jakiś sen, który nie miał się wydarzyć.

Z zapartym tchem oddawała się ruchom Łukasza, który być może pod wpływem publiczności i stresu z tym związanego, trochę zwiększył tempo, czym doprowadził ją znów do drgawek i silniejszych jęków.

- Aaaach… Aaaaach…! – tak, nie potrafiła ich pohamować w żaden sposób. Świadomość swojego upodlenia odbywająca się na oczach jeszcze chyba dziesięciu obcych ludzi, doprowadzała ją do szału. Krępowała ją i jeszcze bardziej kurwiła.

Zwiększał tempo, jakby chcąc udowodnić, kto tu jest panem. Udowadniał. Każdym swym ruchem udowadniał. Wbijał się w nią, traktując jak zwykłą szmatę.

Jej oczy wciąż wychodziły na orbit. Za nic w świecie nie chciała przegapić żadnego momentu tej sceny, gdy jest bezczelnie ruchana przez młodego licealistę, który powinien teraz zajmować się dziewczynami co najwyżej trochę starszymi od jej córki. A nie ich szanowanymi, dostojnymi matkami.

Łukasz sapnął z pewnego zmęczenie i odchylił się od niej lekko, chwycił za uda i przyciągnął do siebie, tak, że jego kutas mógł wchodzić na całą długość. Co skwitowała…

- Aaaaaach…! – piskliwym, przeciągłym i głośniejszym jękiem. Teraz czuła go mocniej. Teraz był bardziej zauważalny w całej tej powodzi jej własnych soków.

- Zawodzi jak stara kurwa a nie kobieta z klasą – do jej uszu doszedł głos Izy wypowiadającej swą opinię na poły szyderczym a na poły lekceważącym tonem. Ubodło to ją. Tak, była kurwą i wszyscy się z niej śmiali. A ona nie mogła nawet ruszyć udami, bo Łukasz trzymał je mocno. Zresztą znajdował się wewnątrz nich, poruszając się w niej głębiej i dynamiczniej.

- No Łukasz… – mruknął krótko Szymon, pochylając się nieco, by chwycić Kamilę za stopę. Jego dłoń przejechała po jej łydce, ściskając ją. Macał ją bezkarnie a ona nie mogła nic na to poradzić.

A Łukasz wciąż przyspieszał tempo wchodząc na całą długość penisa i sprawiając kochance dość nieoczekiwaną rozkosz. Jakby te słowa faktycznie go zdopingowały. Ruchał ją zdecydowanie. Momentami zwalniał. Może już dochodził i chciał przystopować, by ta jazda trwała jak najdłużej?

Zszokowana Kamila uznała to za dobry moment do czegoś więcej. Wytężyła siły i podparła się na łokciach a potem uniosła w górę jeszcze bardziej. Wychwyciła pytający wzrok Łukasza, który zwolnił nieco tempo.

Totalnie zniewolona chciała już tylko jednego. Większej bliskości Łukasza. Wciąż z szeroko otwartymi oczami, zza których czaił się obłęd, wykorzystała to zwolnienie i wręcz przyhamowanie jego ruchów i sama przejęła inicjatywę.

W tej pozycji pół na jeźdźca sama zaczęła wbijać się na jego kutasa. Podparta ręką z tyłu z szeroko rozłożonymi nogami przyjęła pozycję niemal z filmu porno. W akcji z tym playboyem i przy publiczności. Upadlała się na całego.

Bo dopiero teraz mogła na własne oczy zobaczyć, jak jego kutas wchodzi w jej cipkę. Patrzyła jak zahipnotyzowana. Widok, w którym sama nabija się na pal młodego licealisty, był widokiem nie do opisania. I doprowadził ją do jeszcze czegoś…

- O, Boże…! – jęknęła po tym, gdy jej mięśnie znów zesztywniały a jej ciało przeszył orgazm.

Bezsilnie opadła na poduszkę. A wiec tak kończy się zabawa w kurwę. Kończy się upodleniem i dwoma orgazmami.

Jakby nieco bardziej odprężona przyjmowała kolejne ruchy Łukasza. Odprężona… W stosunku do tego, jak wyglądała pięć minut wcześniej, pewnie i była odprężona. Teraz po prostu posłusznie kurewsko szeroko rozkładała nogi i pomrukiwała, choć nie z taką intensywnością, jak wcześniej.

On ją ruchał. Wciąż ja ruchał. Albo miał dobrą kondycję, albo celowo opóźniał ten moment. A ten drań, Szymon wciąż bezkarnie obmacywał jej łydki.

- Łukasz, zajebisty jesteś – usłyszała jakiś kobiecy głos z tyłu, zakończony wybuchem nerwowego śmiechu.

Ale akcja niewątpliwie dobiegała końca. Wyczuwała to. Łukasz znowu zwiększył tempo, to był ten znak. Tym razem musiał być prawdziwy.

Znów uniosła się na łokciach. Znów obserwowała jak jego sztywny penis wchodzi między jej szeroko rozłożone uda. Boże, gdyby tak mogła, rozkładałaby przed nim te uda non stop. Tak, żeby wchodził w jej środek zawsze, gdyby tylko chciał.

Pochylił się nad nią, znów przytrzymując jej ręce nad głową. Znów została zniewolona. Chyba już ostatni raz, bo tempo posuwania jeszcze się zwiększyło.

Chyba wyczuła to też publiczność. Ale nie przejmowała się nimi, skupiła się tylko na ruchach Łukasza grzmocących jej cipkę. Jej władcy, któremu oddała całe swe ciało, jak zwykła kurwa. Wciąż wydawała z siebie jęki i rzuciła jeszcze kilka słów.

- Aaaach… - westchnął w końcu Łukasz, zatrzymując ę kosmiczną kilkuminutową jazdę. Jego jęk nie był ani w połowie tak efektowny, jak jej własne, ale sprawił jej wiele satysfakcji.

A w pokoju rozległy się brawa. Poczuła, że jest czerwona na twarzy. Powoli wracała choćby w połowie do normalności. To wystarczało. Z sekundy na sekundę docierało do niej co się dzieje, jak to wygląda.

A wygląda tak, że leżała rozwalona na łóżku, z odsłaniającym powoli jej kompletnie nagie ciało Łukaszem. Odsłaniającym dla dziesięciu nastolatków.

- Kto następny? – usłyszała drwiący głos Szymona, który był dodatkowym czynnikiem upokarzającym. Tym bardziej, że wciąż bezczelnie macał jej nogę.

Drgnęła widząc lekko uśmiechniętą twarz Łukasza i słysząc śmiech innych. Nie, nie… Choć to byłby kolejny dowód uległości i dowód na to, że stała się prawdziwą kurwą, to jednak jej świadomość stała już na tyle wysokim poziomie, że chyba nie mogłaby…

- Nikt – odparła spokojnie i dyplomatycznie.

- No trudno, czas zejść – oświadczył Łukasz i Kamila mogła powoli ogarniać sytuację. Łukasz usatysfakcjonowany całym wydarzeniem zeskoczył z łóżka, odsłaniając ją samą nagą. W jednym momencie skupiła na sobie dziesięć par spojrzeń, wgapiających się w jej nagie ciało, cycki i przede wszystkim cipkę, bo szeroko rozłożone przez cały ten czas nogi, miały spory problem by zejść się z powrotem.

- A może jednak? – ręka Szymona przesunęła się powyżej kolana.

Strzepnęła ją, ukrywając zmieszanie. Usiadła na brzegu łóżka i wstała, znajdując majtki, nie zważając, że przez tą sekundę, czy dwie wypina w stronę rzeczonej dziesiątki nagie dupsko. Wręcz, pomimo oczywistego skrępowania, przyprawiło ją to o znany sobie ekshibicjonistyczny dreszczyk. Tak, przez dobrych kilka minut oglądali ją jak się ruchała, to niech popatrzą jak ona, która przy dobrych wiatrach mogła być ich matką, wypina jeszcze goły tyłek.

Wciągnęła majtki, ale piersi pozostały na widoku. Przecież stanik został na podwórku. Łukasz, też już w bokserkach, dostrzegł zmieszanie partnerki.

- Koniec zabawy, możecie wyjść, nie? – odezwał się.

Niechętnie, ale jednak opuścili pokój. Łukasz odczekał i zgasił światło.

- Co robisz? – zapytała zaskoczona Kamila.

- Przecież nie puszczę cię w taki deszcz do domu, nie? – faktycznie wciąż lało. – Prześpisz się u mnie.

Zawahała się. Perspektywa marszu w taką pogodę rzeczywiście odstraszała. A tu, przy zgaszonym świetle zrobiło się znów przytulniej, jak na samym początku. Poza tym, odczuwała spore zmęczenie całym dniem a przede wszystkim pieprzeniem. Mimowolnie rozłożyła się na łóżku przykrywając kołdrą.

- Ale majtki mogłabyś zdjąć, byłoby romantyczniej – bardziej wyczuła, niż dostrzegła uśmiech na jego ustach.

- Akurat – mimo wszystko wtuliła się w jego ramiona. Dziwnym trafem czuła do niego jakąś bliskość. Może to te godziny w internecie? Niepodobne do niej. Czyli może to jednak ten wiek?

- Zrób to dla mnie – poprosił nieco bardziej natarczywie.

- Przecież przed chwilą skończyliśmy…

- Nie o to chodzi, Kamilo… Po prostu chcę, żebyś była naga. Skoro już poszłaś na całość…

Westchnęła. Czy ta fantazja nie powinna już dobiec końca? Ech, ona miała się skończyć co najmniej kilka razy wcześniej…

Jednym ruchem rąk sięgnęła pod kołdrę i tym razem sama pozbyła się dopiero co założonej garderoby. Jego dłoń wylądowała na jej ramionach masując je lekko, pieszcząc je. Nie miał dość i nie chodziło o jej dupsko. To dobrze.

- Nawet nie powiedziałaś jak ci było.

- Jak robiłeś ze mnie dziwkę? Fajnie było, co tam… - niedostrzegalnie z ironią wzruszyła ramionami.

- Pytam poważnie…

- Dałeś mi dwa orgazmy, więc po co pytasz? – mruknęła, zamykając oczy.

- Czyli jeden mi wisisz. Może odwdzięczysz się , prędzej, czy później?

Ton był lekko żartobliwy, ale nie do końca. Przypomniała sobie, że w pewien sposób chciała mu się odwdzięczyć, zanim tak naprawdę jeszcze miała za co.

- Zobaczymy – szepnęła, czując coraz większą senność. Znieruchomiała, wsłuchując się w usypiającą kanonadę deszczu.